گروه بین‌الملل دفاع‌پرس- سیروس فتح‌اله؛ وقتی پیمان موسوم به «صلح ابراهیم» میان تل‌آویو و برخی کشور‌های عربی مثل «بحرین» و «امارات» امضا شد، این رژیم کودک‌کش با کمک همپیمانان خود در واشنگتن به‌دنبال هستند تا کشور‌های بیشتری را سوار بر قطار «عادی سازی روابط» کنند، اما در این مسیر موفقیتی حاصل نکرده‌اند.
مهم‌ترین دلیل ناکامی در این پیمان به اصطلاح صلح، عدم همراهی مردم ساکن این کشور‌ها با سران آن‌هاست؛ بعد از امضای این پیمان، بسیاری از مردم ساکن در این کشور‌ها در بستر‌های مختلفی همچون برپایی تظاهرات ضد صهیونیستی، ترند کردن هشتگ‌های ضدتطبیع، ساخت آثار هنری در حمایت از فلسطین، امتناع ورزشکاران از مسابقه دادن با نمایندگان رژیم صهیونسیتی، مخالفت خود را با آغاز علنی سازی روابط میان کشور‌های عربی و رژیم اشغالگر قدس ابراز داشتند.
اما با این وجود، صهیونیست‌ها به سراغ ابزار‌های مختلف می‌روند که مسابقات جام جهانی فوتبال در قطر یکی از این ابزار‌ها بود که در پی استفاده از آن برآمدند؛ اما این مسابقات در حالی به روز‌های پایانی خود نزدیک می‌شود که این رژیم صهیونیستی علی‌رغم برنامه‌ریزی‌های مختلف برای نهایت استفاده از این ابزار ورزشی نتوانستند اهداف سیاسی خود را در این بازی‌ها محقق سازد.
با وجود اینکه صهیونیست‌ها می‌دانستند نزد ملت عرب همچنان خاستگاهی ندارند، اما تلاش می‌کردند تا با استفاده از «دیپلماسی ورزشی» پروژه عادی‌سازی روابط خود را با ملت‌های عربی به پیش ببرند که با نه بزرگی روبرو شدند.
در جام جهانی قطر خبرنگاران صهیونیست سعی می‌کردند با معرفی خود به‌عنوان شهروند رژیم صهیونیستی و سپس مصاحبه با شهروندان قطری، سعودی، ایرانی و ... زمینه لازم برای ارتباط با مسلمانان را فراهم آورند؛ اما دلایلی همچون تداوم تنفر ملت‌های مسلمان از رژیم صهیونیستی و تداوم نسل کشی فلسطینی‌ها در سرزمین مادری‌شان سبب شکست پروژه تل‌آویو در قطر شد.
صهیونیست‌ها سخت در اشتباه بودند، چون حافظه تاریخی ملت‌های عرب هنوز نسل‌کشی فلسطینی‌ها توسط صهیونیست‌ها، بی‌حرمتی‌های پیاپی یهودیان افراطی به مسجد الاقصی، اشغال صحرای سینا و بلندی‌های جولان، ترور شیرین ابوعاقله و ... فراموش نکرده و دنبال گرفتن انتقام تاریخی از موجودیت رژیم صهیونسیتی هستند نه عادی‌سازی روابط با آن‌ها.
انتهای پیام/ ۴۱۱
