به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، جمهوری اسلامی ایران با رهنمود‌های رهبر معظم انقلاب اسلامی توانسته است در تقویت و تثبیت اصول استقامت، چالش طلبی و مقاومت علیه همه تلاش‌های استکبار جهانی برای تسلیم و نابود کردن جمهوری اسلامی یا تغییر رفتار آن، موفق عمل کند.
ایران برنامه‌ها و سیاست‌های غرب و به ویژه آمریکا و دولت‌های متوالی آن را با شکست مواجه و بر رویکرد صبر راهبردی، اقدام عملی و دیپلماسی هوشمندانه تکیه کرده است و در نتیجه، سیاست اعمال فشار حداکثری علیه خود را سرنگون کرده و ارزیابی‌های اشتباه دست نشانده‌های غرب و آمریکا برای مهار ایران و نابودی توان ذاتی و عملیاتی آن را رسوا ساخته است.
رژیم صهیونیستی از پیشرفت جمهوری اسلامی ایران در عرصه علمی، نظامی و راهبردی که در طول سال‌های گذشته کسب کرده است، احساس نگرانی می‌کند. این رژیم در حال غارت بی حساب و کتاب منابع و ثروت‌های منطقه است و تلاش می‌کند ملت‌های منطقه عقب مانده بمانند و کاملاً از خودکفایی در عرصه آموزش، بهداشت، فرهنگ، کشاورزی و صنعت به دور باشند. این در حالی است که منطقه از منابع عظیم ثروت برخوردار است که رژیم صهیونیستی به صورت مستقیم یا از طریق نظام‌های حکومتی که تسلیم خواسته‌های آن شده‌اند، این ثروت‌ها را غارت می‌کند. این نظام‌های حکومتی در منطقه توسط قدرت‌های استعماری انتخاب شده‌اند تا سلطه و سیطره این قدرت‌ها را تحکیم بخشند. بر همین اساس با «هدی رزق» پژوهشگر و استاد جامعه شناسی سیاسی به گفت‌وگو نشسته‌ایم که در ادامه حاصل آن را می‌خوانید:
خیزش ناگهانی رژیم صهیونیستی و آمریکا برای بازگشت به پرونده ترسیم مرز‌های آبی لبنان را چگونه تفسیر می‌کنید؟ آیا آمریکا و رژیم صهیونیستی از اوضاع کنونی برای فشار بر لبنان استفاده کرده و تلاش می‌کنند از طریق مذاکرات ترسیم مرز‌ها دستاورد‌هایی به نفع خود کسب کنند یا اهداف دیگری وجود دارد؟
بدون شک آمریکا خواهان ترسیم مرز‌های آبی لبنان با سرزمین‌های اشغالی به گونه‌ای است که منافع شرکت‌های وابسته به این کشور را که در زمینه استکشاف و استخراج هیدروکربن فعالیت می‌کنند، تأمین نماید. در همین راستا سفارت آمریکا در بیروت تأکید کرد که ترسیم مرز‌های آبی می‌تواند فرصت‌هایی را برای شکوفایی لبنان در آینده ایجاد کند. آن‌ها این بار از باب ترغیب و تشویق وارد شده‌اند و ادعا می‌کنند که لبنان باید از بحران خارج شود، حال اینکه بزرگترین برنده ترسیم مرز‌ها رژیم صهیونیستی است.
آمریکا و رژیم صهیونیستی راه حل ترسیم مرز‌ها را در کوتاه آمدن لبنان از حقوق خود می‌دانند. از سوی دیگر حزب الله نیز تأکید کرده است که تحولات را زیر نظر دارد و معتقد است منافع عالی لبنان ایجاب می‌کند همه گروه‌ها درباره هدر ندادن ثروت نفتی کشور با هم توافق داشته باشند. حزب الله اعلام کرده است با کلیت تصمیمات دولت در این خصوص موافق است و برای هر گونه تجاوز و تعدی احتمالی رژیم صهیونیستی در کمین نشسته است. این در حالی است که به اذعان و اعتراف روزنامه عبری هآرتض، ارتش رژیم صهیونیستی هیچگاه در چنین اوضاع خطرناکی نبوده است.
