به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، متن زیر گزارشی کوتاه از شهید «حسن باقری» در روزهای ۲۱ و ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ و درگیری و تظاهرات مردم و افسران نیروی هوایی با نیروهای گارد سلطنتی است که سعید علامیان در کتاب ملاقات در فکه آن را آورده است.
«غلامحسین مثل هزاران جوان تهران در روز ۲۱ بهمن ۱۳۵۷ در کف خیابان‌ها حضور داشت؛ با این تفاوت که هنر نویسندگی او، این روزهای تاریخی را ثبت می‌کرد.
غلامحسین در یادداشتی که از او به یادگار مانده است، به‌طور مفصل به‌عنوان شاهد عینی و گاه به نقل از افراد دیگر، وقایع این ساعات تعیین کننده را مکتوب کرده است. او در بخش‌هایی از این یادداشت نوشت:
روز جمعه (۲۱ بهمن ۱۳۵۷) از عصر اعلام کرده بودند که شب قرار است حدود یک ساعت فیلمی از آمدن امام خمینی (ره) را نشان بدهند... در حین نشان دادن فیلم، از طرف گارد به پادگان نیروی هوایی فرح‌آباد (خیابان پیروزی کنونی) حمله می‌کنند.
از ساعت ۹ شب، وقتی آمدیم، تا ساعت ۱۲ و یک نیمه‌شب، صدای مردم بود و تظاهرات.
تلفن‌های مختلفی که از منطقه فرح‌آباد و اطراف پادگان نیروی هوایی و حدود خیابان وثوق می‌شد، حاکی از صدای تیراندازی وسیع بود و حرف بر سر اعدام عده‌ای همافر در ساعت‌های نشان دادن فیلم بود...
البته درگیری شب از سالن تلویزیون هنرجو‌ها شروع می‌شود. وقتی در فیلم اسم امام خمینی برده می‌شود، هنرجو‌ها صلوات می‌فرستند و این باعث آغاز درگیری می‌شود. شب را خود پرسنل نیروی هوایی تا صبح نگهبانی می‌دهند. حدود ساعت هفت و نیم صبح که پرسنل دیگر وارد پادگان می‌شوند، با تظاهرات هنرجو‌ها و دیگر سربازان روبه‌رو می‌شوند و آن‌ها هم به ایشان می‌پیوندند.
روز، خبر از وقایع مهمی می‌داد. معلوم نبود چه خواد شد. فرمانده دژبانی از گارد کمک می‌طلبد و از طرف گارد، حدود ۷۰۰ نفر اعزام می‌شوند.
حدود هشت و نیم صبح، اولین درگیری‌ها رخ می‌دهد و چند نفر در صف اول زخمی و کشته می‌شوند. هیچ کدام هم هنوز اسلحه نداشته‌اند و تنها گارد مسلح بوده است.
در اینجا، رشادت یک درجه‌دار اسلحه‌دار قابل ستایش است. درِ اسلحه‌خانه را باز می‌کند و اسلحه را بین پرسنل تقسیم می‌کند و این اولین نوید پیروزی بوده است. دیگر اسلحه‌خانه‌ها به همین ترتیب تخلیه می‌شوند و درگیری مستقیم با گارد شروع می‌شود...»
انتهای پیام/ 118
