به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، ارتش بعث عراق ۲۷ دی سال ۱۳۶۵ به‌دلیل این‌که برخی از دانشجویان و کارمندان دانشگاه تبریز، در زمینه ساخت مهمات و تسلیحات موردنیاز رزمندگان در جبهه‌ها فعالیت می‌کردند، دانشکده فنی این دانشگاه را بمباران کرد که بر اثر این اقدام، ۲۲ نفر از دانشگاهیان به شهادت رسیدند.
«علیرضا کریمی وفا» یکی از این شهداست که سال ۱۳۴۲ در تبریز چشم به جهان گشود. وی در سنین جوانی، در راهپیمایی‌های مردمی علیه رژیم پهلوی و فعالیت‌های انقلابی شرکت گسترده‌ای داشت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در مساجد محل سکونت حضور یافت و به دفاع از دستاورد‌های انقلاب برخاست.
«علیرضا کریمی وفا» پس از گذراندن دوره دبیرستان به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شتافت و به فعالیت در زمینه تخریب و خنثی‌سازی مین پرداخت. وی سال ۱۳۶۲ در آزمون سراسری ورود به دانشگاه‌ها شرکت کرد و در دانشگاه تبریز در رشته ریاضی پذیرش گرفت؛ اما بلافاصله بعد از ثبت نام در دانشگاه، مجددا به جبهه رفت و این‌بار از ناحیه پیشانی مجروح شد.
فروردین سال ۱۳۶۵ «علیرضا کریمی وفا» باز هم عازم جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد و پس از پایان مأموریت به تبریز بازگشت و تحصیلات دانشگاهی را از سر گرفت. وی این‌بار در سنگر علم و دانش به دفاع از میهن خود در برابر دشمن پرداخت و با مطرح شدن پروژه ساخت قطعات خمپاره در داخل دانشگاه تبریز، وی هم به جمع دانشجویان فعال در این بخش پیوست و سرانجام در ۲۷ دی همان سال، در کنار سایر سنگرنشینان علم و جهاد به شهادت رسید.
بخشی از وصیت‌نامه شهید «علیرضا کریمی وفا»
«...من نیز یک رزمنده‌ی ساده و در بین دیگر رزمندگان واقعا هیچ و بی‌ارزش هستم، بنا به مسئولیت شرعی و فرمان امام امت که فرمودند هیچ‌چیز مانع نمی‌شود برای حضور در جبهه، به جبهه آمدم تا من نیز سهمی در از بین بردن دشمن و شیطان بزرگ آمریکا داشته باشم و خانواده شهدا را شاد سازم که فردی نیز مانند من هرچند که لایق نیستم، اسلحه فرزند شهیدش را بر دست گرفته و سنگر او را پر کرده و راه او را پیموده و هدفی که او داشته، دنبال کنم و امیدوارم که مورد قبول خدا قرار گیرد.
همه می‌دانیم که شهادت هدف نیست، بلکه هدف، رسیدن انسان به کمال نهایی و در نتیجه ایجاد جامعه نمونه اسلامی است...».
انتهای پیام/