با توجه به تغییر موازنه قدرت‌های منطقه‌ای و انسجام محور مقاومت و رشد قدرت و آمادگی آن و همچنین پیگیری‌ها و احتیاط رژیم صهیونیستی در قبال روند مذاکرات هسته‌ای ایران و نتایج آن، چه گزینه‌هایی پیش روی این رژیم برای برخورد با این واقعیت‌ها و متغیرات و چه بسا تلاش‌ها برای فرار به جلو وجود دارد؟
بی تردید رژیم صهیونیستی از بازگشت ایران به جامعه جهانی و لغو تحریم‌های اقتصادی علیه آن نگران است. جمهوری اسلامی ایران تهدید‌ها را به فرصت تبدیل و با وجود محاصره اقتصادی برای تقویت زیرساخت‌های نظامی، سیاسی و دانش بنیان خود تلاش کرده است. ایران نقش منطقه‌ای خود را به عنوان یک قدرت اثرگذار تثبیت کرده است که با مجموعه‌ای از کشورها، گروه‌ها و احزاب سیاسی و نظامی مؤثر در یمن، عراق، سوریه و لبنان روابط مستحکمی دارد. ایران حتی با نزدیک شدن به کشور‌های حاشیه خلیج فارس و مذاکراتی که در این خصوص دارد و حمایت از مقاومت فلسطین، بازیگر ماهری در نگران کردن رژیم صهیونیستی است.
ایران تأثیر خود را در تحولات داخلی فلسطین نشان داده است و رژیم صهیونیستی دیگر نمی‌تواند با وجود سستی و سهل انگاری نظامیان خود و فرار آن‌ها از مرگ و ضعف اعتماد به فرماندهانشان، وارد جنگ‌های سنتی شود. رژیم صهیونیستی در حوزه سایبری هم نمی‌تواند ایران را به علت پیشرفت‌های علمی آن نادیده بگیرد و برای بار نخست است که رژیم صهیونیستی در کنار توان نظامی از فناوری و تکنولوژی ایران نیز نگران است. تل آویو با گزینه‌های دشواری مواجه است که در بین تشویق به شکست مذاکرات و بازگشت تهران به سطح بالای غنی سازی اورانیوم از یک سو و توافقی که باعث لغو تحریم‌های اقتصادی ایران می‌شود و این کشور را به سوی توسعه و پیشرفت و گسترش روابط بین المللی به عنوان یک کشور بزرگ منطقه‌ای سوق می‌دهد، سردرگم مانده است.
آیا حادثه ترور سه نفر از اعضای گردان‌های شهدای الاقصی می‌تواند باعث انفجار اوضاع در کرانه باختری شود؟ مقاومت تا چه اندازه باعث ایجاد رعب و وحشت برای رژیم صهیونیستی شده است، به ویژه که این رژیم دیگر نمی‌تواند مقاومت فلسطین را مهار و تجزیه کند و این تصور رژیم اشغالگر نیز که یک فضای آرام در کرانه باختری اشغالی برای خود ایجاد کرده باطل شده است؟
تحولات داخلی فلسطین تهدیدی واقعی برای رژیم صهیونیستی به شمار می‌رود. خطر بزرگ‌تر از کرانه باختری ناشی می‌شود، به طوری که با وجود حملات شهرک نشینان صهیونیست به روستا‌های فلسطینی و ساکنان آن، درگیری‌ها نیز شدت یافته است. این مسئله باعث شده است احتمال انفجار اوضاع در کرانه باختری شدت بگیرد به ویژه که طرف‌های راست افراطی نیز که موافق گسترش شهرک سازی در کرانه باختری هستند، به خط تقابل اضافه شده‌اند.
همه این تحولات باعث شده است تا عملیات مسلحانه فلسطینی‌ها علیه نظامیان شهرک نشینان صهیونیست افزایش یابد و گروه‌های مقاومت از مردم فلسطین بخواهند مقاومت فراگیری را برای متوقف کردن تروریسم شهرک نشینان آغاز کنند.
حکومت تشکیلات خودگردان فلسطین نیز نمی‌تواند در قبال جنایت‌های رژیم صهیونیستی سکوت کند، زیرا در دفاع از ملت فلسطین در مقابل حملات رژیم صهیونیستی ناتوان ظاهر شده است و چه بسا شرایط این تشکیلات پس از اینکه بار‌ها به تفاهم و همکاری با تل آویو متهم شده است، دشوارتر هم می‌شود.
با توجه به اینکه رئیس جمهور آمریکا به وعده خود درباره فلسطین برای تحرک در زمینه حل و فصل سیاسی امور عمل نکرد، آیا اساساً پرونده فلسطین در دایره توجهات واشنگتن قرار دارد؟ بازتاب تحولات منطقه بر مسئله فلسطین چیست؟ گزینه‌های پیش روی فلسطین برای مقابله با توطئه آمریکا و متحدانش و طمع ورزی‌های رژیم اشغالگر در سایه پرونده‌های پیچیده داخلی چیست؟
اختلاف واقعی بین برنامه‌های نفتالی بنت، نخست وزیر رژیم صهیونیستی که با تشکیل کشور مستقل فلسطین مخالفت است و برنامه‌های جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا برای تشکیل دو دولت وجود دارد؛ هر چند برنامه‌های بایدن نیز به حد ترسیم نقشه راه برای حل و فصل امور نرسید بلکه در حد همان اظهارات و ادعا‌ها برای سو استفاده از آن در مسیر عادی سازی روابط تل آویو با کشور‌های عربی باقی ماند.
