گروه استان‌های دفاع‌پرس - «اکرم سادات زعفرینژاد» رئیس دانشگاه علمی کاربردی فرهنگ و هنر مشهد؛ اصل و ریشه واژه «هنر» در زبان فارسى به سانسکریت برمی‌گردد و ریشه آن همان لفظ سونر و سونره است که در زبان اوستایی و پهلوى به‌صورت هونر و هونره در می‌آید. «سو» در این واژه سانسکریت همان «هو» به فارسى است که معنى آن عبارت است از نیکی و خوبی و «نره» هم به فارسى به معنى انسان مشتمل بر هر دو جنسیت آن است و لذا از اساس، هنر با مفهوم نیک انسان، قرابت معنایی ریشه‌ای دارد.
در زبان فارسى قدیم نیز «چهار هنران» به معنى فضایل چهارگانه فرزانگی شامل شجاعت، عدالت، عفت و حکمت عملى است و این چهار مرتبه در اشعار گوناگون با عنوان فضیلت خطاب می‌شوند.
غرض از این مقدمه این بود که بگویم اگرچه کار هنرمند ابداع است یعنى «به پیدایی آوردن حقیقت»، اما در عالم هستى هیچ زمان حقیقت بر واقعیت منطبق نبوده و نخواهد بود و فقط گاهی اوقات، اشکال مختلفى از حقیقت در واقعیت بروز پیدا می‌کند لذا هنر به معنى عام خود تنها با ابداع و صنعت سر و کار ندارد و هر چه هدف هنرمند (نیک انسان) دقیق‌تر انتخاب شود، به حقیقت نزدیک‌تر می‌شود.
البته کار هنر با محتوا پایان نمی‌گیرد و قالب نیز ارزش بسیار دارد. ظرف نازیبا، مظروف زیبا را هم زشت جلوه می‌دهد و براى ساختن ظرف زیبا در عرصه هنر تنها استعداد کافى نیست و آموزش هم ضرورت دارد. با این استدلال، یک هنرمند هم یک انسان خوب و نیک است و هم یک معلم و هدایتگر تا آثار هنرى خلق‌شده نافذ باشند، در جان جامعه نفوذ کنند و ماندگار شوند. ماندگارى نیز باعث ایجاد یک حلقه استمرار شده و استمرار موجب فرهنگ‌سازی می‌شود که در نهایت همین فرهنگ‌سازی در ادامه زنجیره فرهنگی منبع تولید محتواى دقیق، نافذ و ماندگار خواهد بود.
در تداوم این چرخه آحاد مردم نقش‌آفرین و مؤثرند، چه در قالب هنرمند باشند و چه مخاطب و برگزارى جشنواره‌های متعدد هنرى بخشى از این چرخه ماندگارى هستند و وجودشان الزامی است که صد البته حضور در این جشنواره‌ها با رویکرد آموزشى نیز هدایتگر خواهد بود. اگرچه قیاس جشنواره‌های تجملاتی خارجی با جشنواره‌های هنر انقلاب اسلامی از اساس نادرست است ـ همان‌طور که مقایسه ایلیاد و اودیسه هومر با شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی، مثنوى معنوی مولوی و گلستان و بوستان سعدی به جهت برترى معقول نیست ـ ، اما در این بین نمی‌توان منکر نقش رسانه‌ها در راه ماندگارى و رشد فرهنگ بود و راه‌های ارتباط تعاملی به‌عنوان ویترین یک رویداد فرهنگی، ابلاغ کننده پیام هنر در کوتاه‌ترین زمان به گسترده‌ترین شمار انسان‌ها خواهند بود.
در پایان کلام باید به این حقیقت اشاره کرد که حمایت از جشنواره‌های فرهنگی مبتنی بر هنر انقلاب اسلامی، مسئولیت انسانى، اجتماعى و حقوقى ماست که البته اندازه حمایت ما هم از توانمان نشأت می‌گیرد. اگر همه به مسئولیتمان آگاه و متعهد باشیم، با تکیه بر پیشینه فرهنگى و اعتقادیمان سرآمد خواهیم بود و جشنواره‌ای در شأن فرهنگ متعالی ایثار و شهادت خواهیم داشت.
انتهای پیام/
