پیکر مادر شهید «عباس پورکبگانی» به خاک سپرده شد

با درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامی و با سلام بر شهیدانی که حاضر نشدند ببینند که دشمن به اسلام و جمهوری اسلامی و قرآن خیانت می‌کند و آن‌ها ساکت بمانند‌ و به امید آزادی هر چه زودتر اسراء به دست پرتوان رزمندگان اسلام؛ وصیت نامه خود را شروع می‌کنم:

خدا را شکر می‌کنم که میل به ماندن را از من گرفتی و عشق به رفتن را به من عطا فرمودی و با نوای ملکوتی، این طنین را در گوشم انداختی که تو را هر آنچه که می‌خواهم و هیچ کس در رفتنش بی سرپرست نیست. همه آفریده‌ها‌ی تو هستیم. خیلی تنها  شده‌ام همه دوستان رفته اند و خجات می‌کشم در شهر بمانم و ببینم دوستان را یکی پس از دیگری بیاورند و نظاره گر باشم‌ و حال سخنی چند با پدر و مادرم دارم.

پدر و مادر! از این که سعادت پیدا نکردم در دوران حیاتم شما را خوشحال کنم و راضی بگردانم پوزش می‌خواهم و از اینکه نتوانستم مسئولیت فرزندی که نسبت به شما بر عهده داشتم، به جا بیاورم، مرا ببخشید و حلالم کنید. از خواهرانم هم از اینکه نتوانستم مسئولیت برادری را نسبت به آن‌ها به جا بیاورم مرا ببخشید و از خانواده‌ام و امت شهید‌پرور می‌خواهم که تنها هدفشان الله باشد و تنها به یاد خدا با شند و امام را تنها نگذارند.