گروه استان‌های دفاع‌پرس- قاسم الازمنی؛ دوران دفاع مقدس را باید هشت سال سربلندی، افتخار، پیروزی و جانفشانی دریادلانی دانست که برای دفاع از اسلام و وطن دل به دریا زدند. رژیم بعثی تصور می‌کرد که شکست برخی عملیات‌ها، می‌تواند از روحیه رزمندگان ما بکاهد، اما از آنجایی که رزمندگان با ایمان و معنویت در جبهه‌های حق علیه باطل حضور داشتند، تحقق نیافتن اهداف پیش‌بینی شده، نه‌تنها موجب کاهش روحیه رزمندگان نمی‌شد، بلکه مسیر پیروزی‌های دیگر را به ارمغان میآورد.
یکی از نکات مهم و برجسته عملیات کربلای 4 در سال 1365 آن بود، که با همه دشواری‌های این عملیات خللی در اراده رزمندگان اسلام ایجاد نشد.
در شهریور سال 1365، پس از دو ماه آموزش سخت خاکی، به رزمندگان اعلام شد، هر یک به هر نحو و دلیلی، آمادگی ندارد، از مرخصی برنگردد. متعاقب آن، دوره آموزشی 45 روزه غواصی شروع شد، آموزشی که در شرایط بسیار دشوار، در اروند رود انجام شد.
سردار محسن رضایی، فرماندهی وقت سپاه، چند روز قبل از موعد مقرر- در جمع غواصان گفت: آن دسته از آقایانی که زن، فرزند، قرض و دلبستگی دارند، بعد از مرخصی دیگر به منطقه بازنگردند، چرا که پس از عملیات، ممکن است از بازگشت خبری نباشد.
همچنین سردار شهید طوسی از فرماندهان لشکر 25، تاکید کرد: ما برای یک عملیات ویژه، نیروهایی میخواهیم که حداقل برای شش ماه تعهد بدهند و در این مدت نمیتوانند به عقب برگردند، ممکن است برگشتی نباشد.
یک شب قبل از عملیات، برای توجیه عملیات، رزمندگان را به سالن گمرک بردند، سردار مرتضی قربانی (فرمانده لشکر 25 کربلا)، سردار طوسی و حاج حسین بصیر (جانشین ل. 25 کربلا) بالای سِن رفت و گفت: فرزندان امام خمینی! انتظار به سر آمد، شب عملیات نزدیک شد، ای عاشقان اباعبدالله (ع)! شما سربازان امام زمان (عج) و یاوران خمینی هستید، چشم امام به این پیروزی بسته است، امشب با رزمتان امام را خوشحال کنید، آبروی انقلاب به این جنگ بسته شده است، باید حسینی‌وار به دشمن زبون هجوم برید و عاشورایی حماسه بیافرینید، از خدا و از امام زمان (عج) کمک بخواهید، اگر لطف آنها نباشد، از دست ما کاری برنمی‌آید. این افتخار بزرگی است که خداوند ما را جزو لشکریان خود قرار داده و ما جزو خط‌شکنان این عملیات شده‌ایم.
شب عملیات ساعت 21 شب بود و برای رفتن به اروند بزرگ باید از یک نهر عبور می‌کردند. بعد از طی مسیری، قبل از اروند به یک کانال رسیدند و آنجا منتظر فرمان برای زدن به آب بودند. در آخرین دقایق، تمام شواهد امر حکایت از غیرقابل برگشت غواصان بود.
مقرر بود، عملیات در دی 1365 ساعت ۲۲:۳۰ آغاز شود. به همین خاطر غواص‌ها ساعاتی قبل به درون آب رفته و به سمت خط دشمن حرکت کردند. در این میان، نیرو‌های دشمن که کاملا آماده و هوشیار بودند، ضمن پرتاب منور، با تیربار و خمپاره به طرف نیرو‌های خودی شلیک می‌کردند. در مجموع، عملیات خارج از کنترل و هدایت فرماندهی قرار گرفته بود و قبل از هر دستوری، یگان‌ها با توجه به نوع وضعیت و هوشیاری و عکس العمل دشمن به محض رسیدن به ساحل، درگیری را آغاز می‌کردند. در این حال، رمز عملیات (یا محمد) حدود ساعت ۲۲:۴۵ اعلام شد و نیرو‌های عمل کننده، فقط توانستند در جزایر سهیل، ام الرصاص، ام البابی و بلجانیه نفوذ کنند و در بعضی مناطق نیز به صورت موضعی رخنه کنند.
در مقابل، نیرو‌های دشمن با پرتاب پی در پی منور و اجرای چند مورد بمباران کنار نهر عرایض (عقبه برخی از یگان ها) و هم چنین اجرای آتش موثر روی رودخانه اروند، عملا سازمان غواص‌ها و نیز نیرو‌های موج دوم و سوم را به هم زدند. به طوری که نیرو‌های یگان‌های مجاور، بعضا پراکنده شده و اغلب نمی‌توانستند روی هدف عمل کنند.
یکی از مناطق حساس عملیات، جزیره ام الرصاص و نوک بوارین بود که با وجود تلاش بسیاری که برای تصرف آن انجام شد، به خاطر هوشیاری دشمن امکان ادامه درگیری میسر نبود و دشمن با شلیک پرحجم تیربار روی آب، از عبور نیرو‌ها از تنگه ام الرصاص – بوارین جلوگیری کرد. مضافا به این که به خاطر حساسیتی که دشمن نسبت به ام الرصاص داشت، در پدافند آن- از ۹ رده مانع طبیعی و مصنوعی بهره می‌برد، به طوری که هرگاه از هر خط، عقب رانده می‌شدند، در خط بعدی که نسبت به خط قبلی اشراف و تسلط داشت، مقاومت می‌کرند.
در این حال، با توجه به هوشیاری دشمن، امکان ادامه عملیات میسر نبود، لذا به منظور حفظ قوا و طراحی مجدد عملیات آتی، از ادامه نبرد اجتناب شد و پس از حدود 15 روز عملیات کربلای 5 طراحی و اجرا شد که پیروزی های سرنوشت سازی عاید رزمندگان کرد.
در اهمیت عملیات کربلای 5، همین بس که دشمن و حامیان آنها، به فکر انشاء پیش نویس قطعنامه 598 برآمدند. اگر جانشفانی، تجربه رزمندگان در عملیات کربلای 4 نبود، عملیات کربلای 5 اجرا نمی شد، با اجرای عملیات کربلای 5، دشمن به برتری کامل رزمندگان پی برد و در صدد اجرایی کردن مقدمات پایان جنگ برآمدند.
انتهای پیام/
