گروه استان‌های دفاع‌پرس ـ ولی الله شیرامه؛ اکنون که در آستانه چهلمین سالگرد مقاومت مردمی شهر آمل در مبارزه با گروهک الحادی اتحادیه کمونیست‌ها قرار داریم، برآنیم تا با تحلیل کوتاه از این واقعه نقش بی‌بدیل مردم آمل در مقابله با این جریان الحادی و انحرافی را بازگو نمائیم؛ حادثه ششم بهمن سال ۱۳۶۰ ه. ش یکی از مهم‌ترین وقایع تاریخی ایران و مازندران به خصوص شهرستان آمل و دیار کهن طبرستان است.
جمهوری اسلامی به رهبری معمار کبیر انقلاب، اولین سال‌های پیروزی خود بر نظام سلطه ستم شاهی را با شادی وصف ناپذیر شروع کرده بود که همزمان با مخالفت‌ها از سوی گروهک‌های ضد انقلاب مواجه شد، در سال‌های اولیه انقلاب که رژیم بعث عراق به سرکردگی صدام حسین با پشتیبانی ۵۳ کشور جنگ نابرابر علیه کشورمان شروع کرده بود. از طرف دیگر انقلاب نوپا در داخل با جریان‌های معاند هم زمان مبارزه می‌کرد. مبارزه با جریان دموکرات و کومله در کردستان، غائله گنبد، بمب گذار‌های پی در پی منافقین (مجاهدین خلق)، گروه‌های مارکسیستی و از جمله اتحادیه کمونیست‌های ایران که اهداف این سازمان به اصطلاح کمک به طبقه کارگر بود.
در اعتراف سرکرده این اتحادیه بنام حسین تاج میری تز و نظریه جبهه سوم را مطرح می‌کند، او می‌گوید جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، بخش عمده‌ای از امکانات و نیروی نظامی ایران را در جبهه اول به خود مشغول کرده است، مبارزات کرد‌ها در کردستان جبهه دوم علیه نظام می‌باشد؛ بنابراین «اتحادیه کمونیست‌ها» با ایجاد جبهه سوم، می‌تواند در یک جنگ بدون مقاومت، نظام نوپای سیاسی را به ورطه سقوط بکشاند.
اتحادیه کمونیست‌های ایران
گروهک اتحادیه کمونیست‌های ایران در تابستان ۱۳۵۵ ه. ش تشکیل گردید و به دو شاخه یعنی سازمان انقلابیون کمونیست و گروه پویا تقسیم شده بودند. جالب اینجاست که این گروهک که متشکل از یک گروه دانشجویی در خارج از کشور که به عقاید الحادی مارکسیستی روی آورده بودند ایجاد گردید.
این گروه عمده فعالیت خود را در خارج از کشور و در میان دانشجویان ایران مقیم خارج از کشور که دارای تشکیلات کوچک بود. در طی سال‌های ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۵ این گروه در شرایط فقدان حضور فعال نیرو‌های انقلابی و مکتبی اسلامی در کشور‌های غربی توانسته بود تعدادی از دانشجویان مقیم خارج از کشور را به گرد خود جمع نماید. این عده که تصور می‌نمودند مردم مسلمان ایران ما نیز مانند این تعداد یکصد نفر دانشجویان بی‌اطلاع و بی‌بصیرت هستند، تصور واهی می‌نمودند که مردم مسلمان ما نیز جذب سیاست هایشان خواهند شد، تصوراتی واهی از امر در اختیار داشتن رهبری انقلاب به خود تلقین نمودند تا جایی که پیروزی انقلاب ضد استکباری و امپریالیستی مردم ایران را منوط به رهبری خود می‌دانستند.
جریان ۳۰ خرداد ۶۰ (بنی صدر)
اتحادیه کمونیست‌ها همچون دیگر ضد انقلاب تصور می‌کرد در اختلاف موجود بین بنی صدر و یاران امام (ره) مردم طرفدار بنی‌صدر هستند و ۹۰ درصد مردم او را می‌خواهند؛ بنابراین می‌گفتند که در این شرایط ما باید لیاقت خود را در همراهی با مردم نشان دهیم و از بنی صدر و مخالفان خط امام دفاع کنیم.
با آشکار شدن خیانت‌های هرچه بیشتر بنی صدر و قرار گرفتن کامل او در جبهه ضد انقلاب، امام خمینی (ره) او را از فرماندهی کل قوا برکنار و عزل نمود و همچنین شرایط کامل برای برکناری کامل بنی صدر از ریاست جمهوری آماده شد و مجلس شورای اسلامی هم طرح عدم کفایت سیاسی رئیس جمهور را در دستور کار خود قرار داد و سرانجام پس از مشورت نمایندگان در تاریخ ۳۱ خرداد ماه سال ۶۰ بنی صدر را به لحاظ سیاسی بی‌کفایت معرفی کرد، اما یک روز پیش از آن واقعه یعنی در روز ۳۰ خرداد طرفداران بنی‌صدر اعلام کردند که به خیابان‌ها خواهند رفت و با تظاهرات سیاسی و نظامی و ایجاد درگیری، نظام جمهوری اسلامی را ساقط خواهند کرد. اما حرکت ۳۰ خرداد با حضور حماسی مردم خنثی شد و گروه‌های معاند سیاسی شکست خوردند.
