«محمد(ص)»، برکت فرهنگ ایران/ شاعرانه عاشقانه مجیدی، آبرو را به سینمای ایران باز گرداند

محبت در سراسر فیلمی که مجید مجیدی آن را ساخته (و یا به تعبیر بهتر نقاشی کرده) جاری است. عشق میان کودکی که دنیا منتظر میلاد وی بوده اند و مخلوقات خداوند موج می زند.
کد خبر: ۵۲۱۴۱
تاریخ انتشار: ۱۰ شهريور ۱۳۹۴ - ۰۸:۴۷ - 01September 2015

«محمد(ص)»، برکت فرهنگ ایران/ شاعرانه عاشقانه مجیدی، آبرو را به سینمای ایران باز گرداند

به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، بالاخره انتظارها به سر رسید و فیلم سینمایی «محمد رسول الله(ص)»، روی پرده سینماها آمد و استقبالی که از آن شد بی نظیر بود؛ 400 میلیون تومان در دو روز! رقمی خیره کننده که اشتیاق زایدالوصف مردم برای دیدن روایتی سینمایی از پیامبرشان را نشان می داد.

خلاصه داستان فیلم این گونه است. ابرهه یکی از فرماندهان سپاه حبشه که به فرمان پادشاه حبشه لشکرکشی می کند تا خانه خدا را از بین ببرد.

ابرهه با چندین هزار نفر با اسب و فیل و تجهیزات به سمت مکه می آیند ، اما به اراده خداوند در ۳ کیلومتری مکه که حریم مکه محسوب می شود ، فیل ها قدم از قدم برنمی دارند و میلیون ها پرنده ابابیل (پرستوهای کوچک ) در حالیکه سنگ هایی در منقار خود دارند ، که این سنگ ها، سنگ هایی از جهنم است بر سر لشکریان ابرهه فرو می ریزد و همه را از بین می برد .

یکماه بعد از حمله ابرهه، پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) به دنیا می آید و فیلم دوران جاهلیت و ظلم و ستمی که به مردم می رود را به تصویر درمی آورد و پیامبر که شاهد وقایع تلخ دوران جاهلیت است را تا سن ۱۳ سالگی پیامبر تصدیق می کند .

مجیدی در محمد رسول الله(ص) یکی از وجوه نبی مکرم اسلام یعنی با برکت بودن را محور فیلمنامه خود قرار داده و می توان گفت به خوبی از پس این کار بر آمده است. این مفهوم چنان هنرمندانه ترسیم شده است که بدون اغراق در جان مخاطب می نشیند بدون آن که مبارک بودن این کودک، به بیننده حقنه شود. صحنه های چشم نواز و دلنشین فیلم آنقدر فراوان است که مخاطب از ته دل آرزو می کند که کاش لحظه ای در فضای حضور این مولود مبارک تنفس کند.

 

اوج هنرمندی مجیدی در صحنه شکوهمند حضور کاروان بنی هاشم در روستای حاشیه دریاست. استفاده از جلوه های ویژه توانسته است کاملا در خدمت کارگردان در آید؛ نبی مکرم اسلام که در سنین کودکی قرار دارد به روستایی غرق در خرافات و شرک و مسکنت وارد می شود و به همراه خود برکت می آورد، برکتی که دل مخاطب را می لرزاند و شاد می کند.

نقطه قوت دیگر فیلم، بازی های دلنشینی است که مجیدی از بازیگران خود گرفته است. بازیگران نقش های آمنه و حلیمه به خوبی توانسته اند محبت مادرانه را به نمایش بگذارند، صحنه فراق آمنه با فرزند دلبندش اشک را بر دیدگان هر بیننده ای سرازیر می کند و در عین حال آیه شریفه (أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى) را به ذهن متبادر می کند. کودکی که والدین خود را از دست می دهد و در پناه خداوند رشد می یابد و بالنده می شود.

محبت در سراسر فیلمی که مجید مجیدی آن را ساخته (و یا به تعبیر بهتر نقاشی کرده) جاری است. عشق میان کودکی که دنیا منتظر میلاد وی بوده اند و مخلوقات خداوند موج می زند دلسوزی برای ضعیفان و مستمندان وجه غالب فیلم است و این رحمت للعالمین بودن این کودک را شاعرانه به نمایش می گذارد.

محمد رسول الله(ص) از هر جهت اتفاقی خوب و مبارک در سینمای ایران است. از لحاظ فرهنگی توانسته است موجی در جامعه به راه اندازد و سینمای بی رونق ایران را رونقی دوباره ببخشد. مردمی که با سینما قهر کرده بودند اینک به شکل خیره کننده ای برای دیدن این فیلم آمده اند و گیشه ها هم فروش خوبی را تجربه می کنند.

سطح کیفی و آبروی سینمای ایران هم به برکت این فیلم به شدت در سطح جهان ارتقا یافته است. حقیقت و جان کلام را شاید منتقد فرانسوی نشریه هافینگتون پست به خوبی بیان کرده است. وی پس از نمایش این فیلم فاخر در افتتاحیه جشنواره مونترآل کانادا، نوشت : فیلمی که شب پیش سی و نهمین جشنواره فیلم مونترال را افتتاح کرد، به کارگردانی مجید مجیدی فیلمی رمانتیک-تاریخی است که چون یک نقاشی دیواری باشکوه بر کودکی حضرت محمد (ص) تمرکز دارد. این محصول سه ساعته، یادآور فیلمهای اسطورهای مذهبی دهه ۱۹۵۰ است که همه احساسات خوب را منعکس میکردند.

 

منبع:سراج 24


نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار