به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، دومین هجمه به سفارتخانه جمهوری اسلامی ایران در لندن، پایتخت انگلیس، مرور دلایل و افراد پشت صحنه این اتفاقات را ضروری می‌سازد. حمله‌ها به سفارتخانههای جمهوری اسلامی ایران، به عنوان مکانی که در کنوانسیون‌های بین‌المللی مانند سرزمین و خاک ایران محسوب می‌شود، آن هم در قلب پایتخت‌های کشور‌هایی که مدعی آزادی بیان و دموکراسی هستند، عرف روابط بین‌الملل قابل قبول نیست، اما پیش از این و در دهه ۶۰ شمسی هم به نوعی تکرار شده است.
همزمان با اعتراضات داخلی در ایران، تجمعاتی هم در برخی کشور‌های غربی برگزار و در نهایت هم با برخی حرکات عجیب از سوی شماری معترضان به عرصه زدوخورد با پلیس تبدیل شد. داستان اعتراضات، اما به اینجا ختم نشد و عناصر ضدانقلاب در چند نوبت به سفارت ایران در برخی شهر‌ها حمله کردند.
حمله به سفارت ایران در لندن: بامداد روز دوشنبه ۱۸ مهرماه، گروهی از عناصر ضدانقلاب و تجزیه‌طلب با حمله به سفارت ایران در انگلیس، تلاش کردند ضمن آسیب به ساختمان، پرچم جمهوری اسلامی ایران را هم پایین آورند. این حمله با دخالت پلیس لندن ناکام ماند و ۸ تن از مهاجمان دستگیر شدند. در بیانیه پلیس انگلیس آمده است: یکشنبه ۹ اکتبر، گروهی به سفارت ایران نزدیک شدند. دو مرد به بالکن بالای درب ورودی رفتند، پرچم را برداشتند و یک پرچم جایگزین نصب کردند. این درحالیست که دیگران تلاش می‌کردند به جلوی ساختمان آسیب بزنند. پنج مرد به دلیل وارد کردن خسارت به ساختمان سفارت دستگیر شده‌اند. سه مرد و یک زن دیگر نیز به دلیل ایجاد بی نظمی خشونت آمیز و حمله به پلیس بازداشت شده اند. پس از این حادثه پرچم اصلی به بالکن بازگردانده شد.
این دومین هجمه به سفارت جمهوری اسلامی در لندن است، پیش از این و ششم مهرماه هم گروهی از معاندان جمهوری اسلامی با تجمع در برابر سفارت ایران، قصد حمله و تخریب این مکان را داشتند که با دخالت پلیس ناکام ماندند. نیروی پلیس لندن در این تجمعات، ۱۳ تن را بازداشت و تصاویر برخی دیگر از مهاجمان را به منظور شناسایی منتشر کرد. «صادق خان» شهردار لندن هم در پی این تهاجم از اعمال خشونت و آشوبگری برخی از تظاهرات کنندگان در مقابل سفارت ایران در لندن انتقاد کرد و خواستار برخورد با عوامل اغتشاش شد.
حمله به سفارت ایران در دانمارک: پنجشنبه ۱۵ مهرماه، فردی با سلاح سرد وارد سفارت ایران در کپنهاگ و با کارکنان سفارت درگیر شد. در پی این حمله و ورود غیرقانونی به سفارت، «افسانه نادی‌پور» سفیر ایران در دانمارک در تماسی با پلیس این کشور از آن‌ها کمک می‌خواهد و پلیس با تاخیر به سفارت ایران می‌رسد در پی این تاخیر یکی از کارمندان محلی مجروح شد. پلیس دانمارک با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که یک مرد ۳۲ ساله را که با چاقو وارد سفارت ایران در کپنهاگ شده بود، دستگیر کرده است.
در پی تهدید سفیر و سفارت ایران «حسین امیرعبداللهیان» وزیر امور خارجه در تماس با نادی‌پور، از وضعیت سلامتی وی و دیگر کارمندان سفارت اطمینان حاصل و با انتقاد شدید از عدم تامین امنیت سفیر و سفارت کشورمان در کپنهاگ تصریح کرد: مایه تاسف است که در قلب اروپا چنین تعرضی به یک خانم و سفیر دارای مصونیت دیپلماتیک انجام می‌شود و پلیس نیز به موقع در محل حضور پیدا نمی‌کند».
