به گزارش فضای مجازی دفاع پرس، به رسم یادگار و به عنوان هدیه و پیشکش، آنچه که داشتند و برایشان هم عزیز بود، مضایقه نداشتند. این رسم در همه احوال و اوقات رایج بود؛ اما در شب عملیات به اوج خود میرسید.
تسبیح و انگشتری و قرآن و کتاب که آن را صفحهنویسی میکردند و نوعاً طلب شفاعت و التماس دعا بود.
و مهر نماز و چراغقوه و چفیه و بعضاً لباس و خلاصه آنچه بچهها یک عمر با آن در جبهه مأنوس بودهاند، آن قدر که رنگ و بو و خلق و خوی آنها را به خود گرفته و برای آنها عزیز بود اینها را با کمال میل و رغبت به دوستان خود هدیه میدادند.
