به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از قم، دیوان پرافتخار و زرین دفاع مقدس آکنده از صفحات ماندگار رشادت و استواری عموم مردان بخصوص دلیرمردان نیرو‌های مسلح و بویژه سربازان دلاور ارتش جمهوری اسلامی ایران است.
شهدای والامقامی همچون سرباز شهید «محمد قنبری میمی» فرزند مصیب که در کسوت لباس مقدس سربازی، افتخار خدمت به سرزمین اسلام و اهل بیت (ع) را کسب می‌کنند و پس از شهادت، نام زیبای شان در آسمان‌ها به روشنی می‌درخشد.
محمد متولد اول خرداد سال ۱۳۴۴ در تهران بود. وی تا پایان دوره ابتدای به تحصیل ادامه داد و در کنار پدرش به کار کشاورزی همت گمارد.
با رسیدن به سن سربازی، لباس مقدس خدمت در ارتش جمهوری اسلامی ایران را بر تن کرد و پس از رزمی نمایان و عاشقانه به عنوان تیربارچی، ۲۶ اسفند سال ۱۳۶۳ در عملیات بدر در جزیره مجنون به شهادت رسید و پیکر مطهرش سال‌ها در منطقه جا ماند.
پیکر این شهید عزیز سال ۱۳۷۴ پس از ۱۱ سال، تفحص و در گلزار شهدای علی بن جعفر (ع) قم به خاک سپرده شد.
در خاطراتی از شهید قنبری نقل شده است: «با شروع جنگ تحمیلی، محمد برای اعزام به جبهه بی تابی می‌کرد. به بهانه اینکه می‌خواهد به خدمت سربازی برود، به محل اعزام به خدمت سربازی رفت. به او گفتند که هنوز ۶ ماه دیگر مهلت داری! محمد با ناراحتی باز می گردد. چند بار دیگر این رفت و آمد تکرار می‌شود تا نهایتا پس از اینکه از طرف تیپ ۵۵ هوابرد شیراز به خدمت مقدس سربازی مشغول می‌شود، اولین روزنه‌های امید برای شرکت او در مناطق عملیاتی فراهم می‌گردد.
محمد قبل از اینکه در شیراز فعالیت‌های آموزشی را ادامه دهد، در کرمان آموزش‌هایی را دیده بود و برای تکمیل آموزش به شیراز منتقل شد. این انتقال به خاطر ویژگی‌های شخصیتی و جسمانی محمد بود که از جهت قد و بالا و توانمندی، خیلی جوان رعنا و شایسته‌ای بود.
محمد هر روز خود را برای شهادت آماده‌تر می‌کرد. روز‌ها سپری شد تا زمانی که محمد برای آخرین بار به روستای مِیَم شهر کهک قم آمد و آخرین وداع با او انجام شد، ولی دیگر نامه‌ای از او نرسید.»
همرزمان او می‌گفتند: «در عملیات بدر در جزیره مجنون محمد در حالیکه تیربارچی بود، به صف دشمن زد و بعد از اینکه عرصه بر ما تنگ شد، هر چه به محمد گفتیم بیا به عقب، او به مقاومت خود ادامه داد تا اینکه به فیض شهادت نائل آمد.»
انتهای پیام/
