گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، ۱۸ ژانویه سال ۲۰۰۹ میلادی در حالی که رژیم صهیونیستی بخش‌هایی از خاک نوار غزه را اشغال کرده بود، با اعلام اینکه نمی‌تواند با این اقدامات مانع عملیات‌های موشکی مقاومت شود، با میانجیگری مصر از نوار غزه خارج شد و جنگی که از ۲۲ روز قبل (۲۷ دسامبر ۲۰۰۸) آغاز شده بود، به پایان رسید. در این جنگ، براساس آمار فلسطینی حدود ۱۴۰۰ فلسطینی به شهادت رسیدند و ۱۰۰ سرباز صهیونیست نیز کشته شدند. مجروحان فلسطینی قریب ۵ هزار نفر بود و تعداد آسیب دیدگان رژیم صهیونیستی نیز حدود ۴۰۰ نفر ذکر شده‌اند. اما چرا با وجود این میزان شهید فلسطینی و خسارت‌هایی که به زیرساخت‌های نوار غزه وارد شد، حامیان مقاومت، «مقاومت فلسطین» را پیروز این جنگ می‌دانند؟
مروری بر شرایط پیش از جنگ ۲۲ روزه
مرور شرایط پیش از جنگ در ترسیم آنچه مقاومت در جنگ ۲۲ روزه رقم زد بسیار تأثیرگذار است. حوادث و روند‌هایی که موجب شده بود در آن مقطع منطقه در آستانه تحولی قرار گیرد که چندان به مذاق غرب و رژیم صهیونیستی خوشایند نبود.
اخراج صهیونیست‌ها از جنوب لبنان و نوار غزه
سال ۲۰۰۰ میلادی هنگامی که در ماه می‌رژیم صهیونیستی مجبور به خروج از خاک لبنان در جنوب این کشور شد، نویدی نو در دل فلسطینی‌ها زنده شد. مثل اینکه این امید در فلسطینی‌ها به وجود آمد که اخراج صهیونیست‌ها کلید خورده است؛ لذا هنوز ۳ ماه از اخراج صهیونیست‌ها از جنوب لبنان نگذشته بود که آتش انتفاضه الاقصی در فلسطین شعله ور شد. انتفاضه مسلحانه‌ای که ۵ سال به طول انجامید و در پایان همین انتفاضه بود که صهیونیست‌ها مجبور به خروج از نوار غزه شدند. با اخراج صهیونیست‌ها از نوار غزه سلسله‌ای از تحولات به سرعت شکل گرفتند که جناح غربی- صهیونیستی را غافلگیر کردند.
پیروزی مقاومت فلسطین در عرصه سیاسی و محاصره نوار غزه
یک‌سال پس از اخراج صهیونیست‌ها از نوار غزه، در حالی که ابومازن در انتخابات ریاست حکومت خودگردان پیروز شده بود، این جنبش حماس بود که با به دست آوردن اکثریت کرسی‌های مجلس، مأمور تشکیل دولت در فلسطین شد. حالا صهیونیست‌ها، غافلگیر شده بودند و تنها راه فرار از این موقعیت را در فشار آوردن به همپیمانان شان در جنبش فتح می‌دیدند؛ لذا با فشاری که آمریکا و رژیم صهیونیستی به حکومت خودگردان و جنبش فتح وارد کردند، اختلاف بین گروه‌های مقاومت با جنبش فتح و دستگاه امنیتی حکومت خودگردان را به درگیری مسلحانه رساند.
