گروه استان‌های دفاع‌پرس - حسن حبیبی مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس گیلان؛ محور و هدف اصلی حضرت امام خمینی (ره) از نهضت خود که از سال‌های بعد از ۱۳۴۲ و به‌ویژه بعد از قیام خونین ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ درقم به‌طور آشکارا مطرح کرد، در آن شرایطی که ارزش‌های دینی و اسلامی و طلاب و روحانیون را مورد هتک حرمت و به انزوا کشانده بودند احیا و اجرای تعالیم هستی بخش اسلام و تشکیل حکومت دینی بود.
از اینرو در تمام مراحل پیشبرد نهضت الهی خود، اعتقاد راسخ به نقش و همراهی مردم وتشکیل حکومت دینی داشت و این رویکرد زمینه‌ساز یک انقلاب مردمی و دینی در سال ۱۳۵۷ شد که «میشل فوکو» اندیشمند فرانسوی (درنظریه فرهنگی انقلاب) به انقلاب اسلامی ایران توجه خاصی داشت و از منظر فرهنگی به انقلاب ایران بررسی و مد نظر داشت.
البته نگاه فوکو به انقلاب اسلامی ویژگی‌هایی خاص دارد، اما چون او انقلاب ایران را انقلابی برخلاف جریان جنبش‌های مدرنیته تحلیل می‌کند، از این حیث توجه به دیدگاه او سودمند خواهد بود.
فوکو در بررسی‌هایش تأکید می‌کند که این انقلاب نمی‌تواند با انگیزه‌های اقتصادی و مادی صورت گرفته باشد، زیرا اگر این انگیزه‌ها در کار بود مرفهان و متمولان هیچ‌گاه در آن شرکت نمی‌کردند؛ وی زمانی که وحدت کلمه مردم یا به تعبیر خود اراده جمعی مردم ایران را می‌بیند شگفت زده می‌شود، او عامل اصلی این جریان را شکست مدرنیسم می‌داند و معتقد است که دوران نوسازی در ایران به سر آمده است.
فوکو معتقد بود که سبب این امر را باید در مذهب تشیع کاوید؛ او بر این باور است که مذهب شیعه دارای ویژگی‌هایی است که فرهنگ غرب از آن تهی است و از منظر وی دو ویژگی اثر گذار درحرکت ها‌ی مذهب تشیع وجود دارد:
الف؛ اعتقاد به امام زمان (عج) و نقش او در زندگی مردم، شیعه که بر اساس آن نه تنها تحصیل وضع مطلوب را نا ممکن نمی‌دانند، بلکه وقوع آن را نیز حتمی و لازم می‌شمارند.
ب؛ وجود روحانیت شیعه و نقش آن‌ها در حفظ دین و به ویژه حضور مرجعیت در جایگاه رهبری حقیقی به مردم.
امام خمینی و دفاع از نقش مردم در قالب الگوی جمهوری اسلامی
در مرحله بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران با ظهور و بروز نیرو‌های سیاسی- فکری مختلف با گرایشات سکولار شامل چپگرا‌ها (کمونیست، سوسیالیست و گروه‌های سیاسی لیبرال (جبهه ملی و...) به استقرار حکومت غیر دینی و سکولار به عنوان حکومت مطلوب، اصرار بر نهادینه شدن آن را داشتند، اما امام راحل (ره) با ژرف اندیشی خود همیشه مردم را یکی از پایه‌های حکومت اسلامی می‌دانست و در بیانات خود همواره بر لزوم اتکای حکومت بر مردم، عدم تحمیل بر مردم، رضایت مردم، و نظارت مردم و... تأکید داشتند.
تبلور اصلی جایگاه مردم در اندیشه سیاسی امام خمینی (ره) در دفاع ایشان از نظام جمهوری اسلامی است که واژه جمهوری در آن تأکیدی است بر نقش مردم در حکومت اسلامی؛ ایشان کوشید پیوند بین نظام اسلامی و مردم را در قالب مذکور صیانت و تقویت نماید و به طور جدی در مقابله با دیدگاه‌هایی برخاست که اسلامیت را مغایر با جمهوریت می‌دانستند و معتقد بودند ازحقوق اولیه هر ملت این است که باید سرنوشت، تعیین شکل و نوع حکومت خود را در دست داشته باشد. طبیعی است که، چون ملت ایران بیش از ۹۰ درصد مسلمانند باید این حکومت بر پایه‌های موازین و قاعده اسلامی بنا شود.
امام خمینی همچنین با تاکید بر رابطه دین و سیاست و لزوم تاثیر مسلمانان در حوزه سیاسی از حضور آنان در این حوزه دفاع می‌کرد؛ ایشان جمهوری اسلامی را تأمین‌کننده استقلال، عدالت، آزادی و رفاه می‌دانست.
در هرحال هدف الگوی سیاسی امام خمینی رسیدن به یک نظام مطلوب سیاسی بود، نظامی که بی شک از نظر امام دمکراتیک بود، اما به طور کامل با دموکراسی غربی انطباق نداشت بلکه دارای تشابهات وتعارضات خاصی بودند.
دوازدهم فروردین روز جمهوری اسلامی ایران و روز حکومت الله است، از بزرگترین اعیاد مذهبی ماست و روزی است که با رأی و نظر مردم ساختار سیاسی اجتماعی ایران بر مبنای آرای اکثریت قریب به اتفاق ۹۸/۲ درصد آرای ملت مسلمان ایران تثبیت شد.
با نقش رهبری حکیمانه امام خمینی رژیم ۲۵۰۰ ساله غیرالهی فرو ریخت و سلطه شیطانی برای همیشه رخت بست و حکومت مستضعفین پایه‌گذاری شدکه تشکیل جمهوری اسلامی الگوی موفق در ملت‌های محروم و مستضعف منطقه و جهان گردید و از سیطره قدرت‌های بزرگ جهان از جمله ایالات متحده آمریکا رهایی یافتند.
«وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَى لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا یَعْبُدُونَنِی لَا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئًا وَمَنْ کَفَرَ بَعْدَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ؛ سوره نور آیه ۵۵»
انتهای پیام/
