گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: ایام فاطمیه امسال نیز همانند سال‌های قبل، سراسر کشور را عطر و بوی فرزندان فاطمه (س) فراگرفته است؛ همان‌هایی که روی پیراهن خود می‌نوشتند «می‌روم تا انتقام سیلی زهرا بگیرم»، همان‌هایی که ذکر لب‌شان و سربند بر سرشان «یازهرا (س)» بود، همان‌هایی که سال‌های سال مانند مادرشان حضرت زهرا (س)، بی‌نشان زیر خاک آرامیده بودند و زائرشان نیز مادر بی‌نشان‌شان بود. آری! امسال هم قرار است تابوت‌های سه‌رنگ ۴۰۰ لاله گمنام را به کوی و برزن‌ها بیاورند، تا سبز، سفید و قرمز را جایگزین سیاهی و غفلت به‌جای مانده از فتنه و توطئه بر دیوار‌های شهرها کنند؛ آری! امسال هم مهمان داریم، آن‌هم مهمانی از بهشت.
استقبال از مهمان، وقتی آغاز شد که پیکر‌های مطهر ۱۱۱ شهید تازه تفحص‌شده دوران دفاع مقدس به کشور بازگشت و عطر و بوی مردان خدایی در خاک‌های تفتیده خوزستان پیچید و آرام‌آرام سراسر کشور را فرا گرفت و بعد از چند روز نیز دوباره پیکر‌های مطهر ۵۵ شهید تازه تفحص‌شده دیگر، از غرب کشور به آغوش میهن بازگشت، تا عطر بوی مسافرانی از بهشت بیشتر در جامعه احساس شود و با حال و هوای فاطمیه پیوند بخورد و این پیوند معنوی بر بصیرت و معنویت ملت بیافزاید و آبی باشد بر آتش فتنه دشمنان و ساده‌لوحانی که به خیال خام خود، می‌خواهند به درخت تنومند انقلاب اسلامی ایران که با خون هزاران‌هزار شهید آبیاری شده است، آسیب وارد کنند!
مهمان حبیب خداست؛ خصوصاً این‌که خدا او را خریده باشد، آن‌گاه می‌شود نورعلی‌نور؛ برای همین است که وقتی شهدا را می‌آورند، بوی خوش خدا در شهرها می‌پیچد و به قلب‌ها می‌رسد و آن‌ها را تسخیر می‌کند و اشک‌ها همچون درّی گران‌بها از چشمان جاری می‌شود و نوایی دلنشین گوش‌ها را پر می‌کند: «وقتی رسیدی همه اشک‌ها مثل زهرا (س) می‌چکید، تو مگه کجا بودی؟...».
زمزمه آمدن مهمان، از همان روز‌های اول که پیچید، زن و مرد، پیر و جوان چفیه‌های خود را بر کمر بستند و علاوه بر کوی و برزن شهرها، کوچه پس کوچه‌های دنیای مجازی را نیز آب و جارو کردند؛ چنان‌که صدای استقبال آن‌ها از مهمانان بهشتی، از صدای دشمنان نیز بیشتر شد؛ دشمنانی که از ماه‌ها قبل بارانِ گلوله‌های تیربار‌های آن‌ها در فضای مجازی شدت گرفته و خاموشی نداشت! اما انگار این‌روز‌ها که ایران و ایرانی آماده استقبال از شهدا می‌شوند، تیربار‌های آن‌ها در فضای مجازی رو به خاموشی رفته است؛ انگار غیرت‌مردانی که روزگاری مقابل تیربار‌های صدامیان ایستادند، باز هم این‌روز‌ها مقابل تیربار‌های صدام‌صفت‌ها در فضای مجازی ایستادند، تا نکند که خدای ناکرده تیر‌های آن به فکر و ذهن جوانان این سرزمین اصابت کند.
استقبال از مهمانان بهشتی در فضای مجازی، همچون فریادی از خاکریز‌های فتح‌شده‌ای بود که هشتگ «مهمان داریم» را در سراسر جهان طنین‌انداز کرد؛ آخر ایرانی‌ها به مهمان‌نوازی شهرت دارند، حال این‌که مهمانان آن‌ها به عطر و بوی بهشت آغشته باشند؛ دیگر چه شود! فریاد دلدادگان شهدا در فضای مجازی نیز همراه با تصاویر شهدا و امام شهدا، رنگ و بوی بهشتی داشت؛ از جملات امامین انقلاب اسلامی درباره شهدا و دفاع مقدس گرفته تا دلنوشته‌های کوتاه خطاب به شهدا. در این میان، یکی از کاربران نوشت: «مهمان داریم، اونم چه مهمانی! یک بغل گل بود و در دامان آغوشم نریخت. یک قدح مِی بود و در پیمانه هوشم نریخت. قامت بالا بلندی، چون شهادت‌ای دریغ. آبشاری بود و در مرداب آغوشم نریخت»؛ همچنین کاربر دیگری نیز خطاب به شهدای گمنام، این‌گونه نوشت: «گمنام رفتی و از خود هیچ نامی بر جا نگذاشتی؛ به راستی پاداش این کارت را چگونه به تو خواهند داد، وقتی که می‌رفتی قطعا می‌دانستی که ممکن است حتی یک نشانی هم از تو به جا نماند؛ اما پا روی همه این‌ها گذاشتی و برای مقدساتت به راه افتادی».
