خبرگزاری دفاع مقدس: وصیت نامهها، دست نوشتههایی هستند که روزگاری در گوشهای از خاک این سرزمین نوشته شدهاند و واژهها در آن، در عین سادگی و کوچکیشان میتوانند هزار بار معنایی را به دوش بکشند.
به پسرم دروغ نگویید، واقعیت را بگویید
بسم الله الرحمن الرحیم
«بگذارید قلب فرزندم از استعمار و ظلم جریحهدار شود».
به پسرم دروغ نگویید، نگویید به سفر رفتهام، نگویید از سفر باز خواهم گشت، نگویید زیباترین هدیه را برایش به ارمغان خواهم آورد، به پسرم واقعیت را بگویید.
بگویید گلولههای دشمن، سینه پدرت را نشانه رفته، بگویید خون پدرت بر تمام مرزهای غرب و جنوب کشورش ریخته است، بگوید دشمن دستهای پدرت را در میمک و پاهای پدرت را در موسیان قطع کرده، سینه پدرت را در شلمچه دریده، حنجره پدرت در ارتفاعات الله اکبر بریده، خون پدرت را در رودخانه بهمن شیر ریخته و قلب پدرت را در خونین شهر هدف قرار داده، اما هنوز ایمان پدرت در تمام جبهههای جنگ میجنگد.
به پسرم واقعیت را بگویید، بگذارید قلب کوچک پسرم از استعمار و ظلم جریحهدار شود.
متنی که خوانده شد وصیت نامه درویشعلی شکارچی فرزند حسینعلی بود که در جلد اول کتاب وصیت یاران، صفحه 120 نوشته شده است. حالا، وصیت یاران از نوشتههای کسانی یاد میکنند که جز خدا نجوییدند و جز به خدا نرسیدند.
در جلد دوم کتاب وصیت یاران در صفحه 97 شهید محمد مجازی این چنین با خدای خود نجوا میکند:
بسم الله الرحمن الرحیم
وصیت نامه بنده حقیر خداوند فاضل، محمد مجازی
ای خدای من! ای خدای مهربان! اگر ما را از پرده ستاریت خود دور کنی چه کنم؟ و چه بسا و مطمئناً همه از من فرار میکنند.
خدای من! ای خدای مهربان من! اگر آبرویم را حفظ نکنی و اگر پرده ستاریتت را از روی اعمال ما بکشی، در پیش پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار و شهدا و رهبرمان چه بگویم که بیچارهام.
خدایا! با ما با فضلت رفتار کن! به ما اخلاص همراه با عمل و عمل همراه با اخلاص و عمل که فقط برای ذات اقدست باشد عنایت کن، که اگر این نعمت و فضل را از ما دریغ کنی خسرالدنیا و الاخرة خواهم بود و خواهیم شد که نفسمان بسیار سرکش است و اگر تو عنایت نکنی در زیر چکمههای این دژخیم جان سالم به در نخواهم برد...
ای جوانان! نکند که در رختخواب ذلت بمیرد که حسین (ع) در میدان نبرد شهید شد.
