به گزارش گروه سایر رسانههای دفاع پرس، این روزها کافی است به یک مرکز خرید در بالای شهر تهران مراجعه کرد تا تلاش بسیاری از مردم از زن گرفته تا مرد و از پیر تا جوان را برای دیده شدن به خوبی مشاهده کرد.
دخترها با آرایش های غلیظ و عطرهای تند و لباس های رنگارنگ و کفش های آنچنانی و پسرها هم با لباس های خاص و تنگ و آرایش مو، ریش های داعشی و ابروی خاص!
در این میان زنان و مردان میانسال هم از غافله عقب نمانده اند و با پوشش خود به نوعی به دنبال جلب توجه میان عموم هستند اما در هر حالی این مساله میان جوان تر ها به خصوص دختران جوان بسیار مشهود تر است و وسواس بیمارگونه آنها را برای جلب نگاه دیگران نمایان می کند.
این اتفاق اما در حالی رخ می دهد که لباس و پوشش برای مردان و زنان امری فطری و ذاتی قلمداد می شود.تاریخ بشریت نشان می دهد که زن و مرد از بدو خلقت؛ تلاش کرده اند تا به هر شکل ممکن خود را بپوشانند. در حقیقت این عمل پاسخ به ندای فطرت آنها بوده است.فطرتی که سرچشمه در ذات انسان دارد. قرآن کریم در سوره مبارکة اعراف . 22) می فرماید :«هنگامی که آدم و حوا پس از چشیدن از آن درخت بهشتی که از آن نهی شده بودند از بهشت اخراج شدند خود را برهنه یافتند و شروع کردند با قرار دادن برگ های بهشتی بر یکدیگر تا همدیگر را بپوشانند.»
به این ترتیب است که می توان گفت، نوع و کیفیت لباس افراد مبتنی بر جهان بینی و ارزش های حاکم بر جامعه ای است که در آن زندگی می کنند. از این رو لباس نه تنها متأثر از فرهنگ جامعه است بلکه آیینه ی شخصیت یکایک افراد جامعه نیز محسوب می شود.
با این تفاسیر می توان گفت، در فرهنگ ایرانی– اسلامی موضوع لباس جایگاه والایی دارد. طرح، مدل ، رنگ و تزئینات لباس از منظر اینکه متناسب با سن افراد و شرایط اجتماعی، اقتصادی ، جغرافیایی و محیطی باشد، اهمیت به سزا دارد.
اما نکته اساسی اینجاست که امروزه طراحان لباس؛ با طراحی لباس به دلیل عدم مطالعه و آشنایی همه جانبه در فرهنگ سنتی اقوام ایرانی، نتوانسته اند متناسب با شرایط جامعه آثار و الگوهای قابل قبولی با پشتوانه و معیارهای فرهنگی ایرانی ـ اسلامی ارائه دهند و این خلاء موجب شده که طراحان لباس در جوامع عمدتاً غربی، نبض سلیقه مردم و بازار مد و لباس کشورهای در حال توسعه از جمله کشور ما را به دست گیرند و اصطلاحاً «مد آفرینی» کنند.
با توجه به این شرایط است که گاهی طراحان مد داخلی نیز راه را به اشتباه طی می کنند و در طراحی لباس افراط می کنند.ماجرا هم از این قرار است که هر چند پوشش و لباس هر جامعه ای بیانگر نگرش و فرهنگ آن جامعه است اما گاهی افراط در وارد کردن فرهنگ به لباس ، هم باعث بی حرمتی ارزش های فرهنگی و دینی می شود و هم از لباس وسیله ای برای جلب توجه می سازد.این موضوع را می توان به خوبی در نوع طراحی مانتوها یا تی شرت ها ی پسرانه دید.حتی طراحی شال ها و روسری ها نیز بهنوعی است که به جای فرهنگ،ضد فرهنگ را تبلیغ می کند.
نظر یک جامعه شناس درباره مدهای عجیب و غریب
امیر محمود حریرچی، جامعهشناس در خصوص گرایش به مدها و لباس های عجیب و غریب در جوانان می گوید: هرگاه در مورد جوانی صحبت میکنیم باید بدانیم که فرد در این دوران گرایش زیادی به استقلال در رفتار، اندیشیدن، سبک زندگی و حتی نوع پوشش خود دارد. همچنین آنکه جوانان به شدت خواهان همگرایی و همراهی با گروههای دوستی همسالان خود هستند.
وی در خصوص این گروههای دوستی تصریح کرده: جوان ممکن است با این گروهها ارتباط مستقیم، غیر مستقیم، پنهانی و یا مجازی داشته باشد. جوان برای اینکه بتواند این استقلال را به اطرافیان خود نشان دهد در وهله اول چنانچه راههای بروز استعدادش انسداد یافته باشد به مد روی خواهد آورد. این مد ممکن است به استفاده جوان به یک نوع لباس و یا آرایشی خاص اختصاص یابد.
