گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس – سید محمدجواد میرخانی؛ غریبه نیستند، از خودمان هستند، در خانواده‌های‌مان، در خویشاوندان، در میان همسایه‌ها و دوستان و آشنایان. خیلی از آن‌ها مانند خودمان اهل نماز و روزه، هیئت و حضور در راهپیمایی‌ها، تشییع شهدا و... حتی از میان‌شان هستند کسانی که از خانواده‌های شهدا بوده و همسران یا پدران آن‌ها جانباز و رزمنده دوران دفاع مقدس هستند؛ همان کسانی را می‌گویم که به‌اصطلاح به آن‌ها می‌گویند «بدحجاب»، همان کسانی که سردار سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی درباره‌شان گفته است «همان دختر کم‌حجاب هم دختر من است، دختر ما و شماست...»؛ پس بیاییم اگر کسی را دیدیم که در ظاهر و پوشش کمی با ما تفاوت دارد، درباره او قضاوت نابه‌جا نکنیم و کسی را هم از جمع‌های مذهبی و انقلابی طرد نکنیم؛ بلکه به‌قول حضرت آقا روحیه «جذب حداکثری و دفع حداقلی» داشته باشیم و به‌تعبیر ایشان به بدحجابی به‌عنوان یک «نقص» نگاه کنیم، نه خدای‌ناکرده کفر و بی‌اعتقادی.
البته باید به‌خاطر داشت که امربهمعروف و نهیازمنکر اقدامی است که به‌جای خود باید صورت گیرد؛ اما یادمان باشد که که اگر بخواهیم به این نقص که گفته شد، از زاویه‌ای متفاوت بنگریم، باید خودمان به اصطلاح حزب‌اللهی‌ها را مقصر بدانیم که چرا آن‌گونه باید، کار فرهنگی نکرده و اعتقادات را با شیوه‌های صحیح و جذاب در جامعه ترویج نکردیم که حالا یک خبرنگار فراری و جیره و مواجب بگیر با سوءاستفاده از هیجاناتی که در نسل جوان وجود دارد و همراهی برخی از مفسدان، بخواهد دختران ما را که اگر حقیقت فواید حجاب را برای آن‌ها روشن کنیم، به انجام این فرضیه دینی معتقدتر می‌شوند را به‌دنبال خود، به بیراهه بکشاند.
زمانی که صحبت از امربهمعروف و نهی‌از منکر درباره حجاب و پوشش به‌میان می‌آید، این ذهنیت در جامعه وجود دارد که یک شخص عادی و یا مأمور قانون به یک زن بدحجاب تذکر دهد که حجابت را رعایت کن! اما حقیقت آن است که امربهمعروف و نهیازمنکر تنها این‌گونه نیست؛ اگرچه در موارد خاصی، این روش هم به‌شرطی که از راه صحیح خودش انجام شود و تأثیرگذار باشد، لازم‌الاجراست؛ اما باید توجه داشت که امروز دنیا، دنیای رسانه و حجمه‌های عظیمی از جذابیت‌های رنگارنگ مسمومی است که از طریق فضای مجازی و ماهواره‌ها، در میان خانواده‌ها و ذهن‌های نوجوانان و جوانان رسوخ کرده است و اگر غفلت کنیم، دشمن از این راه می‌تواند هرلحظه ظاهر و باطن جامعه را با خود به این طرف و آن طرف ببرد؛ بنابراین امربهمعروف و نهیازمنکر باید به‌همان صورتی که برای جامعه جذابیت دارد، صورت گیرد؛ درست از همان روشی که دشمن افکار مسموم خود را به جامعه ما تحمیل می‌کند.
بزرگ‌ترین مشکلی که در زمینه ترویج حجاب و پوشش اسلامی و به‌تبع آن مقابله با معضل بدحجابی وجود دارد، شعار دادن‌هاست؛ نه این‌که هیچ کار فرهنگی مثبتی در این زمینه صورت نمی‌گیرد؛ بلکه کسانی که کار فرهنگی درست انجام می‌دهند، حجم کارهای آن‌ها در برابر حجم بمباران تبلیغاتی رسانه‌ها علیه حجاب و پوشش کمتر است و اغلب در این زمینه به یک پشتوانه قوی نیازمند هستند که این پشتوانه قوی منوط به یک اتحاد و همدلی ملی است؛ بنابراین اگر از شعار دادن‌ها در این زمینه صحبت می‌کنیم، منظور این است که عده‌ای شعار می‌دهند که با روش‌هایی مانند «گشت ارشاد» نمی‌توان به ترویج حجاب پرداخت و از طرفی نه خود پشتوانه‌ای برای فعالیت‌های فرهنگی در این خصوص هستند و نه برنامه‌ای در این زمینه دارند؛ بلکه برعکس، گاهاً در جمع‌های خودمانی و حتی رسماً بر طبل آزادی پوشش هم می‌کوبند.
البته برخی از دلسوزان موافق فعالیت فرهنگی در این زمینه هستند و اهل شعار دادن هم نیستند؛ اما برنامه مناسبی در این خصوص ندارند؛ یعنی می‌خواهند که به ترویج حجاب و پوشش اسلامی بپردازند؛ اما نمی‌دانند که از چه راهی باید این کار را انجام دهند تا هم فعالیت فرهنگی آن‌ها خروجی مناسبی داشته باشد و هم تأثیرگذار باشد؛ بنابراین این افراد اگر از یک پشتوانه قوی هم برخوردار باشند، باز هم نمی‌توانند کاری را پیش ببرند.
اما باید چه کرد؟
همان‌طور که گفته شد، ترویج حجاب و پوشش اسلامی به‌عنوان یک امربهمعروف و نهیازمنکر باید به‌صورت جذاب و جامعه‌پسند صورت گیرد، همانند بسیاری از کارهای فرهنگی که توجه جامعه را به خود جلب کرده است. طبیعتاً در این زمینه می‌توان سرود «سلام فرمانده» را مثال زد که چگونه در جامعه موج ایجاد کرد و ارادت مردم به حضرت صاحب‌الزمان (عج) را نشان داد و ثابت کرد که دین‌داری در جامعه کمرنگ نشده است و نکته قابل توجه این‌که بسیاری از همین افرادی که در حجاب و پوشش خود نقص دارند را نیز با خود همراه کرد؛ بنابراین چه راه‌کاری بهتر از تولیداتی شبیه سرود «سلام فرمانده» برای ترویج حجاب و پوشش اسلامی؟!
انتهای پیام/ 113