در پی این حادثه سفیر دانمارک در تهران به وزارت امورخارجه احضار شد. ناصر کنعانی سخنگوی وزارت امورخارجه هم در واکنش به این حادثه امنیتی، آن را جدی توصیف کرد و گفت: این تعرض به مکان دیپلماتیک، تازه‌ترین مورد از اقدامات خشن و غیرقانونی اخیر علیه ایران در اروپا است. اخیرا تعرض‌های خشونت‌آمیز دیگری هم به مقر‌های دیپلماتیک ما در اروپا صورت گرفته است. ارتباط این حملات با حمایت سیاسی غرب از اغتشاشگران غیرقابل‌کتمان است. دولت‌های میزبان نسبت به حفاظت از اماکن دیپلماتیک و دیپلمات‌ها تعهد قانونی دارند. انتظار می‌رود که بدون فوت وقت، چنین کنند.
برخی گزارش‌ها هم ۱۱ مهرماه از حمله به سفارت جمهوری اسلامی در برلین آلمان به منظور آتش زدن سفارت خبر دادند که بر اساس اعلام پلیس فرد مهاجم دستگیر شد.
۱۶ شهریور ماه سال جاری هم دولت آلبانی کارکنان سفارت ایران در تیرانا، پایتخت این کشور را اخراج کرد و به آن‌ها ۲۴ ساعت مهلت داد این کشور را ترک کنند. بهانه دولت آلبانی اتهام حمله سایبری به زیر ساخت‌های دیجیتال این کشور است. این در حالی است که دولت آلبانی از سال ۲۰۱۳، اعضای گروهک منافقین را در کشور خود پذیرفت که در دشمنی آن‌ها با مردم ایران، تردیدی وجود ندارد.
این حملات به سفارت‌های ایران داستان تازه‌ای نیست و قدمتی سه دهه‌ای در تاریخ چهل ساله جمهوری اسلامی دارد. شهریورماه سال ۹۷ در ادامه حملات به سفارتخانههای جمهوری اسلامی، این‌بار سفارت ایران در پاریس هدف قرار گرفت. ۱۰ روز پیش از این ماجرا هم گروهی در بصره عراق به ساختمان کنسولگری ایران حمله کردند. ۱۹ شهریور همان سال هم پلیس فنلاند از بازداشت چهار نفر در جریان یک تجمع اعتراضی در مقابل سفارت ایران در هلسینکی، پایتخت این کشور، خبر داد. سفارتخانههای ایران در سوئد، نروژ و هلند هم در مقاطع زمانی مختلف، مورد تهاجم قرار گرفتند. سال ۹۶ هم هواداران یک گروهک با حمله به سفارت ایران در لندن، وارد فضای سفارت ایران در این شهر شدند و اعضای این گروهک با پایین آوردن پرچم مقدس کشورمان، پرچم گروهک خود را بر بام سفارت نشان دادند.
نوع دیگری از توطئه علیه جمهوری اسلامی که به جنگ سفارتخانهها هم مشهور شد، ابتدای دهه شصت بود. سال‌هایی که ابوالحسن بنی‌صدر و مسعود رجوی در پی خروج از ایران، توطئه‌های تازه‌ای در سر داشتند و این نقشه‌ها با تحریک سفارتخانهها و کارداران و کارمندان آن‌ها در نقاط مختلف اروپا به ویژه فرانسه برای سخن‌پراکنی علیه انقلاب اسلامی یا توطئه‌چینی برای وفاداران به انقلاب آغاز کردند.
سال‌ها دشمنی علیه جمهوری اسلامی، نشان داده است که غرب برخلاف آداب‌دانی ظاهری دیپلماتیک، زمانی که منافع‌اش اقتضا کند، از این آداب و تشریفات و عرف، روی می‌گرداند و در مسیری عکس عمل می‌کند.
به همین دلیل است که ناصر کنعانی در نشست خبری روز گذشته در توصیف رفتار غربی‌ها گفت: آن‌هایی که در جمهوری اسلامی ایران، دولت ایران را به عدم خشونت توصیه می‌کنند، در کشور‌های خودشان به خشونت طلبان اجازه می‌دهند که هم علیه سفارتخانههای جمهوری اسلامی ایران دست به اقدام خشونت آمیز بزنند. متعرض سفارتخانههای جمهوری اسلامی ایران شوند که بر مبنای کنوانسیون وین دارای مصونیت دیپلماتیک است. همچنین به خشونت طلبان اجازه می‌دهند که متعرض دیپلمات‌های جمهوری اسلامی ایران باشند در کشوری که مدعی دموکراسی است به ما درس‌های دموکراسی یاد می‌دهند و توصیه‌های اخلاقی می‌کنند.
منبع: ایرنا
انتهای پیام/ ۹۱۱