به نظر نمی‌رسد آمریکا درباره پرونده فلسطین جدی باشد، زیرا این کشور تلاش می‌کند متحدان خود را در منطقه دور هم گرد آورد و واشنگتن می‌داند حل مسئله فلسطین با استقبال صهیونیست‌ها مواجه نخواهد شد. بر خلاف ادعا‌های بلینکن درباره ضرورت تفاهم با تشکیلات خودگردان، اما به نظر می‌رسد امور به سمت تقابل بیشتر پیش می‌رود و این روند ممکن است محاسبات آمریکا را دچار انفعال کند.
قرار است رئیس جمهور روسیه به زودی به ترکیه سفر کند. نقش ترکیه در پرونده اوکراین به ویژه با طرح گزینه احتمال دیدار رؤسای جمهور روسیه و اوکراین چیست؟ آیا ابتکار عمل پیشنهادی ترکیه دیوار بحران روسیه با اروپا و آمریکا را درباره پرونده اوکراین می‌شکند، به ویژه که مذاکرات روسیه و فرانسه در مسکو شکست خورد؟
ترکیه با اوکراین منافع مشترک و روابط تجاری دارد. اوکراین منبع فناوری است که ترکیه به آن نیاز دارد. از سوی دیگر، آنکارا به کی یف پهپاد صادر کرده است و دو کشور در زمینه تسلیحات و صنایع دفاعی نیز یادداشت تفاهم‌هایی امضا کرده‌اند و شراکت در عرصه صنایع نظامی با اوکراین برای ترکیه حائز اهمیت است.
با در نظر گرفتن روابط دوستانه بین آنکارا و مسکو، اردوغان به راضی کردن پوتین احساس نیاز می‌کند. به نظر می‌رسد ترکیه به ویژه در سایه جبهه بندی‌های جدید جهانی تلاش می‌کند در پرونده اوکراین سیاست بی‌طرفی را در پیش بگیرد. آنکارا نمی‌خواهد به سوی هیچ طرفی کشیده شود و ادعا می‌کند خواهان حل و فصل بحران اوکراین است. هدف سفر پوتین به ترکیه نیز این است که به اردوغان تأکید کند بی طرفی آنکارا بین ناتو و روسیه ضروری است.
ارزیابی شما از دعوت رئیس جمهور ترکیه از رئیس رژیم صهیونیستی برای سفر به آنکارا چیست؟ آیا این دعوت در چارچوب سرعت گرفتن قطار عادی سازی روابط ترکیه و امارات قرار دارد؟ آیا این دعوت فریبکاری اردوغان در قبال مسئله فلسطین را آشکار می‌کند و اینکه او از مسئله فلسطین فقط به عنوان برگه سازش سیاسی و به زیان فلسطینی‌ها استفاده کرده است؟
اردوغان در راستای ضرورت اصلاح روابط خارجی ترکیه، به دنبال شرکای جدید است، زیرا او با یک اقتصاد فروپاشیده و مخالفت‌های داخلی رو به رشد مواجه است و با همسایگان عرب و متحدان سنتی غربی خود در نزاع بوده و منطقه نیز شاهد نا آرامی ناشی از تقابل بین روسیه و اوکراین است. مشکلات اقتصادی ترکیه اردوغان را مجبور کرده است به تماس با دشمن سرسخت خود متوسل شود.
اردوغان امیدوار است بتواند از امارات برای بهبود اوضاع اقتصادی خود بهره بگیرد و در همین راستا و از زمان آغاز ازسرگیری روابط دو طرف، ابوظبی و آنکارا توافق مبادله ارز به ارزش ۴.۹ میلیارد دلار امضا کرده‌اند و صندوق منابع ثروت حاکمیتی ابوظبی به سرمایه گذاری ۱۰ میلیارد دلاری در ترکیه تعهد داده است.
از سوی دیگر، امارات ترکیه را به عنوان یک سد بالقوه در مقابل ایران می‌بیند، به ویژه که دولت بایدن به تلاش‌ها برای دستیابی به توافق هسته‌ای با ایران ادامه می‌دهد. رژیم صهیونیستی برای ترکیه شرط گذاشته است که باید رهبران حماس را از خاک خود اخراج کند و این ثابت می‌کند تل آویو تلاش می‌کند با اردوغان که از حمایت فلسطینی‌ها عقب نشینی کرده است، ارتباط برقرار کند. اردوغان یک شخصیت عملگرا است نه اصولگرا و به آن سویی می‌رود که منافعش در آنجا تأمین شود.
منبع: مهر
انتهای پیام/ ۹۱۱
