گروه بین‌الملل دفاع‌پرس- روزبه قمصری؛ روز دانش‌آموز در ایران همزمان با ۱۳ آبان هر سال است و دلیل اصلی و قاطع نامگذاری این روز، حادثه وحشتناک کشتار جمعی دانش‌آموزان تهرانی است که به نشانه اعتراض به حکومت ظالم و نامشروع پهلوی در صبح روز ۱۳ آبان ۱۳۵۷ در محوطه دانشگاه تهران به نشانه اعتراض و فریاد ظلم خواهی جمع شده بودند.
از این روی است که به منظور گرامی‌داشت این روز بزرگ و تاثیرگذار، ۱۳ آبان در تقویم جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان روز دانش‌آموز نامگذاری شده است. بر این اساس شاهد هستیم که همه ساله در تهران و سراسر کشور برنامه‌ها و راهپیمایی‌های دشمن شکن و انقلابی با حضور دانش‌آموزان، دانشجویان و اقشار مختلف مردم ایران اسلامی برگزار می‌شود.
اما چه شد که سیزدهم آبان ماه به عنوان روز دانش‌آموز و نماد ظلم‌ستیزی و استکبارستیزی در ایران معیین و مشخص شد؟ پاسخ این سوال در را باید در شور و حال دانش‌آموزان در گرماگرم روز‌های سرنوشت‌ساز سال ۱۳۵۷ در مبارزه با رژیم نامشروع و ظالم پهلوی جستجو کرد که دوش‌آدوش مردم فهیم، بابصیرت و انقلابی ایران در حال مبارزه با کاخ ظلم و جور خاندان پهلوی بودند.
همه چیز از آنجایی آغاز شد که دانش‌آموزان تهرانی در حالی که مدارس شهر تعطیل شده بود به سمت دانشگاه تهران حرکت کردند تا صدای اعتراض به حکومت اهریمنی و ظالم پهلوی برسانند. این دانش‌آموزان گروه گروه وارد دانشگاه شدند و به همراه دانشجویان و اقشار دیگر مردم تهران در محل این دانشگاه تجمع اعتراضی برگزار کردند.
هنوز ساعتی از اجتماع دانش‌آموزان و دانشجویان در محیط دانشگاه تهران نگذشته بود که توسط ماموران مورد حمله و تهاجم قرار گرفتند. آن‌ها در ابتدا به خیال اینکه با اقدامی کوتاه و محدود می‌توانند این تحصن را از بین ببرند چندین گلوله گاز اشک‌آور به میان تجمع کنندگان شلیک کردند، اما دانش آموزان و دانشجویان که از این اقدام نیروهای ظالم و فاسد شاهد آن هم در محیط دانشگاه تهران به خشم آمده بودند با فریاد الله اکبر به جمع خود ادامه داده و حتی به سمت ماموران حرکت کردند.
این پایان ماجرا نبود و ماموران که دیدند نه تنها دانش‌آموزان را نتوانستند متفرق کنند بلکه آن‌ها به سمت ماموران نزدیک هم می‌شوند در اقدامی ناجوانمردانه و جنایتکارانه به سمت دانش‌آموزان بی‌گناه شلیک کردند و بنابر اعلام خبرنگاران و رسانه‌های آن زمان چیزی در حدود ۵۶ دانش آموز در خون خود غلطیده و به شهادت رسیدند.
این جنایت ماموران شاه خائن آنقدر وحشتناک و باورنکردنی بود که حضرت امام خمینی (ره) در پیامی به همین مناسبت فرمودند: «.. عزیزان من صبور باشید، که پیروزی نهایی نزدیک است و خدا با صابران است ... ایران امروز جایگاه آزادگان است... من از این راه دور، چشم امید به شما دوخته‌ام ... صدای آزادی‌خواهی و استقلال طلبی شما را به گوش جهانیان می‌رسانم».
حال در این میان با توجه به وقایع سیزدهم آبان ماه سال ۱۳۵۷ م توانیم بگوییم که دانش‌آموزان با آگاهی و دانشی که از مطالعه وضعیت و اوضاع آن روز کشور به دست آورده بودند در شناخت حق از باطل به درستی عمل کرده و با قیام خود و خونی که در دانشگاه تهران و در کنار دانشجویان و سایر اقشار کشور نثار درخت درحال رشد انقلاب اسلامی کردند پیروزی این حرکت را بیش از پیش تثبیت و تائید کردند.
اما چیزی که در این میان قابل توجه بود شجاعت و دلاوری دانش‌آموزی بود که با مشت‌های گره کرده و شعار‌های دشمن‌شکن و استکبارستیز خود خشم خود را از حکومت ظلم و جور پهلوی به گوش سران و مقامات رژیم نامشروع پهلوی رساندند و زمینه‌های سست شدن و ویران شدن پایه‌های این حکومت ظالم و غربی را فراهم کردند.
در پایان باید گفت که در تاریخ کشور ایران همواره دانش‌آموزان در کنار دانشجویان جزو اقشار آگاه، بادانش و پیشرو در جریان‌های سیاسی و آزادی خواهی بوده و هستند و با حرکت‌های بیدارگرانه خود ضمن اینکه در مقاطع حساس سیاسی یاور و حامی مردم هستند، پایه‌های دولت‌های ظلم و جور را تهدید می‌کنند.
انتهای پیام/ ۱۳۴
