به گزارش دفاع‌پرس از کرمان، «کرامت درویشی» شانزدهم تیر ۱۳۴۳، در روستای دیوانمراد از توابع شهرستان کهنوج به دنیا آمد. وی در مقطع ابتدایی درس خواند. کشاورز بود به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. سرانجام بیست و یکم اسفند ۱۳۶۳، در جزیره مجنون بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید.
در ادامه بخش‌هایی از وصیت نامه شهید «کرامت درویشی» را مرور می‌کنیم:
ما باید مرقد مولایمان حسین مظلوم را از چنگال رژیم بعثی عراق آزاد کنیم، در قضیه کربلا افراد زیادی که همراه امام حسین (ع) آمده بودند تا با یزید بجنگند، در سرزمین کربلا شب عاشورا از تاریکی استفاده کردند رفتند و امام ما را تنها گذاشتند،ای خاک بر سر ما اگر این رزمندگان در آن زمان بودند هیچ وقت حسین مظلوم تنها نمی‌ماند تا یزید لعین او را شهید کند.
بالاخره پس از ۱۴۰۰ سال اسلام دوباره زنده شده اگر آن زمان ما نبودیم، در رکاب امام حسین (ع) با یزید بجنگیم، ولی الان با صدام یزید کافر می‌جنگیم، نه آمریکا نه شوروی، عراق و هر ابرقدرتی نمی‌تواند هیچ غلطی بکند. انشاالله صدام را سرنگون می‌کنیم و راهی قدس عزیز می‌شویم.
سفارش می‌کنم گول منافقین از خدا بی خبر را نخورید که خداوند پرده روی چشمان آن‌ها قرار داده است درک ندارند اسلام چه هست دین چه هست، این دنیا هیچ ارزشی ندارد. حالا که می‌دانیم این دنیا بی ارزش هست باید کاری کنیم عاقبت بخیر شویم در فکر آخرت باشیم این جان ناقابل را در اختیار خداوند بگذاریم تا مورد رحمت خداوند قرار بگیریم باید کاری کنیم در فردای قیامت نزد خداوند و پیامبرانش روسیاه و شرمنده نباشیم.
این قدر گناه داریم که خدا خودش ما را ببخشد و من خدا را به چهارده معصوم پاک قسم می‌دهم که گناهان همه بندگان خودش را بریزد. سفارش می‌کنم همیشه نماز را به پا دارید، نماز ستون دین است. امام را بسیار دعا کنید و تنها نگذارید، مادر جان، من راه خودم را انتخاب کرده‌ام تو را به فاطمه زهرا (س) قسم می‌دهم دعا کن من شهید گردم، بلکه در روز قیامت همجوار حضرت علی اکبر (ع) قرار گیرم، من خواب خود را دیده‌ام صاحب الزمان (عج) برای من نمایان کرده که جام شهادت را نوشیدم.
مادر، من از آقا علی اکبر (ع) و حضرت قاسم (ع) عزیزتر نیستم تو را به اهل بیت قسم می‌دهم اگر شهید شدم گریه و زاری نکنید، تا اینکه دشمنان اسلام شادمان گردند، به برادرانم وصیت می‌کنم نگذارید سلاح من بر زمین بماند و جای خالی من را پر کنید.
انتهای پیام/
