به گزارش سرویس اجتماعی دفاع پرس، دکتر"مجتبی صلوتی" مجری این طرح در اینباره اظهار داشت: در صورت تکمیل مطالعات ودستیابی به تولید انبوه این نانو داروی ضد میکروبی، می توان از این نانودارو جهت درمان عفونت های باکتریایی بیماران استفاده کرد.
وی بیان کرد: از زمان کشف آنتی بیوتیک ها، به علت افراط در استعمال نابجای آن ها در بیماری های عفونی، به تدریج تعدادی از باکتری ها در مقابل این داروها مقاومت پیدا کردند، علاوه بر این مشکلات عمده داروهای ضد میکروبی، جابجایی دشوار آن ها از غشای سلولی وفعالیت کم در داخل سلول ها و اثر سمیت بر روی سلول های سالم بدن است.
وی اظهارکرد:اکثر متخصصان داروسازی به دنبال یافتن راه هایی هستند که داروها را به دقت به محل اثر اصلی خود برسانند و بیشترین اثر درمانی را ایجاد کنند، براساس نتایج مطالعات، نانوذرات از جمله نانو دندریمرها قادر به حل این مسائل و تسهیل رهاسازی داروها در محل های عفونی میکروبی هستند.
صلوتی ادامه داد: هدف از این تحقیق طراحی یک سامانه و سیستم رهاسازی کنترل شده دارو با استفاده از نانوذرات دندریمر وآنتی بیوتیک سفتازیدیم، به منظور درمان عفونت های ناشی از باکتری های گرم منفی، از جمله سودوموناس آئروژینوزا بوده است.
وی گفت: طبق نتایج موجود، با بارگذاری این دارو بر روی نانو دندریمرها، می توان به یک سامانه رهاسازی کنترل شده دارو با زیست سازگاری بالا دست یافت.
صلوتی افزود: در این تحقیق اتصال داروی سفتازیدیم با نانو دندریمر، به روش مستقیم و بدون نیاز به هیچ واسطه ای انجام گرفت، بررسی نحوه رهایش سفتازیدیم از نانوذرات دندریمر نشان داد که رهایی دارو به ترتیب در زمان های متوالی افزایش می یابد، همچنین نانو سیستم حاصل دارای اثر کشندگی بیشتری بر روی باکتری سودوموناس آئروژینوزا نسبت به سفتازیدیم تنها بود.
وی بیان کرد: به دلیل آنکه این قبیل سامانه های دارورسانی می توانند حجم توزیع مربوط به داروها را در بدن کاهش دهند، لذا عوارض جانبی داروهای مورد مصرف کاهش می یابد، از دیگر مزایای این سیستم های نوین دارو رسانی می توان به بازده بالا، بهبود حلالیت داروها، طولانی کردن گردش خون سیستمیک دارو و تحویل و رهاسازی دارو به بافت و سلول های هدف و در نهایت افزایش رضایت بیمار اشاره کرد.
صلوتی گفت: در صورت ادامه تحقیقات در شرایط درون تنی و بررسی میزان سمیت نانوداروی طراحی شده در بدن حیوان، چنانچه مشخص شود که این سیستم مضر نبوده و اثرات مطلوبی حاصل شود، می توان تولید انبوه این نانودارو را در آینده داشته باشیم.
نتایج به دست آمده از این تحقیق درمجلهF Scientia Iranica به چاپ رسیده است.
