به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاعپرس، «سید محسن معصومی» پدر شهید «فریدالدین معصومی» در برنامه سلام تهران شبکه پنج سیما اظهار داشت: شهید فریدالدین فرزند سوم من بود و از بهترین ویژگیهای او ایستادگی برای حرفها و عقایدش بود. او کاملاً استقرار عمل داشت و تقوای بسیاری از خود نشان میداد به طوری که از کودکی این تقوا را نشان میداد.
فرزندم باور داشت باید دانش خود را در ایران پیادهسازی کند
معصومی ادامه داد: شرایط برای ماندن شهید فریدالدین در خارج از کشور بهوجود آمده بود و از او خواستند تا به ازای پیشنهادهای بزرگ در آن کشور بماند و به ایران بازنگردد، اما از آنجایی که شهید فریدالدین باور داشت باید به مردم کشور خود کمک کند و خدمتگزار ملت باشد به ایران بازگشت و توانست در دوران زندگی خود خدمات بسیاری را به این ملت ارائه دهد.
وی افزود: او در دامن مادرش بزرگ شده بود و تربیت مادر او باعث شده بود تا به چنین فرد بزرگواری تبدیل شود. مادر شهید فریدالدین فداکاری بسیاری برای او کرد و از جان خود مایه میگذاشت. زمانی که شهید فریدالدین خواست از کشور برود و تحصیل کند؛ با این هدف از ایران رفت تا کاملتر شود و علم خود را بیشتر کند. پس از کسب فوق لیسانس در نیوزلند، دکترای خود را ادامه داد. او تمایل داشت که تحصیل خود را ادامه دهد، اما مادرش بیتابی میکرد و به همین دلیل به ایران بازگشت تا به میهن خود در کنار خانوادهاش خدمت کند.
پدر شهید گفت: او پیشنهادهای بسیاری را از کشورهای دیگر رد کرد و به ایران بازگشت چرا که باور داشت باید دانش خود را در ایران پیادهسازی کند و با اشتغالزایی هموطنان خود را مشغول به کار کند و حرکت مفیدی صورت دهد.
فریدالدین سعی میکرد به صورت چراغخاموش در زندگی پیش رود
سید ضیاءالدین معصومی، برادر شهید فریدالدین معصومی اظهار داشت: شهید فریدالدین از دوران ابتدایی که درس را شروع کرد بسیار پشتکار داشت و همواره دوردستها را در نظر میگرفت تا به اهداف خود برسد؛ او همزمان در دو رشته دانشگاهی مکانیک و کشاورزی قبول شد و تصمیم گرفت تا رشته مکانیک را پیش ببرد چرا که باور داشت اینگونه بهتر میتواند به کشور خدمت کند.
معصومی ادامه داد: او بسیار در زندگی گمنام بود و سعی میکرد به صورت چراغ خاموش در زندگی خود پیش برود. همکاران و دوستان او همواره از ویژگیهای شهید فریدالدین و تواناییهای علمیاش صحبت میکنند؛ چراکه همواره دروس خود را به بهترین نحو خوانده بود و توانست به یک نخبه تبدیل شود. او ایمان قلبی داشت و در هرجایی که بحث علمی بود از توان و باور خود استفاده میکرد.
وی افزود: او تمامی نیروهای شغلی را دوست خود میدانست و به هیچ وجه به طبقهبندی شغلی باور نداشت و نمیخواست کسی را از خود پایینتر ببیند.
انتهای پیام/ 118