به گزارش دفاعپرس از خرمآباد، حجتالاسلام و المسلمين «محمدحسين صادقی» سال ۱۳۰۲ در خانوادهای مذهبی و روحانی متولد شد. وی از همان دوران كودكی به تحصيل علوم دينی عشق میورزيد و نزد پدرش فراگيری علوم دينی را آغاز كرد و همزمان به كشاورزی نيز مشغول شد تا اینکه در ۱۵ سالگی آموزش قرآن به كودكان و نوجوانان روستاهای محل زندگی خود را آغاز كرد.
حجتالاسلام صادقی در ۱۸ سالگی به قصد تحصيل در حوزه علميه به قم سفر كرد و در محضر اساتيدی همچون امام موسی صدر، شيخ حسن قمی و آيتالله بروجردی به تحصيل علوم اسلامی پرداخت و پس از رحلت آيتالله بروجردی، از جلسات درس پربار امام خمينی (ره)، آيتالله گلپايگانی و آیتالله مرعشی نجفی (ره) كسب علم میكرد و در مكتب اين فقها برجسته به تعمق در احكام شريف اسلامی پرداخت و شيوه اجتهاد و استنباط احكام الهی را فرا گرفت.
از وی آثار علمی فراوانی به يادگار مانده است كه از جمله آنها میتوان به برگرداندن شرح كفايهالاصول به عربی، ترجمه و شرح ارشاد القلوب، تقريرات، حاشيه بر كتاب حج و عروة الوثقی و يادداشتهای متنوعی كه درباره موضوعات مختلف تاريخی، اجتماعی، روايی و تفسيری با خط شيوای خويش نگاشته است، اشاره كرد.
وی مانند بسياری از طلاب حوزه برای تبليغ به نقاط مختلف كشور سفر میكرد و با ايراد سخنرانیها و تشكيل جلسات مذهبی به ارشاد مردم میپرداخت.
حجتالاسلام صادقی در جريانات قيام خونين ۱۵ خرداد فعالانه شركت كرد و در يكی از تظاهرات كه به مناسبت اعتراض به رفراندوم كذايی شاه برپا شده بود، در چند نقطه از خيابانهای شهر قم بر روی دست مردم همراه با شعار «ما تابع قرآنيم، رفراندوم نمیخواهيم» در برابر گاردیهای رژيم نطقهای آتشينی ايراد كرد و در همان روز در مقابل حرم مطهر حضرت معصومه (س) به دست مأموران دستگير و سه روز در زندان شهربانی قم مورد ضرب و شتم و شكنجه قرار گرفت و سپس به زندان قزلقلعه تهران منتقل شد. در زندان مدتی را با آيتالله طالقانی همسلول بود؛ اما در اثر فشاری كه از جانب مردم و مراجع به رژيم وارد میشد، از زندان آزاد شد.
حجتالاسلام صادقی پس از پيروزی انقلاب اسلامی در شهرستان ازنا، مسئوليت كميته انقلاب اسلامی را به عهده گرفت و با كمک مردم، نهادهای انقلابی را در آنجا تشكيل داد و طی حكمی از طرف آيتالله مشكينی به رياست دادگاه انقلاب اسلامی شهرستان اليگودرز منصوب شد.
وی در انتخابات اولين دوره مجلس شورای اسلامی به نمايندگی از مردم دورود و ازنا انتخاب شد و سرانجام در شامگاه هفتم تير سال ۱۳۶۰ كه نماز جماعت حزب جمهوری به امامت او اقامه شد، همراه ۷۲ تن از پاکباختگان انقلاب اسلامی و امام راحل به شهادت رسيد.
آثار قلمی این شهید والامقام عبارتاند از: «برگردان شرح کفایة الاصول به عربی»، «ترجمه و شرح ارشاد انقلاب»، «تقریرات قسمتی از درس خارج فقه آیتالله مرعشی نجفی» و «حاشیه بر کتاب حج و عروة الوثقی».
انتهای پیام/