در اثر این اتفاقات واقعه ۳۰ خرداد سال ۱۳۶۰ و درگیری‌های آن که تبدیل به نقطه عطفی از تنش میان جمهوری اسلامی و ضد انقلابیون داخلی شد. از همین گروه یعنی اتحادیه کمونیست‌ها تصمیم گرفتند در مقابل نظام بایستند حسین ریاحی از فرماندهان این اتحادیه در اعترافات می‌گوید: (تصمیم گیری ما مبنی بر اینکه در مقابل نظام بایستیم از ۳۰ خرداد ماه همان سال شروع شد) (۱) اتحادیه کمونیست‌ها ناگهان به خاطر بنی‌صدر و عزل او البته بیشتر بر اثر تحریک منافقین تغییر خط مشی داد. سپرغمی یکی دیگر از طراح اتحادیه کمونیست‌ها می‌گوید: آنگاه قیام فوری در ذهن رهبران اتحادیه کمونیست‌ها شکل گرفت که حاصل جریان ۳۰ خرداد ماه و عزل بنی صدر بود. (۲)
انتخاب آمل
کمونیست‌ها با تجربه‌ای که از جنگ چریکی و مشی مسلحانه داشتند، محیط‌هایی همچون جنگل و کوهستان را برای عملیات چریکی مناسب می‌دیدند با دلایل ذکر شده آمل و جنگل‌های آمل بهترین گزینه برای اتحادیه کمونیست‌ها بودند.
سرانجام پس از بررسی‌های به عمل آمده افرادی از اتحادیه برای شناسایی منطقه وارد جنگل آمل شدند و سرانجام پس از شناسایی، تمام نیرو‌های خود را از سراسر کشور جمع نمودند و گروه گروه مخفیانه به آنجا آوردند. اکیپ جنگل که نام خود را «سربداران جنگل» نامگذاری کرده بودند به پیروزی اطمینان کامل داشتند که از قول همین گروه آمده است که «به ما گفته بودند که مردم آمل فقط به یک جرقه نیاز دارند (۳) و با همین امکانات خود، اواخر شهریور ماه سال ۱۳۶۰ نزدیک به یکصد و هشتاد نفر را کم کم به جنگل آوردند و در ۲۰ کیلومتری شهر آمل در حوالی جنگلی بنام (منگل دره) مستقر شدند»
اولین درگیری
اولین درگیری کمونیست‌ها در ۱۸ آبان سال ۶۰ اتفاق افتاد و آن‌ها در این روز تصمیم داشتند به شهر آمل حمله کنند که بر اساس اطلاعات مردمی و اعزام گشت‌های سپاه که با گروه پیشرو درگیر گردید که در این درگیری منجر به کشته شدن یکی از فرماندهان اتحادیه کمونیست‌ها گردید و یکی از نیرو‌های بسیجی به نام، ولی الله کارگر به شهادت رسید. (۴)
حمله به شهر آمل
سرانجام گروهک ضد انقلاب اتحادیه کمونیست پس از مدت‌ها سردرگمی و گیجی در جنگل‌های آمل و بنا به دلایلی همچون کمبود وسایل غذایی و تدارکاتی (به علت مسدود بودن جاده‌های تدارکاتی توسط سپاه و ژاندارمری وقت) ریزش برف سنگین در شب ششم بهمن ساعت ۱۲:۳۰ شب وارد شهر آمل شدند و به خیال خام خود با تصرف آمل، به آزادسازی دیگر شهر‌های مازندران بپردازند.
نقش مردم در خلق حماسه اسلامی ششم بهمن آمل
در حماسه اسلامی مردم آمل در جریان ششم بهمن سال ۱۳۶۰ مردم صاحبان اصلی این حماسه هستند یعنی به ضرس قاطع باید گفت که نیرو‌های مسلح برای دفع سربداران مشارکت کردند تا مردم آنان را از شهر بیرون کنند و یا آنان را دستگیر کنند.
در این حماسه و این واقعه حضور و مشارکت مردم، چون خورشید می‌درخشید. در توصیف مردمی این حماسه از زبان حضرت آیت الله علامه جوادی آملی که می‌فرماید «پس آنچه اصل است حفظ دین و وطن اصلی است که مردم آمل را در طول تاریخ به صحنه آورده است و هر جایی که مردم آمل به صحنه نیامدند جایی بود که پای دین در میان نبوده است.»
دشمنان خیال می‌کردند با بزرگنمایی، ضعف‌های طبیعی و مشکلات کنونی مرحله دشوار مبارزه بی امان و همه جانبه علیه مزدوران آمریکا توانسته است بین نیرو‌های مردمی و ارگان‌های نظام جمهوری اسلامی مرزبندی کند.
ولی مردم آمل به رغم خواست دشمن، با از بین بردن و خفه کردن ضد انقلاب نشان دادن که در حرکت ایمانی گوش به رهنمود‌های امامین انقلاب اسلامی اراده‌ای استوارتر و عزمی راسخ‌تر از مراحل اولیه انقلاب دارند.
این بود که تمامی نقاط شهر آمل را به سنگری علیه ضد انقلاب تبدیل کردند. (۵)
۱. حسین ریاحی آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، پرونده شماره ۲۴۱۷۶
۲. آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی پرونده فرج الله لسانی، شماره ۱۸۲۹۵
۳. محمدرضا سپرغمی، پرونده شماره ۱۸۲۹۵
۴. مهدی خانی هزارسنگر تهران ۱۳۷۴، ص ۱۱۲
۵. پیام انقلاب ش ۵۲، ص ۲
انتهای پیام/
