ابتکارات جالب یک اسیر در دوران سخت اسارت

به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، یکی از فحش های عراقی ها این بود که معنی اش «کفش توی سرت» میشد. هرزمان که کفش بین اسرا تقسیم میشد، به پای بچهها اندازه نمیشد.

بعضی مواقع به آدم های کوچک پابه کفش های خیلی بزرگ می رسید که آنها برای شوخی کفش را به جای کلاه روی سرشان می گذاشتند. در چنین موقعیتی کافی بود یک سرباز عراقی صحنه را می دید، آن وقت فکر می کرد که فحش عربی داده شده ومنظور اسیر فحش به عراقی هاست. آن وقت باید زمین وزمان را به هم می بافتی تا ثابت کنی آنها دچار کج فهمی شده اند و منظور ما آن نیست.

 ***

معمولاً کفش های کتانی و دمپایی که به اسرا می دادند، با وجود این که یک رویه هم توسط اسرا از پارچه اضافه می شد اما دوام نمی آورد، کتانی ها را باید دور می انداختیم اما کفهی دمپاییها جمع آوری شده و رویه ی محکمی برای آن ساخته میشد.

اسرای با سلیقه از الیاف پارچههای لباس، مخصوصاً الیاف زیر پوش پاره شده نخ درست میکردند و نخها را با سلیقه به هم بافته و رویهی گیوه درست میکردند که بسیار محکم بود وقتی رویهی دمپایی پاره میشد که عمر بسیار طولانی داشت.

گاهی یک رویهی محکم چندین کفه دمپایی را ساییده وخود سالم می ماند. البته نوعی کفش پارچه ای یا روفرشی نیز از پتوهای پاره شده درست می شد که محکم تر از کفش های کتانی بود! آن قدر زیبا بود که گاهی عراقی ها تقاضا می کردند که از آن کفش ها بپوشند. طراح این کار جالب شخصی به نام حسن محمدی اهل بندرانزلی بود که قبلا نیز طرح های دیگری مانند طرح فلاسک وکلمن را با مقوا وپتوهای کهنه داده واجرا کرده بود که چای را از صبح تا شب گرم نگه می داشت.

بخشی از خاطرات سرهنگ پاسدار آزاده گشتاسب رستمی

منبع: سایت جامع آزادگان