گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ جنگ عراق با ایران که به‌صورت رسمی در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ آغاز شد و بعد از هشت سال در ۲۹ مرداد ۱۳۶۷ آتش‌بس در مرز‌های دو کشور برقرار شد، علی‌رغم اینکه خسارت‌های مادی و جانی بسیاری را برای کشورمان به همراه داشت، اما این جنگ تحمیلی موجب شد تا نبوغ و ابتکار ایرانی به رزمندگان کشورمان کمک کند تا به زعم خیلی‌ها غیرممکن‌ها را ممکن سازد؛ به‌عنوان مثال در زمان آغاز عملیات الی بیت المقدس که منجر به آزادسازی خرمشهر شد، نه‌تنها ارتش بعث عراق، بلکه حامیان صدام هم تصور نمی‌کردند که رزمندگان اسلام بتوانند خرمشهر را از اسارت دشمن آزاد کنند؛ چرا که آن‌ها هیچ‌گاه تا آن زمان نبوغ ایرانی را درک نکرده بودند و شاید به همین دلیل بود که صدام در مراحل آغازین این عملیات گفته بود که چنانچه ایران بتواند خرمشهر را بازپس بگیرد، کلید بصره را به ایرانی‌ها می‌دهم ـ وعده‌ای که علی‌رغم آزادسازی خرمشهر هیچ‌گاه تحقق نیافت ـ در واقع آزادسازی این شهر تنها یک نمونه بارز و می‌توان گفت مثال عینی عدم درک دشمن از میزان و سطح توانمندی مدافعان کشورمان بود.
اما مثال دیگری که می‌توان در همین رابطه یعنی استفاده از دانش و نبوغ ایرانی در جنگ و سال‌های پس از آن عنوان کرد، پی بردن به اهمیت استفاده از هواپیما‌های کوچک و بدون سرنشین برای شناسایی مواضع ارتش بعث عراق بود؛ بر این اساس، اولین پرواز عملیاتی پهپاد ساخت کشورمان با عنوان «تلاش» با ساخت سه فروند به سال ۱۳۶۳ که کشورمان درگیر جنگ تحمیلی عراق بود، بازمی‌گردد.
این پهپاد که اولین پهپاد کشورمان محسوب می‌شود از بدنه‌ای «فومی» ساخته شده بود؛ موفقیت در ساخت این پهپاد موجب شد تا در سال بعد با تشکیل گردان رعد و به رسمیت شناخته شدن فعالیت پهپادی، «تلاش ۱» با بدنه کامپوزیتی و ارتقاء دوربین و موتور آن و نیز تغییر «لندینگ گیر» به «اسکی» به‌منظور برخاستن از روی قایق، ساخته شود.
همچنین تغییر زاویه نصب دوربین برای رصد عمق لبه جلویی منطقه نبرد (لجمن) و افزایش تعداد فریم موجب شد تا از آن، جهت انجام عملیات فریب در عملیات کربلای ۸ استفاده شود؛ در سال بعد ساخت «مهاجر ۱» با ایده انجام عملیات رزمی در دستور کار قرار گرفت، ولی به دلیل ملاحظات ایمنی تنها تا مرحله آزمون پیش رفت.
در سال ۱۳۶۵ ساخت «تلاش ۲» با بال‌ها و بدنه بزرگتر با استفاده از فایبرگلاس، ارتقاء سیستم رادیویی و نیز افزودن باک اضافی ساخته شد به نحوی که با انجام این تغییرات، تلاش ۲ تا عمق ۱۱ کیلومتری خاک عراق نفوذ کرد.
همان‌گونه که عنوان شد، سرآغاز استفاده از پهپاد در عملیاتی‌های شناسایی و رزمی در کوران جنگ تحمیلی بود که بدون هیچ کمک خارجی رزمندگان کشورمان موفق شدند که این نوع هواپیما‌ها را بکارگیرند و بدین ترتیب، افزایش اهمیت استفاده از این نوع تجهیزات موجب شد تا صنایع دفاعی کشورمان به فکر ساخت و توسعه بیشتر این نوع هواپیما‌های بدون سرنشین بیفتد به نحوی که اکنون از ایران به‌عنوان یکی از کشور‌های صاحب‌نام در این حوزه شناخته می‌شود و حتی در جنگ اخیر روسیه و اوکراین خبر‌های غیر رسمی حاکی از صدور یک نوع از پهپاد‌های ایرانی با نام «شاهد ۱۳۶» به روسیه است که اخباری درباره موفقیت این پهپاد انتحاری در انهدام اهداف تعیین شده از سوی ارتش روسیه، منتشر است.
پس باتوجه به آنچه عنوان شد، یکی از دستاورد‌های دفاع مقدس برای نیرو‌های مسلح کشورمان، ساخت و بکارگیری انواع هواپیما‌های رزمی ـ شناسایی بدون سرنشین با کابرد‌های مختلف است؛ بنابراین نکته قابل اهمیت در این رابطه این است که چنانچه به نبوغ ایرانی بها و اهمیت داده شود، می‌تواند کشور را در برابر تهدیدات پیش رو تاحدود زیادی مصون نگاه دارد و به عبارت دیگر، دانشگاه دفاع مقدس به ما آموخت که چنانچه به داشته‌های خود اتکا کنیم، می‌توانیم به رشد و بالندگی دست یابیم.
انتهای پیام/ 231
