به گزارش دفاع‌پرس از کرمان، «غلامرضا حافظی» یکم فروردین ۱۳۲۸، در روستای دورکان منوجان از توابع شهرستان کهنوج به دنیا آمد. وی سواد خواندن و نوشتن نداشت. ازدواج کرد و صاحب یک پسر و دو دختر شد. کارگر بود، به‌عنوان بسیجی درجبهه حضور یافت. نهم آذر ۱۳۶۵، در ام‌الرصاص عراق به شهادت رسید. پیکر وی مدت‌ها در منطقه بر جا ماند و پس از تفحص سال ۱۳۷۶، در گلزار شهدای روستای دهنو تابعه شهرستان زادگاهش خاک سپرده شد.
در ادامه وصیت‌نامه شهید «غلامرضا حافظی» را می‌خوانید:
«با سلام و درود خدمت رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران امام خمینی و سلام و درود به رزمندگان اسلام و شهیدان انقلاب اسلامی. ای مادر ای پدر و ای مردم شهیدپرور چند جمله‌ای خواستم که وقت شریفتان را بگیرم، زیرا وظیفه هر فرد مسلمان این است که وصیتی داشته باشد و من خجالت می‌کشم که این چند جمله را می‌نویسم، زیرا شما مردم شهید پرور بالا‌تر از این حرفا هستید.
مردم این را بدانید که انقلاب ما یک انقلاب مادی نیست بلکه انقلابی است الهی و نشات گرفته از خط رسول اکرم (ص) است، این انقلاب به سر نمی‌رسد مگر به وسیله خون جوانان.
هر انسانی که شهادت نصیب او شده و هر قطره خونی که از شهید می‌چکد نهال اسلام قوی‌تر می‌گردد و من سعادتی بهتر از این نمی‌دانم، زیرا که هر کس به شهادت می‌رسد به کمال رسیده است.
باری اگر خدا شهادت را نصیب من گردانید ملامت نباشید، زیرا این راهی است که باید بروم چه خوب است که خدا مرا گل چین کند.
انتهای پیام/