صهیونیست‌ها از این فرصت استفاده کردند و چند نفر از رهبران حماس را که برخی از آن‌ها به جایگاه وزارت در دولت رسیده بودند را ترور کردند. سال ۲۰۰۷ آغاز شده بود و حماس نتوانسته بود دولت قانونی خود را که رأی مردم را پشتوانه داشت تشکیل دهد. با این شرایط حماس با در دست گرفتن قدرت در نوار غزه، اعلام کرد حاکمیت این منطقه در اختیار دولت قانونی فلسطین است. در نتیجه این اقدام حماس، اعضای جنبش فتح از این منطقه فرار کردند. مشهورترین شخصیتی که در این وضعیت از نوار غزه فرار کرد، «محمد دحلان» مسئول وقت دستگاه امنیتی تشکیلات خودگردان فلسطین بود.
صهیونیست‌ها از زمان پیروزی حماس در انتخابات پارلمانی ضمن به رسمیت نشناختن دولت حماس- که از سوی کشور‌های اروپایی نیز اعمال شده بود- نوار غزه را در محاصره قرار دادند و از ورود کالا به این منطقه کوچک جلوگیری کردند. با این شرایط تنها راه تنفس نوار غزه، گذرگاه رفح به مصر بود که با فشار صهیونیست‌ها و ایالات متحده پس از اعلام حاکمیت حماس بر نوار غزه بسته شد.
راهکار مقاومت برای پایان دادن به محاصره
در این زمان گروه‌های مقاومت برای پایان دادن به محاصره به حملات موشکی و ضربه زدن به رژیم صهیونیستی از آن طریق روی آوردند. درگیری بین دو طرف در این شرایط ادامه داشت تا با میانجیگری مصر از ماه ژوئن یک آتش بس ۶ ماهه بین دو طرف برقرار شد منوط به اینکه در این مدت محاصره نوار غزه پایان یابد و گروه‌های مقاومت در ازای آن حملات موشکی خود به سرزمین اشغالی را قطع کنند، اما در این مدت وضعیت تغییری نکرد؛ جز آنکه رژیم صهیونیستی ضمن حفظ محاصره با نقض مداوم آتش بس، مواضع مقاومت را هدف قرار می‌داد. با پایان زمان آتش بس، مقاومت رسماً اعلام کرد حاضر به تمدید آتش بس نیست و برای پایان دادن به محاصره نوار غزه، حملات خود را از سر می‌گیرد.
این تصمیم مقاومت در حالی اتخاذ شد که صهیونیست‌ها خود را برای حمله‌ای همه جانبه آماده می‌کردند و نشانه آن هم جنگی تمام عیار بود که ابتدا با حملات هوایی و پس از آن با حمله زمینی و دریایی اجرا شد.
دلایل پیروزی مقاومت در جنگ ۲۲ روزه
با وجود تمام ضرباتی که به نوار غزه و گروه‌های مقاومت در جنگ ۲۲ روزه وارد شد، اما پایان این جنگ یک پیروزی تمام عیار با مقاومت فلسطین بود که نمود آن را می‌توان در دلایل زیر مشاهده کرد:
۱. خروج صهیونیست‌ها پس از جنگ
رژیم صهیونیستی با هدف تمام کردن کار مقاومت فلسطین در نوار غزه جنگ ۲۲ روزه را آغاز کرد. این هدف نهایی از همان روز‌های آغازین جنگ از زبان مقامات نظامی و سیاسی رژیم صهیونیستی مطرح شد. اما پس از ۲۲ روز حمله از هوا، دریا و زمین، با آنکه صهیونیست‌ها بخش‌هایی از خاک نوار غزه را در اختیار داشتند از نوار غزه مجبور به خروج شدند چرا که نتوانسته بودند به هسته‌های اصلی مقاومت ضربه بزنند و مقاومت به طور جدی آن‌ها را به چالش کشیده بود. خروج صهیونیست‌ها از نوار غزه پس از ۲۲ روز حمله، به همان دلیلی انجام شد که موجب خروج آن‌ها در سال ۲۰۰۵ از نوار غزه شده بود. هزینه حضور آن‌ها در نوار غزه آنقدر بالا بود که هیچ توجیه نظامی، امنیتی و اقتصادی نداشت لذا مجبور به خروج از غزه شدند.
