گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ اکبر صفرزاده؛ رهبر معظم انقلاب اسلامی در ابتدای سال جاری در دیداربا مسئولان نظام فرمودند: «یک مسئله‌ی دیگری که باز این هم خیلی مهم است و البتّه بلندمدّت است، مسئله‌ی رشدِ اقتصادیِ بدونِ نفت است؛ مثل این کشور‌هایی که نفت ندارند، رشد اقتصادی هم دارند، پیشرفت اقتصادی هم دارند، کم هم نیستند. این مادّه‌ی مخدّر نفت از صد سال پیش تا حالا متأسّفانه ما را معتاد کرده؛ یعنی واقعاً یک اعتیاد بسیار سختی است. این البتّه در کوتاه‌مدّت ممکن نیست و در بلندمدّت محقّق می‌شود، و کار امروز و فردا و کار یک دولت هم نیست؛ یعنی اگر دولت‌ها همّت کنند، ممکن است مثلاً در طولِ دو دولتِ هشت‌ساله این کار تحقّق پیدا کند. البتّه بنده یک روزی سال‌ها پیش این را مطرح کردم؛ اگر از آن روز شروع میشد، امروز بدون شک وضع کشور وضع دیگری بود؛ دنبال نشد».
اگر طبق فرمایشات رهبر معظم انقلاب سیاست‌های اقتصادی بدون نفت در کشور اجرایی میشد و ما مجبور بودیم مانند دیگر کشور‌های بدون نفت مملکت خود را با اتکاء به مالیات و صادرات اداره کنیم آیا امروز پدیده‌ای به نام جشنواره فیلم فجر با این وضعیت وجود داشت؟ آیا مردم مالیات دهنده و تامین کننده مخارج کشور به مسئولین اجازه می‌دادند که پول مالیاتشان را صرف برگزاری رویدای کنند که تقریبا هیچ تاثیری در زندگی معمولی آن‌ها ندارد؟!
در طول چند دهه گذشته کارشناسان سینما از منظر‌های مختلف جشنواره فیلم فجر را مورد نقد و بررسی قرار داده و هر کدام بسته به دیدگاه خود نسخه‌ای متفاوت پیچیده اند که جشنواره فیلم فجر باید اینگونه باشد یا آنگونه.
به عنوان مثال برخی گفته‌اند جشنواره فیلم فجر، چون در دهه پیروزی انقلاب برگزار می‌شود باید فقط به مسائل انقلاب بپردازد و دیگر هیچ، یا برخی دیگر گفته اند که این جشنواره باید زبان گویای مستضعفین دنیا باشد و یا برخی دیگر گفته‌اند جشنواره فیلم فجر باید ویترین فیلم‌های سیاسی دنیا باشد.
تمام این اظهارنظر‌ها و نسخه پیچیدن‌ها و این سردرگمی‌ها برای این است که این جشنواره وابسته به پول نفت است و هر کس که مسئول می‌شود و قدرت را در دست می‌گیرد می‌خواهد که این جشنواره را به سمتی که خودش دوست دارد، هدایت کند.
اگر جشنواره فیلم فجر به پول نفت وابسته نبود و جشنواره مجبور بود با اتکاء به درآمد‌های خودش برگزار شود بدون شک خودش راهش را پیدا می‌کرد و هر سال با بهترین کمیت و کیفیت برگزار میشد مانند جشنواره برلین، ونیز و کن که راه خودشان را می‌روند و از نظر اقتصادی متکی به خود هستند.
متاسفانه جشنواره فیلم فجر از منظر وابستگی به پول نفت در اوج است. تقریبا تمامی فیلم‌های حاضر در جشنواره با پول دولت تولید شده‌اند، اغلب داور‌های جشنواره دولتی هستند و پول برگزاری جشنواره را هم دولت تامین می‌کند لذا حضور بخش خصوصی در جشنواره امسال تقریبا صفر است.
برخی از کارشناسان وضعیت جشنواره امسال را متاثر از اعتراضات و اغتشاشات دانسته اند، اما این فرضیه درست نیست؛ در سال ۱۳۸۸ که اوضاع سیاسی ایران چندین برابر ملتهب‌تر از امسال بود جشنواره فیلم فجر در بالاترین سطح کیفیت و کمیت برگزار شد.
به نظر می‌رسد کناره گیری هنرمندان از جشنواره فیلم فجر بیشتر از آنکه اعتراض به وضعیت موجود جامعه باشد اعتراض به مسئولان برگزار کننده جشنواره است. از ابتدای سال جاری که مسئولان وزارت ارشاد مسئولان برگزارکننده جشنواره را معرفی کردند هنرمندان به اشکال مختلف اعلام کردند که با این انتخاب‌ها و انتصاب‌ها مخالفند، اما متاسفانه در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گوشی برای شنیدن این انتقاد‌ها وجود نداشت.
انتهای پیام/ 121
