به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، در مرحله اول عملیات فتح‌المبین قرار بر این شد که قرارگاه قدس، جاده عین خوش را تصرف کند. در کنار آن قرارگاه نصر باید جاده مهم دهلران ـ اندیمشک را آزاد می‌کرد.
نیم ساعت از آغاز عملیات گذشته بود که تیپ ۱۴ به فرماندهی شهید حسین خرازی موفق شد قبل از روشن شدن هوا، اهداف خود را تصرف کند و آماده پدافند شود.
در مرحله اول عملیات فتح‌المبین ۲ هزار نفر از نیرو‌های عراقی اسیر شدند. وقتی هوا رو به روشن شدن رفت، فشار دشمن زیاد شد. محوری که تیپ ۲۷ محمد رسول الله (ص) با فرماندهی حاج احمد مستقر بودند، خیلی مقاومت کردند و توانستند جاده را حفظ کنند.
در چنین شرایطی تیپ ۴۱ ثارالله مجبور به عقب‌نشینی شد. در همین حین در جلسه قرارگاه کربلا مطرح شد: اگر باز هم محور ۴۱ ثارالله مجبور به عقب نشینی شود، ممکن است نیرو‌های ۱۴ امام حسین (ع) هم از سه جناح با قوای زرهی ارتش عراق درگیر شوند و در محاصره آنان قرار بگیرند.
به همین خاطر سرهنگ صیاد شیرازی با حضور در قرارگاه قدس به حسین خرازی اعلام کرد که به دلیل وخامت اوضاع در جبهه شمال غربی عقب‌نشینی کند تا نیروهایش اسیر نشوند، اما حسین خرازی قبول نکرد و گفت: من دو گردان را وارد عمل کردم. هفت گردان دیگر دارم و می‌توانم جواب بعثی‌ها را بدهم.
در آن زمان، محسن رضایی زیر سِرُم بود و صیاد شیرازی به خرازی گفت که عقب‌نشینی کند، اما خرازی زیر بار نرفت. در چنین شرایطی محسن رضایی خواستار حضور قرارگاه فتح در جبهه جنوبی شد تا لشکر۱۰ زرهی دشمن متزلزل شود و گره عملیات در این منطقه باز شود. در صبح روز چهارم فروردین‌ماه سال ۱۳۶۱ قرارگاه فتح وارد عملی شد.
این درگیری در رقابیه باعث شد که فشار روی تیپ امام حسین (ع) در «عین‌خوش» کم شود و در نهایت دشمن در روز پنجم شروع به عقب نشینی کرد. البته به اذعان بیش‌تر فرماندهان، رشادت حسین خرازی و یارانش در جبهه جنوبی باعث پیروزی در فتح‌المبین شد.
انتهای پیام/ 118