۲. ایستادگی با وجود محاصره نوار غزه و همراهی غرب با رژیم صهیونیستی
رژیم صهیونیستی در حالی جنگ علیه نوار غزه را آغاز کرد که برگ تأیید آن را از شورای امنیت و غرب دریافت کرده بود. چند روز پیش از آغاز جنگ، «تسیپی لیونی»، وزیر خارجه وقت رژیم صهیونیستی با استناد به بند ۵۱ میثاق‌نامه سازمان ملل مبنی بر حق دفاع از خود، از شورای امنیت سازمان ملل و کشور‌های اروپایی مجوز حمله گرفته بود و غرب و سازمان ملل با رژیم صهیونیستی در این جنگ همراهی کردند.
از سوی دیگر نوار غزه و گروه‌های مقاومت از ۲ سال و اندی پیش از آغاز این جنگ در محاصره قرار داشتند. با وجود این دو عامل باز هم مقاومت توانست در برابر ارتشی تا بن دندان مسلح و وارد کردن ضربات جدی به این ارتش، آن‌ها را مجبور به ترک نوار غزه کند؛ امری که پیش از این در تاریخ اشغال فلسطین اتفاق نیفتاده بود.
۳. مقابله نامتقارن
گروه‌های مقاومت در حالی در برابر رژیم صهیونیستی ۲۲ روز مقاومت کرده، مواضع مرکزی و هسته‌ای اصلی خود را حفظ کردند که از نظر سلاح و توانمندی‌های نظامی قابل مقایسه با ارتش رژیم صهیونیستی نبودند. دارایی نظامی گروه‌های مقاومت در آن مقطع سلاح فردی محدود به اضافه خمپاره انداز‌های کوتاه برد و چند موشک برد کوتاه بود. در حالی که گروه‌های مقاومت از نیروی هوایی و دریایی بهره‌ای نداشتند و تعداد نیرو‌های زمینی آن‌ها نیز درصدی از تعداد نیرو‌های رژیم صهیونیستی بود.
اما رژیم صهیونیستی یک ارتش کامل با نیروی زمینی، هوایی و دریایی بود که از همه امکانات خود در هوا و زمین دریا برای حمله به نوار غزه استفاده کرده بود. علاوه بر اینکه رژیم صهیونیستی از سلاح‌های ممنوعه همچون بمب‌های فسفری نیز در این جنگ استفاده کرد.
با وجود این عدم تقارن در ادوات و سلاح، گروه‌های مقاومت ۲۲ روز در مقابل رژیم صهیونیستی ایستادگی کردند و پس از آن برآورد رژیم صهیونیستی در استمرار خسارت‌هایش در مقابل مقاومت، این رژیم را مجبور به خروج از نوار غزه کرد.
۴. جنگ ۲۲ روزه، مقدمه پیروزی‌های آینده
این جنگ که اولین درگیری مقاومت با رژیم صهیونیستی بود به الگویی برای جنگ‌های آینده تبدیل شد و مقدمه‌ای شد تا مقاومت با بهره گیری از درس‌های آن، در جنگ‌های آینده موفق‌تر از گذشته عمل کند. جنگ ۲۲ روزه به عنوان جنگی که مقاومت با دست خالی مقابل دشمن صهیونیست ایستاد به الگویی برای مقاومت تبدیل شد و راه پیروزی در آینده را ترسیم کرد. راهی که آخرین ایستگاه آن، نبرد شمشیر قدس در سال ۲۰۲۱ و جنگ ۱۱ روزه سال ۲۰۲۲ بود و در این دو جنگ این مقاومت بود که ابتکار عمل را در دست داشت و توانست با ایجاد بازدارندگی علیه رژیم صهیونیستی، دایره حمایت خود از ملت فلسطین را به تمام خاک فلسطین بسط دهد.
منبع : تسنیم
انتهای پیام/ ۱۳۴
