به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، در مدت اخیر، تشدید تنش‌ها از سوی نهاد‌های قانونی و سیاستمداران آمریکایی علیه شبکه اجتماعیِ چینی «تیک تاک»، یکی از موضوعات مهم در حوزه مسائل فناوری و سیاستی در آمریکا بوده است. در این راستا، طرفِ آمریکایی که سال‌هاست در عرصه بین‌المللی، رقابت‌های راهبردی با چین دارد و حتی وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) نیز از سال ۲۰۰۶ تاکنون، چین را به مثابه اصلی‌ترین تهدید علیه امنیت و منافع ملی آمریکا ارزیابی می‌کند، بر این باور است که نفوذ و گسترش قابل توجهِ شبکه اجتماعی تیک تاک در آمریکا، به ویژه در میان طیف‌های نوجوان و جوان، می‌تواند حامل هزینه‌ها و خسارات جدی برای آمریکا باشد.
در این راستا، آمریکایی‌ها به این نکته اشاره می‌کنند که تیک تاک در واقع همان اسبِ تروای چینی است که با توجه به موقعیت خاص خود در آمریکا (این اپلیکیشن در سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ در صدر دانلود کاربران فضای مجازی در آمریکا بوده است) می‌تواند نفوذ گسترده و خزنده چین در آمریکا را به همراه داشته باشد.
از این رو، در روز‌های اخیر، مدیر اجرایی شبکه اجتماعی تیک تاک یعنی «شوژی چو» در جلسات مختلف کنگره آمریکا حاضر شده و به پرسش‌های نمایندگان کنگره آمریکا پاسخ داده است. جلساتی که از نظر زمانی طولانی هستند و در فضایی پرتنش برگزار می‌شوند. از این رو، اینطور به نظر می‌رسد که تقابلات اخیر دولت و سیاستمداران آمریکایی با اپلیکیشن تیک تاک، به طور خاص حامل ۳ پیام عمده و محوری است.
اول اینکه دانشگاه‌های مختلف در اقصی نقاط آمریکا که آخرین نمونه آن دانشکاه فلوریدا است، هرگونه استفاده از اپلیکیشن تیک تاک را ممنوع کرده‌اند، این سؤال اساسی و محوری را تداعی می‌کند که چرا دولت آمریکا (و البته مقام‌های ارشد ایالات مختلف آن) به عنوان یکی از اصلی‌ترین مدعیان دموکراسی جهان، خود را در موقعیت و جایگاهی می‌بینند تا به جای قشر فرهیخته و دانشگاهی، تصمیم بگیرند و استفاده از یک اپلیکشن خاص را ممنوع کنند. آیا از افکار عمومی آمریکا در این رابطه نظرخواهی شده و یا اساسا تلاشی انجام گرفته تا آن‌ها در استفاده نکردن از اپلیکشن تیک تاک قانع شوند؟
از این منظر، صرفِ اینکه مقام‌های نظام حکمرانی در آمریکا خود را در جایگاه تصمیم‌گیری به جای شهروندان کشورشان می‌بینند و از آن‌ها نظرخواهی نمی‌کنند، محلِ مناقشه و چالش است. موضوعی که سبب شده مثلا دانشگاه فلوریدا و دیگر مدارس و و دانشگاه‌ها در اقصی‌نقاط آمریکا که استفاده از شبکه اجتماعی تیک تاک در آن‌ها ممنوع شده، دست به اعتراض بزنند.
دوم، دولت آمریکا همواره بر مفهوم «آزادی» مانور زیادی داده و سعی داشته تا خود را به مثابه لنگرگاه آزادی (در اقسام و انواع مختلف آن) در جهان معرفی کند. در این راستا، شاهد آن بودیم که یکی از انتقادات اصلی دولت آمریکا از ایران در جریان تحولات اخیر کشورمان این بود که چرا فلان شبکه اجتماعی محدود می‌شود؟ این در حالی است که اکنون دولت آمریکا نه تنها گزاره آزادیِ ادعایی و شعاری خود را در مورد مردم کشورش زیر پا می‌گذارد بلکه حتی در شرایطی که شرکت تیک تاک تعهد کرده تا سرور‌های خود را که مرتبط با کاربران آمریکایی آن هستند به آمریکا منتقل کند هم راضی نمی‌شود و تأکید دارد که تیک تاک باید به یک شرکت آمریکایی فروخته شود و اگر چنین نشود، استفاده از این شبکه اجتماعی در آمریکا به کل ممنوع خواهد شد.
جالب‌تر اینکه علی‌رغم تمامی مواضع تقابلی واشینگتن علیه تیک تاک، این شرکت در مدت اخیر ۱۱ درصد تبلیغات و کاربران بیشتری را به خود جذب کرده و انگار نفوذ بیشتری را در چه در آمریکا و چه در جهان کسب کرده است. از این رو، مقام‌های آمریکایی اکنون با یک پارادوکس اساسی در رابطه با نسبت‌شان با مفهوم آزادی، چه در تئوری و چه در عمل رو به رو شده‌اند.
سوم، در نهایت باید گفت مدل تقابل دولت آمریکا با اپلیکشن تیک تاک، تا حد زیادی این سؤال را در ذهن بسیاری از افکار عمومی بین‌المللی ایجاد می‌کند که چرا آمریکا دغدغه‌های خود در مورد امنیت داده و اطلاعات کاربران آمریکایی در سایه رقابت‌های راهبردی‌اش با چین را برای دیگر کشورها نظیر ایران به رسمیت نمی‌شناسد؟ در واقع، چرا در مورد دیگر کشورها، واشینگتن آزادی بی‌ملاحظه شبکه‌های اجتماعی و اپلیکیشن‌های مختلف را امری مطلوب می‌داند، اما وقتی نوبت به خودِ آن می‌رسد، دغدغه‌هایی نظیر آسیب‌های دسترسی آزاد به تیک‌تاک برای کودکان و نوجوانان آمریکایی و یا تهدیدات جدی علیه امنیت داده و اطلاعات شهروندان آمریکایی را مطرح می‌سازد؟
به بیان ساده‌تر، چرا واشینگتن دغدغه‌های مشروع و درست دیگران در مورد شبکه‌های اجتماعی که بنیان آن‌ها در غرب است را به رسمیت نمی‌شناسد و در عوض، با یک شبکه اجتماعی غیرغربی همچون تیک تاک، این‌چنین خصمانه و تقابلی رفتار می‌کند؟ البته که بعید است این قبیل پرسش‌ها پاسخ‌های منطقی را از جانب دولت آمریکا و سیاستمداران آن دریافت کنند با این حال، حامل درس‌ها و پیام‌های خوب و معناداری برای دیگر ملت‌های جهان هستند که تأمل در مورد آن‌ها کاملا ضروری است.
منبع: الف
انتهای پیام/ ۱۳۴
