به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از قم، شرح سرنوشت شهدای سرافراز ارتش جمهوری اسلامی که عشق به یگانه هستی‌بخش، آرام از جسم و جان آنان گرفته و سر سودایی‌شان را همواره بر آستان داشته است، کاری بس سخت و دشوار است؛ چرا که آنان مسافران بهشت و ما به جا مانده از قافله شهدا روی زمین خاکی هستند.
شهید محمدحسین میری یکی از این پر و بال سوختگان وصال نور است که لباس زیبای شهادت زیبنده قامتش و کمترین مزد اخلاص، فداکاری و ایثار و پروانگی اوست.
محمدحسین فرزند محمدحسن، اول بهمن ۱۳۳۲ در خانواده‌ای روحانی در قم به دنیا آمد و تا پایان دوره راهنمایی درس خواند.
به گفته پدر محمدحسین، وی از همان دوران نوجوانی به مبارزه علیه رژیم شاهنشاهی می‌پرداخت و علاقه خاصی به امام خمینی (ره) داشت، ۱۰ ساله بود که عکس شاه را که در خانه به دیوار زده بودیم را به حیاط پرت کرد و عکس امام را جای آن به دیوار زد.
محمدحسین به پدرش می‌گفت باید به جبهه بروم و من نمی‌توانم اینجا بمانم، اگر به شهادت رسیدم، برایم گریه نکنید و پیراهن مشکی نپوشید و همیشه خوشحال باشید که پسرتان این راه را انتخاب کرده است.
شهید محمدحسین میری با ورود به ارتش در قسمت تعمیرکار موشک‌های سام مشغول به خدمت شد. یک بار به عنوان استوار یکم در لشگر ۲۱ حمزه به جبهه‌های حق علیه باطل اعزام شد.
شهید میری روز نهم دی ماه ۱۳۶۱ با سمت فرمانده دسته در عین خوش توسط نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش به سر، دست و پهلو‌ها به شهادت رسید و در گلزار شهدی علی بن جعفر (ع) به خاک سپرده شد.
مسئولان مرکز حفظ آثار دفاع مقدس ارتش در قم چندی پیش در دیدار با خانواده شهید والامقام «محمدحسین میری» از مقام وی تجلیل کردند.
یکی از معابر خیابان کشاورز قم به پاس رشادت‌های این شهید والامقام به نام او مزین شده است.
انتهای پیام/
