به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، ماه مبارک رمضان یعنی عجین شدن روح و جسم با حقیقت توحید عالم. در این ایام، حال و هوای حیات و زندگی، رنگ دیگری دارد و انسان به راستی درک می‌کند که در فضای خاص و استثنایی قرار گرفته است. در ادامه سخنان رهبر معظم انقلاب، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای را در این باره می‌خوانیم.
ماه رمضان فرصت مغنتمی است برای تعبد
این فرصت‌ها، فرصت ماه شعبان، فرصت ماه رمضان، فرصت ماه رجب فرصت‌های مغتنمی است، به خصوص برای ما و شما مسئولان. در نظام اسلامی، جوهر اصلی جامعه اسلامی عبارت است از تعبّد، ایمان و عمل صالح آحاد ملّت. آن چیزی که موجب می‌شود که ملائکه الهی به آحاد بشر بگویند «نَحنُ اَولِیآؤُکم فِی الحَیوةِ الدُّنیا وَ فِی الأخِرَة» ما، هم در دنیا با شما هم‌پیوند و هم‌دستیم، هم در آخرت و خیلی مهم این است: ایمان، تعبّد و عمل صالح در آحاد مردم، منتها مسئولان به‌طور مضاعف به این خطاب مخاطبند.
هرچه مسئولیت سنگین‌تر است، این خطاب هم نسبت به او شدیدتر و سخت‌تر و سنگین‌تر است. باید این را در خودمان ایجاد کنیم، یعنی نمایندگی مجلس، مسئولیت در دولت، مسئولیت در نیروهای مسلّح، مسئولیت در قوّه قضائیه چیز‌هایی است که اوّلین وظیفه‌ای که به ما متوجّه می‌کند عبارت باشد از وظیفه ایجاد ارتباط و اتّصال محکم‌تر با خدای متعال، ایجاد بندگی خالص‌تر و بهتر، از این نباید غفلت کنیم. (۱۳۹۴/۰۳/۰۶)
چه جامعه‌ای اسلامی است؟
جامعه اسلامی یعنی چه؟ یعنی جامعه‌ای که در آن، آرمان‌های اسلامی، اهداف اسلامی، آرزو‌های بزرگی که اسلام برای بشر ترسیم کرده است، تحقق پیدا کند. جامعه عادل، برخوردار از عدالت، جامعه آزاد، جامعه‌ای که مردم در آن، در اداره‌ی کشور، در آینده خود، در پیشرفت خود دارای نقشند، دارای تأثیرند، جامعه‌ای دارای عزت ملی و استغنای ملی، جامعه‌ای برخوردار از رفاه و مبرای از فقر و گرسنگی، جامعه‌ای دارای پیشرفت‌های همه‌جانبه پیشرفت علمی، پیشرفت اقتصادی، پیشرفت سیاسی و بالاخره جامعه‌ای بدون سکون، بدون رکود، بدون توقف و در حال پیشروی دائم، این آن جامعه‌ای است که ما دنبالش هستیم. البته این جامعه تحقق پیدا نکرده، ولی ما دنبال این هستیم که این جامعه تحقق پیدا کند. پس این شد هدف اصلی و مهمِ میانه ما.
عبادت بدون معرفت معنا ندارد
چرا می‌گوئیم میانه؟ به خاطر اینکه این جامعه وقتی تشکیل شد، مهم‌ترین مسئولیت این جامعه این است که انسان‌ها بتوانند در سایه‌سار چنین اجتماعی، چنین حکومتی، چنین فضائی، به کمال معنوی و کمال الهی برسند؛ که: «ما خلقت الجنّ و الانس الّا لیعبدون» انسان‌ها به عبودیت برسند. «لیعبدون» را معنا کردند به «لیعرفون». این معنایش این نیست که «عَبَدَ» به معنای «عَرَفَ» است عبادت به معنای معرفت است، نه، بلکه به معنای این است که عبادت بدون معرفت معنی ندارد، امکان ندارد، عبادت نیست؛ بنابراین جامعه‌ای که به عبودیت خدا می‌رسد، یعنی به معرفت کامل خدا می‌رسد، تخلق به اخلاق‌الله پیدا می‌کند. این، آن نهایت کمال انسانی است؛ بنابراین هدف نهایی، آن است و هدف قبل از آن، ایجاد جامعه اسلامی است، که هدف بسیار بزرگ و بسیار والائی است. (۱۳۹۰/۰۷/۲۴)
عبودیت خدا بزرگ‌ترین شاخصه یک انسان است
بزرگ‌ترین تعریف برای یک انسان در معیار‌های الهی و اسلامی، عبودیت خداست. «اشهد انّ محمداً عبده و رسوله»، «رسول» را بعد از «عبد» ذکر می‌کند. امیرالمؤمنین این است. معنای ولایت در اصطلاح و استعمال اسلامی، این است، یعنی حکومتی که در آن، اقتدارِ حاکمیت هست، ولی خودخواهىِ سلطنت نیست، جزم و عزم قاطع هست که «فاذا عزمت فتوکل علی الله»، اما استبداد به رأی نیست. کسانی که با حکومت و با ولایت اسلامی، دشمنی می‌کنند، از این چیز‌ها می‌ترسند، با اسلامش بدند!
اسم ولایت را حمل کردن بر مفاهیمی که یا ناشی از بی‌اطّلاعی و بی‌سوادی و کج فهمی است، یا ناشی از غرض و عناد است! ولایت، یعنی حکومتی که در آن در عین وجود اقتدار، در عین وجود عزّت یک حاکم و جزم و عزم و تصمیم قاطع یک حاکم، هیچ نشانه‌ای از استبداد و خودخواهی و خود رأیی و زیاده‌طلبی و برای خود طلبی و این‌ها نیست. این، آن نشانه اصلی برای این حکومت است. بدیهی است که در چنین حکومتی، عدالت باید زنده شود. هرچه که ما در امر عدالت، کوتاه بیاییم، ضعف ما در این خصوصیات است. این که من بار‌ها می‌گویم تا رسیدن به نقطه مطلوبِ حکومت اسلامی، فاصله داریم، اگرچه با حکومت‌های مادّی هم خیلی فاصله داریم، اما تا آن نقطه اصلی هم فاصله زیادی داریم به‌خاطر این است. هرچه و هرجا که در امر عدالت، در امر محو شدن و هضم شدن در اراده الهی و احکام الهی، کوتاه بیاییم، ناشی از ضعف‌های شخصی ماست، والّا حکم اسلامی و ولایت اسلامی این است. (۱۳۷۸/۰۱/۱۶)
منبع: فارس
انتهای پیام/ ۱۳۴
