به گزارش خبرنگار دفاعپرس از هرمزگان، «خورشید خادمی» یکم آذر 1347 در روستای ماشاری از توابع شهرستان بندرعباس متولد شد.
در روزهای جنگ تحمیلی به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت و سرانجام در چهاردهم اسفند 1365 در شلمچه به شهادت رسید و پیکر مطهرش تا مدتها در منطقه ماند و در 1373 پس از تفحص در شهرستان زادگاهش به خاک سپرده شد.
وی در وصیت نامهاش آورده است:
«خدا را شکر میکنم که مرا توفیق داد تا در صف جهادگران خدا قرار بگیرم و دین خود را نسبت به اسلام و امام خمینی ادا نمایم.
انسان اگر کمی تفکر کند در جهان اطرافش با خود این فکر را کند که دیگر بیتفاوتی خود گناهی بزرگ است. اگر انسان بفهمد که اصل او چه بوده و برای چه آفریده و هدف از آمدن چه بوده است دیگر او سعادتمند خواهد شد. چرا؟ برای اینکه هرگز گول وسوسههای شیطان را نخواهد خورد و به مبارزه با نفس برخواهد خاست و از حریم خون شهداء به دفاع بلند خواهد شد و سکوت و بیتفاوتی را بر خود ننگ میداند و سعادت مرگ را در صحنه پیکار افتخار میداند.
راهی را انتخاب کردهام که تمام اولیاء و اوصیاء آن را انتخاب کردهاند و در این راه هم موفق شدند در راهی قدم گذاشتهام که حسین بن علی (ع) در آن راه قدم گذارد و با شهید شدنش اسلام را برای همیشه زنده نگاه داشت.
ما نیز کشته شدن در راه او را سعادت بزرگ میدانیم چون که الهام گرفته از خط سرخ حسینی (ع) است و باید این راه را پیمود و از آرمان شهدا دفاع کرد تا ان شاءالله اسلامی سربلند و پرافتخار داشته باشیم. باشد که مرتجعین بی شعور در منجلاب نکبت فرو روند و برای همیشه از معنویت اسلام محروم بمانند.
من در اینجا از امت شهید پرور میخواهم که پا جای پای شهداء گذارند و سنگر برادران خویش را خالی نکنند زیرا ننگ بزرگی است که هرگز زیر بار آن نخواهیم رفت و شعارمان را همان شعار حسین بن علی (ع) قرار میدهیم و میگوییم هیهات منا الذله جان را به خطر میگذاریم و از ایمان نخواهیم گذشت.»
انتهای پیام/