اهمیت اتحادیه بین‌المللی فیلمسازان مستقل
گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس _ آرش فهیم؛ هفدهمین جشنواره فیلم مقاومت درحالی به کار خودش پایان داد که شاهد راه اندازی یک تشکل جدید در خلال برگزاری این رویداد بودیم. «اتحادیه بین‌المللی فیلمسازان مستقل»، عنوان تشکلی است که جای خالی آن همواره محسوس بوده است و اسفند امسال، در اولین روز از برگزاری جشنواره فیلم مقاومت در استان بوشهر، نخستین نشست این اتحادیه با حضور دست‌اندرکاران و مهمانان خارجی این جشنواره برگزار شد.
اهمیت اتحادیه فیلمسازان مستقل این است که امروز در سطح بین‌الملل، جای یک محفل یا مجمع فراگیر که مأمن و تجلی‌گاه هنرمندان و فیلمسازان مستقل و ضدسلطه در همه نقاط دنیا باشد خالی بود. به ویژه سینماگران جبهه مقاومت در جهان اسلام، که می توانند حرف های تازه و جذابی برای علاقه مندان به سینما در سرتاسر گیتی داشته باشند، اما مظلومیت و مهجوریت آن ها باعث شده تا چندان به چشم نیایند.
چند سال قبل شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی در جلسه معروفی که با تعدادی از سینماگران مطرح داشت، پیشنهاد مشابهی را مطرح کرده بود. «مسئله اتحاد کارگردانان سینمای جهان اسلام برای حاج قاسم خیلی مهم بود و از مهم‌ترین دلایل شکل‌دهی آن جلسه طرح این پیشنهاد حاج قاسم بود که مجمع بین المللی کارگردانان جهان اسلام را شکل بدهیم. او از کارگردانان شاخص سینمای ایران دعوت کرده بود که آنها شروع کننده این حرکت بشوند.» (به نقل از محمدمهدی حیدریان در گفت‌وگو با ویژه نامه مکتب حاج قاسم)
چه بهتر که این تشکیلات، در دل تنها جشنواره سینمایی با موضوع مقاومت شکل گرفت. چراکه امروز «مقاومت» به مفهومی جهانی تبدیل شده است و تنها سلاح جوامع و ملت ها در مقابل استعمار و استکبار به شمار می رود. این گفتمان که در ایران شکوفا شد و در لبنان و فلسطین به پویایی بیشتری دست یافت و در سوریه و عراق درخشید و در یمن جلا یافت و خون تازه ای به رگ های ملت های انقلابی در آمریکای لاتین دمید، هنوز در سینما جلوه پیدا نکرده است. سینما، اسلحه‌ای قدرتمند و تأثیرگذار است که می‌تواند به یک گفتمان، ضریبی صدها برابر ببخشد. یکی از دلایل قدرت پوشالی آمریکا و سلطه آن بر بخشی از جهان، برخورداری از قدرت نرم سینماست که در قالب هالیوود خودنمایی می کند. امروزه هیچ گفتمان و سازمانی در جهان، بدون استفاده از هنر، رسانه و به ویژه سینما نمی تواند راه خود را به اذهان و قلوب مردم باز کند.
این سینماست که می‌تواند با رسوخ در ناخودآگاه و بازی با رویای انسان‌ها به افکارشان سمت و جهت بدهد. این همه سرمایه‌گذاری غرب برای تولید محصولات سینمایی و هزینه های سرسام آوری که برای برگزاری محافل و جشنواره های سینمایی انجام می شود، به دلیل این قدرت جادویی و خارق العاده هنر هفتم در جریان سازی اجتماعی و سیاسی است. بدون تردید اگر آمریکا هالیوود را نداشت، جایگاهی به مراتب ضعیف تر و خفیف تر از آنچه امروز دارد می‌داشت و بی‌شک، جبهه مقاومت با محوریت ایران اسلامی، با بهره از سینما، قله های رفیع‌تری را فاتح خواهد شد. همان طور که غرب، قبل از اجرای هر طرح و نقشه‌ای، ابتدا آن نقشه را به وسیله سینما در فکر و ذهن مردم پیاده و زمینه سازی می‌کند، جبهه مقاومت هم باید برای فعالیت های حق طلبانه و رهایی بخش خودش چنین رویکردی را در پیش بگیرد.
