مقاومت زیر رگبار گلوله‌های دشمن
به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس در نظر دارد در ادامه سلسله گزارش‌های هجوم سراسری عراق به ایران، به مجاهدت‌ها و شجاعت‌های رزمندگان و حرکت خودجوش مردمی در دفاع از کشور بپردازد. این گزارش‌ها با سایر گزارش‌ها اندکی متفاوت خواهند بود؛ چرا که پایان آن به اشغال خرمشهر منتهی خواهد شد.
این گزارش‌ها مبتنی بر اسناد هستند و دلاوری، از جان گذشتگی، شجاعت، تلاش شبانه‌روزی برای از دست ندادن خاک وطن در سطر سطر گزارش راویان صحنه نبرد موج می‌زند.
در بیست و چهارمین روز (۱۳۵۹/۷/۲۳)، تلاش دشمن برای رسیدن به آبادان ادامه یافت به طوری که پل ایستگاه ۷ و ایستگاه ۱۲ را به کنترل خود در آورد و جاده آبادان – ماهشهر را مسدود کرد. سپاه آبادان هشدار می‌دهد که آبادان و خرمشهر به زودی سقوط خواهند کرد.
اهواز امروز زیر آتش شدید توپخانه قرار داشت و به نقاط مختلف آن آسیب وارد شد.
بعد از ظهر امروز نیروهای زرهی دشمن جاده حمیدیه- سوسنگرد را مسدود کردند و نیروهای خودی به مقابله شدید با آن‌ها پرداختند. برادران سپاه سوسنگرد با آر. پی. جی ۷ به مقابله پرداخته، با منهدم کردن شش تانک آن‌ها، دشمن را حدود ۹ کیلومتر عقب راندند. در این درگیری چهار تن از برادران سپاه از جمله فرمانده سپاه سوسنگرد به شهادت رسید.
در خرمشهر دشمن تهاجم در کوی طالقانی را تشدید می‌کند و با وجود تحمل تلفات سنگین به پیشروی ادامه می‌دهد و در نقاطی که با مقاومت بیش‌تری روبه‌رو است، با استفاده از تاریکی شب پیشروی می‌کند و طولی نمی‌کشد که بر بخش اعظم کوی طالقانی تسلط می‌یابد.
جنوب خیابان ۴۰ متری
از محور‌هایی که دشمن تلاش سختی برای پیشروی از آن به سوی مرکز شهر، مسجد جامع و پل (خرمشهر) کرده است، خیابان ۴۰ متری است.
کوی طالقانی در سمت شمال غربی این خیابان واقع شده است و در جنوب غربی آن، ابتدا منازل کوی بندر، استادیوم ورزشی و در ادامه، منازل و ساختمان‌های دیگر در کنار این خیابان قرار گرفته است.
هنرنمایی محمد نورانی
همزمان با هجوم یگان‌های مختلف دشمن از سایر محورها، گردان هشتم نیروی مخصوص، حمله خود را از جنوب غربی خیابان ۴۰ متری آغاز می‌کند. با خطر شدیدی که از این محور هجوم دشمن احساس می‌شود، محمد نورانی با ۱۲ رزمنده از فلکه راه‌آهن به سوی چهارراه کشتارگاه حرکت می‌کنند تا ستون‌های نیروهای مهاجم را فلج کنند.
مواضع دشمن نامشخص است. نورانی پیش می‌رود تا این‌که به سر نبش خیابان می‌رسد و با اشاره بچه‌ها را به جلو فرا می‌خواند و خود در تلاش برای یافتن نقاط استقرار دشمن است. دقایقی می‌گذرد، اما بچه‌ها نمی‌آیند. نورانی متوجه می‌شود که بچه‌ها زیر رگبار دشمن قرار گرفته‌اند.
تیری به پای اسماعیل خسروی خورده و به زمین افتاده است. به دست جواد بطحایی گلوله خورده و چند نفر دیگر نیز مجروح شده‌اند. مجروحان را از معرکه خارج می‌کنند.
نورانی با آر. پی. جی خود تنها مانده است. با نگرانی کنار دیوار یکی از خانه‌های سازمانی اداره بندر نشسته و در حالی که غالب همرزمانش را از دست‌داده، شاهد پیشروی و استقرار مهاجمان در ساختمان‌های شهر است.
ناگهان صدایی آشنا به گوش می‌رسد: چه کسی آر. پی. جی دارد؟ صدای حاج آقا شریف است که از خانه‌های اداره بندر بلند می‌شود. نورانی عزم رفتن به آن سو را می‌کند. حرکت مشکل است، کوچک‌ترین جنبنده‌ای زیر رگبار قرار می‌گیرد.
نورانی با مشقت، خود را به حاج آقا شریف می‌رساند. حاج آقا می‌گوید: عراقی‌ها را از اینجا راحت می‌توان زد. نورانی با شلیک سه گلوله آر. پی. جی، تلفاتی به دشمن وارد می‌کند و آماده شلیک گلوله چهارم است.
در این هنگام دو نفر دیگر از بچه‌ها که قصد دارند از پشت سر به او بپیوندند، زیر رگبار کماندو‌های عراقی قرار می‌گیرند. با اصابت یک تیر دشمن به گلوله آر. پی. جی، محمد نورانی سخت مجروح می‌شود و به زمین می‌افتد؛ درحالی‌که چشم‌ها، صورت و دست‌هایش به شدت آسیب دیده است.
امیر رفیعی خود را به او می‌رساند و بی‌سیم را از دوش او برمی‌دارد و درخواست ماشین می‌کند. امیر، محمد را با زحمت زیاد از صحنه خارج می‌کند.
درگیری تا نیمه شب که آخرین فشنگ بچه‌ها به سوی دشمن شلیک می‌شود، ادامه می‌یابد. بچه‌ها پس از ۲۰ ساعت نبرد و با تقدیم سه شهید و دو مجروح، به عقب برمی‌گردند.
دشمن با آنکه نیروی فراوانی را برای پیشروی در این محور (جنوب غربی خیابان ۴۰ متری) به کار می‌گیرد، نمی‌تواند نتیجه لازم را به دست آورد و با پیشروی اندکی در این محور، دچار تلفات سنگینی می‌شود.
ادامه دارد...
منابع
مهدی انصاری، حسین یکتا، هجوم سراسری: روزشمار جنگ ایران و عراق (کتاب چهارم)، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ دوم، ۱۳۷۵، صفحات ۴۲۷، ۴۲۸، ۴۲۹
خرمشهر در نبرد طولانی، جمعی از نویسندگان، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ چهارم ۱۳۹۰، صفحات ۳۷۴، ۳۷۵، ۳۷۷
انتهای پیام/ 118
