گروه استان‌های دفاع‌پرس - داوود کرمی؛ پس از پیروزی انقلاب اسلامی مردم ایران به رهبری امام خمینی (ره)، طلیعه امید در جای‌جای ایران اسلامی تابیدن گرفت و نور امید در دل‌های مردم مستضعف و به ستوه آمده از ظلم ستم‌شاهی روشن شد.
مناطق کردنشین به‌ویژه استان کردستان از مناطقی بودند که بیشترین ظلم و عقب‌ماندگی را در دوران پهلوی تجربه کردند، به‌نحوی که با وجود خدمات بی‌شائبه نظام مقدس جمهوری اسلامی در این مناطق، تا سال‌ها تأثیرات این عقب‌ماندگی در استان کردستان نمایان و مشهود بود.
مردم کردستان همزمان و همگام با سایر استانها در سال ۱۳۵۷ به اقیانوس جمعیت انقلابی ملحق شدند تا طعم شیرین آزادی و جمهوریت را به واقع کلمه درک کرده و از این موهبیت بهره‌مند شوند؛ ولی دشمنان انقلاب اسلامی و مردم «کُرد» که سیلی محکمی را از جانب ملت ایران دریافت کرده بود، دنبال روزنه‌ای بود تا راه نفوذ را مجدد به کشور پیدا کند.
فضای باز سیاسی پس از پیروزی انقلاب اسلامی باعث شد که از یک سو، سران جریان‌های سیاسی که اغلب آن‌ها مشی کمونیستی داشتند، از زندان آزاد شده و از سوی دیگر کسانی که کشور را به واسطه فشار‌های سیاسی رژیم ستم‌شاهی ترک کرده بودند، وارد کشور شوند.
این افراد که هیچ نگرش درستی از دلایل و ماهیت اصلی قیام مردم ایران نداشتند، به‌جای اینکه در خط سیر مسیر مردم باشند، از این مسیر منحرف شده و با تشکیل گروههای مسلح و غارت اموال عمومی و تسلیحات نظامی با شعار «حمایت از خلق کُرد»، کردستان را وارد مرحله جدیدی از تنش‌ها و برخورد‌ها کردند.
شهید «مصطفی چمران» شرایط آن موقع کردستان را چنین تشریح کرده است: «بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، به‌مدت هفت ماه، ارتش و ژاندارمری و شهربانی در کردستان وجود نداشتند؛ حتی صریح‌تر بگویم، دولت هم حضور نداشت، هیچ نیروی دولتی نبود که جلوی کسی را بگیرد و یا فعالیت حزبی را سد کند، جلوی تظاهرات را بگیرد یا از انتشار روزنامه‌ای یا اعلامیه‌ای جلوگیری کند. همه آزاد بودند که هرچه بخواهند انجام دهند، بدون آن‌که کسی مانع فعالیت آن‌ها شود...».
هنوز چند روزی از پیروزی انقلاب اسلامی نگذشته و مردم غرق جشن و شادی بودند که سران گروههای سیاسی کردستان، با شایعه‌پراکنی و دروغ‌پردازی، عنوان کردند که دولت قصد دارد گندم سیلوی سنندج را به قم و تهران منتقل کند. آن‌ها با ساختن چنین شایعه‌ای از مردم خواستند که به لشکر ۲۸، ژاندارمری، صداوسیما و کمیته انقلاب اسلامی حمله کنند.
این قائله که براساس یک شایعه دروغ برپا شده بود، پنج روز به طول انجامید و در این میان ۹۹ نفر از مردم عادی و نیروهای نظامی شهید و بالغ بر ۲۰۰ نفر هم زخمی شدند.
در پی این حادثه، امام خمینی (ره) در ۲۸ اسفند سال ۱۳۵۷ با صدور پیامی خطاب به مردم کردستان، در خصوص حمله به نیروهای مسلح و مراکز دولتی تذکراتی را بیان داشته و فرمودند: به اهالی محترم مردم کردستان! شنیده شده که عده‌ای وضع کردستان عزیز را مغشوش کرده‌اند و نمی‌خواهند بگذارند مسلمانان آسایش داشته باشند و برخلاف اسلام عمل می‌کنند. این عده به ارتش که اکنون به سوی شما مسلمانان برگشته و از آن تبعیت می‌کنند، حمله می‌برند و آن‌ها را مورد توهین قرار می‌دهند. این قبیل کار‌ها برخلاف اسلام و مصالح مردم مسلمان است.
بنیان‌گذار کبیر انقلاب اسلامی ایران همچنین تأکید کردند: مردم کردستان و سایر نقاط باید بدانند که هرگونه حمله به ارتش و ژاندارمری از نظر ما مردود است و ما با برادران اهل‌سنت خود هیچ اختلافی نداریم. همه اهل ملتِ واحد و قرآنِ واحد هستیم. ارتش و ژاندارمری و پلیس نیز باید بدانند که از این به بعد آن‌ها حافظ مصالح و استقلال مردم مسلمان‌اند و اگر کسی به آن‌ها حمله کند، از مردم مسلمان نیست و از عمال اجانب است و باید نیروهای مسلح با قدرت از منافع و مصالح ملت مسلمان دفاع کنند و هرگونه حمله‌ای را به خود و نوامیس مردم، با قدرت دفع کنند.
همزمان با ایجاد این بحران، ستاد فرماندهی ارتش به فرماندهی شهید «ولی‌الله فلاحی» با به‌کارگیری هوانیروز به محاصره‌شدگان کمک‌رسانی کرد و از سوی دیگر امام خمینی (ره) نیز علاوه بر صدور پیام برای مردم کردستان، هیئتی را برای گفت‌وکو با دو طرف حادثه به کردستان اعزام کردند.
بدین‌ترتیب؛ دامنه بحرانی که شورشگران با محاصره پادگان لشکر ۲۸ سنندج ایجاد کرده بودند و به تبع آن، بحران به داخل شهر نیز کشیده شده بود، در تاریخ ۲۹ اسفند سال ۱۳۵۷ به پایان رسید.
انتهای پیام/
