به گزارش خبرنگار اخبار داخلی دفاع‌پرس، مردم شهید پرور دزفول مدت هشت سال دفاع مقدس با وجود اصابت موشک بر شهر، همزمان بخش‌های تخریب شده را بازسازی می‌کردند و اراده رژیم بعثی در خالی کردن شهر و درهم کوبیدن آن را به یکی از آرزو‌های دست نیافتنی متجاوزان مبدل کردند.
در این مدت باوجود موج تبلیغی و تهدیدات گسترده رژیم بعث عراق و بلندگو‌های شبانه روزی حامیان آنان، اهالی دزفول هرگز تسلیم نشدند و هر هفته همراه رزمندگان به امامت آیت الله قاضی، نماز جمعه را در این شهر اقامه می‌کردند.
این شهر در دوران جنگ بار‌ها مورد هجوم و موشک‌باران رژیم عراق بود تا آنجا که آن را با نام شهر موشک‌ها یاد کرده‌اند. دشمن بعثی ۱۷۶ موشک، ۲ هزار و ۵۰۰ گلوله توپ و ۳۳۱ راکت هواپیما به دزفول اصابت کرد و بیش از ۱۹ هزار واحد مسکونی و تجاری در این شهر تخریب شد.
مقاومت مثال زدنی مردم دزفول
مقاومت حیرت‌انگیز مردم دزفول به عوامل و عناصر مختلفی متکی بود که پیشینه وابستگی و علاقه مندی آن‌ها به مذهب و اطاعت از فرامین ائمه اطهار (ع) و تعصب خاص دینی - سیاسی به انقلاب اسلامی و حضرت امام خمینی (ره) از جمله شاخص‌ترین آن‌ها به‌حساب می‌آمد که بیشترین سهم زیرساخت مقاومت را به خود اختصاص داده بود.
عادت به زندگی در شرایط سخت و قدرت تحمل بسیار در برابر ناملایمات و پائین بودن سطح توقعات از زندگی، از ویژگی‌های خاص مردم این دیار است که به نظر می‌رسد خود را به‌خوبی در جریان جنگ شهرها نیز نشان داد.
این شهر قهرمان که به شهر موشک‌ها و توپ‌ها و به قول عراقی‌ها «بلد الصواریخ» معروف شد، در طول سال‌های دفاع مقدس و در جریان جنگ شهرها، صد‌ها بار مورد هجوم و دشمنی حزب بعث عراق و ارتش اشغالگر آن قرار گرفت و در طول ۲۷۰۰ روز مقاومت، ۲۶۰۰ شهید، ۴۰۰۰ جانباز، ۴۵۲ آزاده و ۱۴۷ مفقودالاثر تقدیم اسلام و آرمان‌های حضرت امام کرد.»
دزفول در طول جنگ ۱۷۶ بار توسط موشک، ۴۸۹ بار توسط بمب و راکت و ۲۵۰۰ بار توسط توپ موردحمله قرار گرفت که از این رهگذر ۱۹ هزار و ۵۰۰ واحد مسکونی، اداری و آموزشی این شهر ویران شد. اگرچه شهر‌های مورد هدف در الفبای ارتش عراق، تغییر، کم‌و زیاد یا جابجا می‌شد، اما تا پایان جنگ، جایگاه (الف) هرگز از دزفول جدا نشد و این سوال بی‌پاسخ جنگ را تاکنون در ذهن ما باقی گذاشت.
آنچه این شهر را شهری افسانه‌ای در مقاومت و پایداری نشان داده است و در همان سال‌ها حیرت دوستان و دشمنان را برانگیخته بود، جاری و ساری بودن جریان زندگی در زیر انواع تهدیدات و حملات بوده است. مردم قهرمان دزفول برای حمایت از رهبری نظام و حفظ دستاوردهای انقلاب خود متحمل خسارات جانی و مالی فراوانی شدند. اما نه تنها به خواست دشمن در برابر انقلاب اسلامی نایستاد، بلکه تا آخرین روز جنگ دست از حمایت امام خویش برنداشتند.
حضرت امام نیز قدرشناسانه بار‌ها مردم این دیار را ستود و حتی بر برگزاری نماز جمعه‌اش در زیر تهدیدات دشمن مباهات کرد. مردم و دولت اسلامی نیز به پاس دلاوری‌ها و شهادت‌های مردم دزفول، در ۴ خرداد ۱۳۶۶ رسما این شهر را «پایتخت مقاومت مردم ایران» معرفی کرد و سال‌ها بعد آن روز به یادماندنی را در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران قرار داد.
چهارم خرداد نماد جنگ نابرابر است؛ جنگی که در یک طرف غرب و شرق به رهبری آمریکای جنایتکار و شوروی خائن قرار داشتند و در طرف دیگر جوانانی از ایران‌زمین که واژه‌های ایثار و گذشت را شرمنده خود کردند و نهایتا سرافراز و سربلند حتی یک وجب از خاک مقدس کشور را به دشمن ندادند و پیروز میدان نبرد شدند.
امروز چهارم خرداد است روز مقاومت و پایداری روز دزفول، با افتخار احترام می‌کنیم این روز عزیز را و تکریم می‌کنیم به‌وجود آورندگان این روز را که قطعا شهدای عزیز دفاع مقدس هستند، پاسداشت ۴ خرداد پاسداشت پایداری و مقاومت یک ملت است و بدانیم اگر فراموش کنیم، آنگاه پایداری و مقاومت را آن هم در این روز‌های حساس فراموش کرده‌ایم.
گزارش از امیر قشقایی
انتهای پیام/341
