به گزارش گروه اجتماعی دفاع‌پرس، معاونت ریاست‌جمهوری در امور زنان و خانواده، در راستای ظرفیت‌سازی منطقه‌ای و بین‌المللی در حوزه زن و خانواده با رویکرد توسعه تعامل و مفهوم‌سازی و نیز جهت توسعه هم‌گرایی در عرصه بین‌المللی در خرداد ماه 1401 پیشنهاد الحاق به سازمان توسعه زنان سازمان همکاری اسلامی را در قالب لایحه الحاق به این سازمان تهیه و تقدیم دولت کرد.
این لایحه در تاریخ چهاردهم دی ماه 1401 به تصویب هیأت دولت رسید و متعاقباً در تاریخ سوم بهمن ماه جهت طی کردن تشریفات قانونی تصویب در مجلس شورای اسلامی، توسط رییس جمهور به مجلس شورای اسلامی تقدیم شد.
لایحه فوق با استناد به بند (ب) اصل 2 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مبنی بر «استفاده از علوم و فنون و تجارب پیشرفته بشری و تلاش در پیشبرد آنها» و نیز بر مبنای اهداف و سیاست‌های راهبردی و اجرایی سند سیاست‌های فعالیتهای بین المللی زنان، مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی که بر «گسترش روابط و مناسبات فرهنگی - اجتماعی و سیاسی زنان با زنان سراسر جهان»، «بهره‌برداری مناسب از امکانات مختلف برای توسعه فعالیتھای بین‌المللی زنان»، «تقویت مشارکت نهادهای دولتی و غیردولتی و افزایش حضور آنها در عرصه‌های بین‌المللی» و «تقویت همکاری بین زنان ایران و کشورهای دیگر در حمایت از زنان نیازمند و انجمن‌ها، تشکل‌ها و جمعیت‌های اسلامی زنان مسلمان در دنیا.» مطرح شده است.
سازمان زنان توسعه اسلامی چیست؟
این سازمان با هدف «توسعه و ارتقاء نقش زنان در کشورهای عضو مطابق با اصول و ارزش‌های اسلامی»، به عنوان یک سازمان تخصصی ذیل سازمان همکاری اسلامی تأسیس شد و مقر آن نیز در شهر قاهره مصر است. این سازمان بر مبنای اساسنامه خود، دو سال پیش و با عضویت پانزده دولت اسلامی لازم‌الاجرا شد.
موضوع فعالیت سازمان توسعه زنان، در چه محورهایی است؟
موضوع فعالیت این سازمان، بر اساس ماده 5 اساسنامه سازمان، به شرح زیر است:
-برجسته نمودن نقش اسلام در حفظ حقوق زن مسلمان؛ به‌ویژه در مجامع بین‌المللی که سازمان در آن مشارکت دارد؛
-اجرای طرح‌ها و برنامه‌های لازم برای اجرای سیاست‌ها، جهت‌گیری‌ها و تصمیمات سازمان همکاری اسلامی در حوزه توسعه، رفاه و توانمندسازی زنان در جوامع کشورهای عضو؛
-سازمان‌دهی اجلاس‌ها، سمپوزیوم‌ها، کارگاه‌ها و جلسات در زمینه توسعه زنان در کشورهای عضو؛
-برگزاری دوره‌ها و برنامه‌های آموزشی با هدف تقویت و ایجاد ظرفیت، مهارت‌ها و شایستگی‌ها در زمینه رشد زنان و توانمندسازی آنان برای انجام مأموریت خود در خانواده و جامعه؛
-حمایت و تشویق تلاش‌های ملی در کشورهای عضو برای توسعه منابع انسانی در زمینه توسعه زنان؛
-سازمان‌دهی فعالیت‌هایی با هدف ارتقاء نقش زنان و تضمین حقوق کامل زنان در جوامع کشورهای عضو در راستای منشور و تصمیمات سازمان کنفرانس اسلامی؛
-انجام مطالعات برای تقویت نقش زنان در کشورهای عضو؛
-فعال کردن حقوق زنان مندرج در منشور سازمان همکاری اسلامی با تلاش برای رفع محدودیت‌هایی که زنان را قادر به مشارکت در ساختن جامعه می‌کند؛
-پیشنهاد راه‌کارها و روش‌های حمایت جامعه از زنان؛
-ایجاد شبکه اطلاعاتی که کشورهای عضو را قادر می‌سازد تجارب و شیوه‌های مربوط به زنان را از جمله از طریق همکاری با جامعه مدنی شناسایی کنند.
عضویت در سازمان توسعه زنان چه مزایایی برای ایران دارد؟
مزیت ومطلوبیت عضویت در سازمان توسعه زنان برای کشور ما می‌تواند مشتمل بر موارد زیر باشد:
-همکاری و انتقال تجربیات در بین کشورهای اسلامی در راستای افزایش مشارکت زنان مسلمان در عرصه‌های تصمیم‌گیری، مدیریتی، اجرایی و قانون‌گذاری؛
-توانمندسازی و افزایش توسعه سیاسی و رشد اجتماعی و اقتصادی زنان از طریق برگزاری دوره‌ها و برنامه‌های آموزشی با هدف ارتقاء مهارت‌ها و شایستگی‌های زنان؛
-تبیین نگاه اسلام در تکریم زنان و نقش اجتماعی ایشان مبنی بر ایجاد فرصت‌های برابر برای رشد و نگاه عدالت‌محور در تقسیم وظایف اجتماعی و همچنین تبیین ارزش‌های اسلامی و مواهب تمدن اسلامی به بشریت و برجسته نمودن نقش اسلام در حفظ حقوق زنان مسلمان؛ به‌ویژه در مجامع بین‌المللی مختلف که سازمان توسعه اسلامی یا کشورهای عضو در آن مشارکت دارند؛
-استفاده از ظرفیت سازمان برای تبیین و تأکید بر نقش زنان در آموزش و پرورش نسل‌های آینده و سازندگی بشر، برجسته نمودن نقش خانواده در سلامت روان بشر، و توسعه انسانی جوامع؛ خصوصاً از طریق مجامع بین‌المللی مختلف که سازمان توسعه اسلامی یا کشورهای عضو در آن مشارکت دارند؛
-استفاده از ظرفیت سازمان برای ارتباطات و همکاری‌های دوجانبه میان کشورهای عضو در راستای افزایش همکاری در حوزه توانمندسازی زنان؛ به خصوص در میان کشورهایی که قرابت و تجانس سیاسی و فرهنگی بیشتری با هم دارند؛
-استفاده از ظرفیت سازمان برای کمک به توسعه زنان در کشورهای توسعه‌نیافته عضو در عرصه‌های مختلف توانمندسازی اقتصادی و آموزش و رشد سیاسی و فرهنگی توسط کشورهای درحال توسعه عضو و بی‌نیازی از مساعدت کشورهای توسعه یافته غربی.
انتهای پیام/ 241