جملاتی که کاربران برای شهدا با هشتگ «مهمان داریم» منتشر کرده‌اند، یکی‌دوتا نیست؛ بلکه صد‌ها و صد‌ها دلنوشته و واکنش وجود دارد که خواندن آن‌ها دل‌ها را شهدایی می‌کند. در این میان کاربری مظلومیت شهدای گمنام و عاشقی را با هم درآمیخته و نوشت: «مهمان ضیافت خطر، هیچ نداشت. هنگام که می‌رفت سفر، هیچ نداشت. گمنام‌ترین شهید را آوردند، جز پاره‌ای از عشق، دگر هیچ نداشت» و کاربر دیگری نیز تصویری از لحظه ورود پیکر‌های مطهر شهدا را به اشتراک گذاشته و برای آن نوشت: «بهترین ترافیکی که شدیداً دلم می‌خواد توش گیر کنم!».
دلدادگان شهدا در فضای مجازی، به انتظار طولانی خانواده شهدا نیز پرداختند و در این راستا، تصویر مادر شهیدی را منتشر کردند که در کنار تابوت سه‌رنگ فرزند شهید خود، خوابیده است. یکی از کاربران برای این عکس نوشت: «مادر است دیگر...۴۰ سال چشم انتظار دسته‌گلش» و یا کاربری دیگر نیز تصویری از یک مادر شهید را منتشر کرد که با قاب عکس فرزند شهید خود را در دست دارد و در پی آن آورد: «مادر گفت: نرو، بمان! دلم می‌خواهد پسرم عصای دستم باشد. گفت: هرچه تو بگویی. فقط یک سؤال؛ می‌خواهی پسرت، عصای این دنیایت باشد یا آن دنیا. مادر چیزی نگفت و با اشک بدرقه‌اش کرد»؛ اما در این میان، برخی نیز به فرزندان شهدا پرداختند، فرزندانی که چشم‌انتظار پدر خود مانده‌اند. در این باره نیز یکی از کاربران، این‌گونه نوشت: «چشم پاک دختری از جمله‌ای‌تر مانده است، چشم‌های پاکش، اما خیره بر در مانده است. روی دیوار اتاق کوچک تنهایی‌اش، عکس بابایش کنار شعر مادر مانده است».
دلدادگان شهدا در فضای مجازی همچنین با هشتگ «مهمان داریم» به انتشار تصاویر و فیلم‌های تشییع پیکر‌های مطهر شهدا نیز پرداختند؛ در این زمینه نیز کاربری که افتخار خادم‌الشهدایی را پیدا کرده بود، نوشت: «هیچ‌وقت فکرشم نمی‌کردم روزی برسه که بخوام زیر تابوت شهدا رو بگیرم» و کاربر دیگر نیز به آمدن شهدا به شهر و دیار خود اشاره و عنوان کرد: «شهرمون دو روز میزبان شهدای گمنامه و به برکت خون این شهدا ان‌شاءالله ما ادامه‌دهنده راه‌شان خواهیم بود. در این بین شوق یک دختر خانم دهه هشتادی برای دفن شهید گمنام داخل محله‌شون دیدنی بود، ما نسل به نسل قدردان شهداییم».
«مهمان داریم» مدت‌هاست که در فضای مجازی داغ شده است؛ بنابراین اگر بخواهیم به همه مطالبی که با این عنوان منتشر شده‌اند، بپردازیم، باید همچنان بنویسیم و بنویسم؛ لذا به بیان کلیتی از این هشتگ می‌پردازیم تا به این نکته برسیم که اگر بخواهیم فضای مجازی را با انتشار مطالب ارزشی از دست دشمن پس بگیریم و این فضا را از ولنگاری نجات دهیم، می‌توانیم. ما می‌توانیم دشمن را همچون جنگ سخت در دوران دفاع مقدس، در جنگ نرم هم شکست دهیم که در این راستا ترویج فرهنگ ایثار و شهادت، یکی از راهکار‌های موثر است.
انتهای پیام/ 113
