به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از کرمان، شهید «سید عباس حسینی داورانی» بيستم فروردين 1344 در روستای داوران از توابع شهرستان رفسنجان به دنيا آمد. وی تا پايان دوره كاردانی در رشته آموزش كودكان استثنايی درس خواند. معلم بود. به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت. نوزدهم دی 1365 با سمت آرپی‌جی‌زن در شلمچه بر اثر اصابت گلوله شهيد شد.
در ادامه بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید «سید عباس حسینی داورانی» را مرور می‌کنیم:
با سلام و درود بر امام امت و امت امام و خانواده های شهدا، مفقودین و اسرا و جانبازان بارالها، پروردگارا هرچه زودتر رزمندگان اسلام و سربازان را به کربلای حسین برسان. الهی آمین
بعد از مقدمه سخنی با مردم دارم، ای مردم شهید‌پرور و استقامت‌دار ایران. ای مردمی که با ایثار خود آبروی اسلام را خریدید و اسلام را دوباره زنده کردید و ای کسانی که از جان خود مال خود گذشتید و سختی‌های جنگ را تحمل کردید و نق به انقلاب نزدید، بدانید که روز قیامت شهدا شما را شفاعت خواهند کرد وای به حال آن کسانی که خون شهید را پایمال می‌کنند، این افراد باید بدانند که شهید به معنی شاهد و نظاره‌گر کارهای افراد، پس کاری کنید که مدیون خون شهدا نباشید.
خدا رحمت کند پدرم را و از خداوند میخواهم که در روز قیامت او را با جدش محشور بگرداند، ای مادر عزیز و مهربانم و از جان بهترم، می‌دانم تو چقدر برای من زحمت کشیدی و چه مشکلاتی را تحمل کردی ولی مادرجان خوشا به حالت که این چنین فرزندانی تحویل جامعه اسلام دادی رحمت به شیرت و در آخر از تو طلب عفو و بخشش دارم.
از برادران می خواهم که مبلغ اسلام باشند، به خصوص از برادرم سید محمود که در لباس مقدس روحانیت می باشد از برادر بزرگ خود سید احمد که خیلی برای من زحمت کشیده و دوران تحصیل دبیرستان را به کمک او خواندم و در گرفتن فوق دیپلم هم به من کمک وافری فرموده‌ای نهایت تشکر می‌کنم و امیدوارم که من را مورد عفو بخشش قرار دهد و از خداوند متعال میخواهم که روز به روز در زندگی خود موفق و موید باشد.
ای خواهران گرامی تنها خواسته‌ام از شما این است که حفظ حجاب را سرلوحه خود قرار دهند و از یک یک آنها میخواهم که اگر از برادر کوچکتر خود بدی دیدند من را عفو کنند و در پایان از تمام قومان و خویشان و مردم با خیر و استقامت او را امید عفو دارم.
انتهای پیام/