وی ادامه داده: گاهی این گرایشات به شکلی هستند که جوان با استفاده از آنها به ارزشها و هنجارهای جامعه خود دهن کجی میکند؛ در جامعه ما متاسفانه مدت زیادی است که جوانان را ندیده و به آنها اهمیت ندادهایم و یا چنانچه جوان اعتماد به نفس کافی در عرضه خود را داشته باشد هیچگاه به سمت چنین مسائلی گرایش نخواهد یافت.تمام افراد در تمام سنین دوست دارند خود را به نمایش بگذارند که البته این نمایش صرفا نمایشی منفی و با استفاده از مدهای ناهنجار و ضد ارزشی نیست بلکه در صورت وجود شرایط کافی برای بروز استعدادها و مهارتهای فرد این نمایش میتواند به نوعی جلوهگر استعدادهای فردی جوان باشد.
حریرچی در ادامه ضمن تاکید بر آنکه ما به جوانان خود نه گفتن را یاد ندادهایم، اظهار کرده: از کودکی انتظار داریم که هرچه به فرزندمان میگوییم بدون چون و چرا و بدون قدرت اظهار نظر در خصوص امر و نهیهای خانواده چشم بگوید؛ در چنین شرایطی چطور انتظار داریم که فرد در بزرگسالی در مقابل بسیاری از مسائل از جمله انحرافات، آسیبهای اجتماعی و یا خواستههای برخی از همسالان خود پاسخ منفی بدهد؟.
وی ادامه داده: بسیاری از این گرایشات اصلا جنبه زیبایی شناختی ندارد. برای مثال شلوار پاره پوشیدن، ریش داعشی گذاشتن، آرایشهای غلیظ در دختران و غیره تیپهای زیبایی نیستند و جوان خود میداند که بسیاری از این مدها نازیبااند اما با این وجود برای جلب توجه بیشتر آنها را میپذیرد.
حریرچی ادامه داده: باید از خود بپرسیم که چطور یک جوان با وجود آگاهی از این نازیباییها آنها را برای جلب توجه بیشتر میپذیرد؟. این بدان علت است که در جامعه فرصتها را برای رشد و بروز استعدادها و علایق جوان بستهایم و به علت آنکه فرد فرصتی برای بروز استعدادهای خود نمیبیند به چنین مسائلی روی میآورد. چرا در جامعه فرصتی برای جوانان فراهم نمیکنیم که در عرصههایی که دارای استعداد هستند ورود پیدا کنند؟ زمانی که ما راههای پرورش استعداد جوان را میبندیم تنها راه ورود به استعدادهای آن را تحصیلاتی قرار میدهیم که همواره با فشارهای بسیار زیاد از سوی خانواده برای قبول شدن در فلان دانشگاه و فلان رشته همراه هستند لذا باید بپذیریم که ضد ارزشها ناهنجاریها و نازیباییها در جامعه گسترش خواهند یافت.
این جامعه شناس در خصوص نحوه صحیح رفتار با جوانان نیز اظهار کرده: باید جوانان را درک کنیم و به بزرگسالان و پدر و مادران یادآور شویم که خود آنها نیز روزی جوان بودهاند و با برخوردهای اینچنینی تنها جوانانشان را در تقابل با خود قرار میدهند زیرا در حال حاضر به علت افزایش ارتباطات جوان راهی جز درک و شناخت نیازهای آنها وجود ندارد.
وی همچنین عنوان کرهد: خانوادهها باید بدانند ایجاد تغییر در جوانی و یا بزرگسالی کار بسیار سختی است زیرا یک جوان از ابتدای کودکی خود با این مسائل رشد کرده و جامعه و خانواده به وی آموزشهایی را دادهاند که تمامی آنها در نهایت منجر به چنین رفتارهایی از سوی جوان شدهاند. به این ترتیب نمیتوان با انجام رفتارهای سطحی، کلاسهای آموزشی و غیره انتظار تحول در فرد را داشته باشیم.
در هر حال با وجود همه این سخنان، نکته مهم حداقل در مورد نوع پوشش ها اینجاست که ایرانیان فرهنگ چند هزار ساله دارند و بسیاری از مدهایی که غربی ها توسط آن بازار خود و دیگر کشورها را احاطه کرده اند از پوشش مردمان و اقوام اصیل ایرانی الهام گرفته شده است.
این در شرایطی است که تولید کنندگان و دست اندرکاران مد و لباس کشور ما هنوز نتوانسته اند از پوشش های زیبای مناطق مختلف کشور و تلفیق این پوشش ها و الگو برداری از آنها به تولید لباس و ارائه مد بهره برداری کنند و غربی ها نیز ازاین خلاء و فرصت ها نهایت بهره برداری را برده و می برند و با نفوذ در میان جوانان ایران زمین، فرهنگ خود را ترویج می کنند.کافی است مسئولان و طراحان لباس کمی هشیار باشند.
منبع:شفاف