تصور کنید اگر مردم دنیا بجای فیلم و سریال های پرجاذبه هالیوودی که مظلومیت نظامیان آمریکایی برای نجات مردم از آنچه تروریست می‌خوانند را القا می‌کنند، فیلم هایی را می دیدند که در آن ها مجاهدان و سربازان جبهه مقاومت درمقابل شقی ترین جنایت‌کاران –مثلا رژیم صهیونیستی یا داعش- به نجات جان مردم می‌پرداختند؛ آن‌وقت الان شرایط دنیا کاملا متفاوت بود و قطعا قدرت دفاعی و پاسخگویی مقاومت، بالاتر می‌بود. اما این هدف مقدس –ترسیم ایثارگری های سربازان جبهه مقاومت و جنایات مخالفان مقاومت- از پس یک یا دو کشور بر نمی آید، بلکه باید با همفکری و همراهی هنرمندانی از نقاط گوناگون جهان اتفاق بیفتد.
همان طور که خیلی از فیلم های مهم جبهه مقاومت (بازمانده، 33 روز و ...) با همکاری ایران، فلسطین و لبنان تولید شدند. همان طور که امروز بین ایران و کشورهای آمریکای لاتین در حوزه سیاست و اقتصاد روابط خوبی برقرار است، این نوع تعاملات باید در زمینه های هنری و سینمایی نیز رخ دهد. به طور مثال، ایران و ونزوئلا می توانند با همکاری و سرمایه گذاری مشترک هم، فیلم‌هایی درباره توطئه های غیرانسانی امپریالیسم تولید کنند.
خلاصه کلام اینکه جشنواره فیلم مقاومت، قابلیت آن را دارد که نه تنها در جهان اسلام بلکه در اقصی نقاط عالم، مرکز توجه هنرمندان مستقل و آزاده جهان قرار گیرد، به شرطی که روی کارکرد و ظرفیت «اتحادیه بین‌المللی فیلمسازان مستقل» به طور ویژه‌ای کار شود و به یک دبیرخانه دائمی بین المللی با حمایت و فضاسازی رسانه ای تبدیل گردد. دبیرخانه‌ای که شبکه ارتباطی هنرمندان مستقل جهان را ایجاد کند و آن ها را از تک افتادگی و مهجوریت رها کند و یک مجموعه با ایده ها و سلایق متنوع اما در یک مسیر واحد و منسجم را شکل بدهد. قطعا سینماگرانی از اروپا و آمریکا که نگاهی نزدیک به جبهه مقاومت دارند و به خاطر مخالفت با سیاست های دولت‌هایشان، منزوی و محروم مانده‌اند هم باید در این اتحادیه صاحب جایگاه و پایگاه باشند.
استقبال بیش از 300 فیلمساز خارجی از هفدهمین جشنواره فیلم مقاومت، نشانگر جذابیت و اهمیت موضوع مقاومت برای هنرمندان در کشورهای مختلف است. با توجه به اینکه هیچ محلی برای هنرمندان مخالف سینمای هالیوودی و جشنواره‌ای وجود ندارد، این جشنواره فیلم مقاومت و اتحادیه سینماگران مستقل است که توان اتحاد و گردهمایی این سینماگران را داراست. همان طور که جمهوری اسلامی ایران سال هاست در حوزه کاریکاتور، به پایتخت کاریکاتوریست‌های مستقل و ضدسلطه تبدیل شده ، در عرصه هنر هفتم هم چنین فرصت و قابلیتی فراهم است.
انتهای پیام/ 121
