گروه اجتماعی دفاع‌پرس _ علی عبدالصمدی؛ ۱۲ آذر برابر با سوم دسامبر در تقویم جهانی روز معلولین نامگذاری شده است.
معلولیت علل مختلفی دارد و انواع گوناگونی دارد. ژنتیک، شرایط نامناسب هنگام تولد، تصادفات، برخی بیماری‌ها و جنگ‌ها از جمله عواملی هستند که باعث بروز معلولیت برخی افراد در جامعه می‌شوند.
انواع گوناگون معلولیت شامل جسمی - حرکتی، شنیداری و گفتاری، ذهنی، معلولیت‌های ترکیبی و ... در جهان شناخته شده است.
معلولیت از هر نوع و به هر علتی که باشد باعث محدودتر شدن زندگی شخص معلول می‌شود. تا جایی که بسیاری از خانواده‌ها یا توانایی نگهداری از آن فرد را ندارند یا علیرغم وجود تمکین مالی، متاسفانه تمایل قلبی به نگهداری از فرد معلول نشان نمی‌دهند.
تحت چنین شرایطی، نقش آسایشگاه‌ها و مراکز نگهداری از معلولین در جامعه پر رنگ‌تر جلوه میکند. پرستاران و مددکاران آسایشگاه‌ها و نیز سایر کادر اینگونه مراکز با همتی والا و مثال زدنی باعث رشد اجتماعی بسیاری از معلولین می‌شوند.
آسایشگاه‌ها با فراهم ساختن شرایطی مناسب جهت زندگی، تحصیل، ورزش، فعالیت‌های هنری و... باعث اعتلای اجتماعی معلولین می‌شوند و نقش حیاتی خانواده‌ها را به خوبی برای این گونه افراد ایفا میکنند.
خانواده‌هایی که از افراد معلول و یا جانباز نگهداری میکنند (که البته بعضا با مشکلات اقتصادی مختلفی نیز مواجه هستند) و باعث رشد اجتماعی اینگونه از اشخاص می‌شوند، هم از اجر الهی بهره میبرند و هم در جامعه الگویی شایسته هستند.
نگهداری از کودکان معلول و رسیدگی به شرایط آن‌ها کاری بس دشوار است. در این میان نقش سازمان‌های دولتی مانند سازمان بهزیستی را نباید از یاد برد. نقش بنیاد شهید و امور ایثارگران در مورد وضعیت اجتماعی و اقتصادی جانبازان عزیز کشورمان نیز حائز اهمیت است.
دولت از طریق این سازمان‌ها و سایر نهاد‌های ذیربط میتواند هم به لحاظ اقتصادی به خانواده‌های دارای افراد معلول خدمات رسانی کند و نیز از طریق مشاوره و روان درمانی میتواند به بهبود وضعیت روحی و فکری اینگونه اشخاص کمک کند.
این نکته‌ی مهم را نباید فراموش کرد که بسیاری از معلولین با انواع معلولیت‌ها (بالاخص جسمی) زمانی که بستری مناسب به لحاظ اجتماعی پیدا کردند، توانسته اند اثبات کنند که معلولیتشان اگرچه آن‌ها را محدود کرده، اما آن‌ها نیز توانسته اند به نوعی معلولیت خود را محدود سازند.
امروز در کشور ما و البته سایر کشور‌های جهان، معلولین و جانبازان سرافراز فدراسیون‌های مستقل ورزشی خود را دارند. نشریات مستقل داخل سازمانی و عمومی خود را منتشر میکنند و در قالب انجمن‌های خصوصی خود فعالیت میکنند. اما باید اذعان داشت که این کافی نیست. امروزه بسیاری از معلولین علیرغم داشتن توانمندی‌های بسیار، در انتخاب شغل و تشکیل خانواده با محدودیت‌هایی مواجه هستند که اکثرا ناشی از عدم وجود فرهنگسازی درست از طریق رسانه‌ها در سطح جامعه است.
تمامی خبرگزاریها، مطبوعات و جراید و... باید در بنگاه‌های رسانه‌ای خود بخش‌هایی ویژه‌ی معلولین با معلولیت‌های مختلف، تخصیص دهند. در گستره‌ی سپهر رسانه‌ای کشور و جهان، نقش رادیو تلویزیون به عنوان دو رسانه‌ی گرم و سرد بسیار حائز اهمیت است.
رادیو به عنوان رسانه‌ای گرم که تنها با روشن کردنش مخاطب خود را تسخیر میکند، میتواند در فرهنگسازی در سطح اجتماع در قبال معلولین و جانبازان نقشی بسزا را ایفا کند. تلویزیون نیز علیرغم اینکه به لحاظ علم ارتباطات رسانه‌ای سرد به شمار میرود، اما به جهت اینکه از دو عنصر توامان صدا و تصویر برخوردار است، به خوبی میتواند در راستای فرهنگسازی در خدمت معلولین جامعه باشد.
باید متذکر شد که تئاتر و سینما نیز به عنوان دو هنر و رسانه نقشی درخور شانی در امر فرهنگسازی عمومی در قبل معلولین دارند.
به طور کلی، همفکری نهاد‌های دولتی و انجمن‌های خصوصی و نیز همکاری قوای مقننه و مجریه در تسهیل قوانین و اجرای آن‌ها برای افراد دارای معلولیت و همکاری با رسانه‌های مختلف میتواند منجر به بهبود شرایط اجتماعی این گونه افراد شود. ضمن اینکه نقش معلولین و جانبازان نیز در مطالبه گری نیاز‌ها و خواسته هایشان بسیار مهم است.
وجود تقاضا در عرصه‌های مختلف اجتماعی از سوی معلولین با انواع معلولیت در طولانی مدت یقینا منجر به عرضه و برآورده شدن خواسته‌ها و آمال و آرزو‌های فردی و اجتماعی آن‌ها خواهد شد.
در پایان، باید گفت نقش مادرانی که از فرزندان معلول خود نگهداری میکنند و علیرغم وجود مشکلات عدیده‌ی خانوادگی و اجتماعی فرزندان خود را با عناوین مختلف مهندس، دکتر، استاد دانشگاه و معلم و سایر تشخصهای اجتماعی به جامعه معرفی میکنند، بسیار مهم و ستودنی است.
دستان این مادران بوسیدنی و به راستی بهشت زیر پای این مادران است.
انتهای پیام/133
