به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از فارس، حاج «خلیل پرویزی»، فرمانده مهندسی رزمی جنگ جهاد فارس، فرزند صفر پرویزی در نهم دی ماه 1342 در آبادان به دنیا آمد و این جهادگر بی ریا آنقدر خالص بود که از ابتدای جنگ تا روزی که در 22 سالگی به شهادت رسید در جبهه حضور فعال داشت.
پدرش کارمند شرکت نفت آبادان بود و دوبرادر و پنج خواهر داشت؛ خلیل هوشی سرشار داشت و پس از آنکه دوره ابتدایی را در آبادان گذراند پس از بازنشستگی پدر به همراه خانواده به شیراز نقل مکان کرد و دوران تحصیلات راهنمایی را در شهر شیراز سپری کرد. خلیل از همان ابتدا مسوولیت پذیر و باهوش بود و به معیشت خانه نیز کمک می‍‌‌کرد و به‌عنوان راننده دستگاه‌های راهسازی وارد بازار کار شده و با استعداد و پشتکار فراوان خود ظرف مدت کوتاهی استاد کار شد.
حاج خلیل دفاع را از همان روزهای آغازین جنگ تحمیلی با ساخت سنگر و جان پناه و خاکریز برای رزمندگان در آبادان آغاز نمود و نهایتا خود بدون سنگر در خط مقدم دفاع از جان رزمندگان در بیست و هفتم اسفند 1364 در عملیات والفجر 8 در فاو به شهادت رسید.
این جهادگر بی ریا آنقدر خالص بود که از ابتدای جنگ تا روزی که به شهادت رسید در جبهه حضور فعال داشت؛ یعنی ازهمان اوايل جنگ از محله محروم و مستضعف سعدي شيراز پا به میدان جهاد با دشمن بعثی نهاد و در آبان ماه 59 از طرف ستاد پشتیبانی و مهندسی جنگ جهاد سازندگی فارس مستقر در لب آبادان به عنوان راننده لودر فعالیت خود را شروع کرد.
از آنجا که در رابطه با لودر و بلدوز و مهارت استفاده از آن در زیر خط آتش و توپخانه دشمن استاد بود همواره کمترین تلفات و خسارت را تیم‌های تحت امر او داشت.
از اواخر سال 1360 به عنوان مسئول محور مهندسی رزمی و هماهنگ کننده فعالیت های مهندسی رزمی جهاد فارس در جبهه‌های جنوب خدمات بزرگی را انجام داد و رمضان، والفجرمقدماتی، خیبر، بدر، عملیات ثامن الائمه، طریق‌القدس، بیت المقدس، والفجر1 و 2 ، قادر و بالاخره عملیات پیروزمندانه والفجر8 از جمله مهمترین عملیات‌هایی بود که حاج خلیل در آن حضور فعال داشت.
چرا امام لقب سنگرسازان بی‌سنگر را به جهادسازندگی داد
خط جهاد و واحدهاي مهندسي رزمي جهاد در جبهه در واقع میدان‌هایی حائل میان خط دشمن و خط خودی بودند که خطرناک‌ترین بخش معرکه است و هیچ حفاظی ندارد و جهادگران ما بدون هیچ حفاظی باید اقدام به ساخت خاکریز و سنگر و پل و جاده کنند و از همین روی امام خمینی(ره) نام سنگرسازان بی سنگر را برای آنها برگزید.
هوش سرشار خلیل به ویژه در سنگرسازی و جاده‌سازی زبانزد بود و در کنار آن اخلاصش درعمل و اخلاق حسنه‌اش نیز باعث محبوبیت بسیارش شده بود و قدرت و نبوغ فرماندهي‌اش نیز بسيار بالا بود و هرگاه رزمندگان حاج خلیل وتیم سنگرسازش را می‌دیدند هم خیالشان راحت می‌شد هم کار به نحو احسنت صورت می‌گرفت و از طرفی دیگر حاج خلیل مناعت طبع داشت و در آموزش و انتقال اندوخته‌های خود به دیگران نیز سخاوت به خرج می‌داد.
از جمله اقدامات خاص حاج خلیل پرویزی و بچه‌های مهندسی رزمی جنگ جهاد فارس بعد از عملیات رمضان احداث جاده بسیار مهم «شهدا» بود که از خسروآباد آبادان به طرف فاو ادامه می یافت.
سرنوشت اما برای حاج خليل پرويزی آنگونه شیرین و خواستنی رقم خورد که در حال عملیات اطلاعات و شناسایی در منطقه فاو بر اثر برخورد گلوله توپ و مجروحیت شدید سرش به آرزوی دیرینه‌اش یعنی شهادت نایل می‌شود تا پرچم پرافتخار جهادسازندگی در جبهه ایثار و شهادت به اهتزاز در بیاید.
حاج خلیل با اینهمه رشادت تنها یکی از هزاران جهادگر استان فارس و سنگرسازان بی سنگر جهادسازندگی بود و استان فارس با حضور 18 هزار و 800 رزمنده جهادگر در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل و تقدیم 242 شهید والامقام، دو هزار و 100 جانباز و 52 آزاده سرافراز، برگ زرینی از افتخارات را رقم زده است.
انتهای پیام/
