تهدیدات و آسیب‌های فردی و اجتماعی بی‌حجابی

گروه اجتماعی دفاع‌پرس - «اسماعیل کرم‌زاده» استادیار گروه عملیات ویژه دانشگاه علوم انتظامی امین؛ حجاب از نگاه انسانی، موجب تأمین سلامت روحی و جسمی، تحکیم نهاد خانواده، رعایت جایگاه زنان، تعدیل غریزه خودنمایی و ... می‌شود.

برهنگی منجر به آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی در فرد و جامعه می‌شود از جمله تحریک شهوترانی و ترویج بی بند و باری در رابطه جنسی، برهنگی گناه آشکاری است که از حالت فردی و حوزه خصوصی بیرون می‌آید و جنبه اجتماعی پیدا می‌کند و آثار منفی آن دامن گیر دیگران نیز می‌شود. این گونه افراد با کارشان، دیگران را هم به گناه، دعوت و جامعه را دچار تشویش و مرض می‌کنند.

در واقع، اگر میل آدمی به چیزی جلب شود و به آن دست نیابد، تعادل روحی و روانی او به هم می‌ریزد، درونش ناآرام می‌شود و بر اثر تکرار چنین حالتی، به عقده روانی تبدیل می‌شود. همچنین کشاندن مسائل جنسی و برهنگی به جامعه، افزون بر متزلزل کردن عفت زنان و مردان، زمینه از هم پاشیدن بنیان خانواده‌ها را نیز فراهم می‌آورد. همچنین اگر زنان و دختران و مردان و پسران بالغ جامعه، از شرم و حیا به دور باشند و در پوشش مناسب موی سر، بدن و زینت هایشان و نوع لباس و برخورد‌ها و رفتار‌های خویش دقت نکنند، الگوی نامناسبی برای فرزندان جامعه خواهند بود. از جمله آسیب‌های اجتماعی برهنگی، ترویج بی حیایی است.

حیا، مانع افتادن انسان در دام انحراف جنسی و ضامن پاک دامنی اوست. حیا، یکی از بهترین نیرو‌های کنترل کننده درونی است. حیا، سبب سلامت روانی است.. همچنین در پرتو حیا، شخصیت آدمی در امان می‌ماند بی حیایی، زن را با همه ارزش والای ذاتی اش، ابزاری برای سودجویان می‌سازد و غرور زنانه شان را که بخش جدا ناشدنی از شخصیت زنانگی آنان است، خواهد شکست.

از دیگر تهدیدات برهنگی فروپاشی حکومت دینی است. نظام ما یک نظام دینی است؛ یعنی نظام ما بر پایه اعتقادات مردم استوار شده است. ترویج برهنگی در جامعه منجر به ترویج بی دینی و لاابالی گری و بی اعتنایی به احکام شرعی می‌شود و وقتی در جامعه دین مورد بی اعتنایی قرار گیرد، درواقع پایه‌های حکومت دینی سست می‌شود و حتی حکومت دینی در معرض فروپاشی قرار می‌گیرد.

از دیگر آثار برهنگی آسیب‌های برای خود فرد است، بی حجابی باعث می‌شود که از ارزش‌های انسانی خالی بشود. کسی که با برهنگی می‌خواهد خود را مطرح کند، درواقع با جسمش می‌خواهد خودش را نشان دهد، به این معناست که این آدم فاقد ارزش‌های اسلامی و انسانی است. فردی که برهنه است در واقع به طور علنی دارد این را فریاد می‌زند که من هیچ ارزش انسانی قابل عرضه‌ای ندارم و فقط جسم قابل عرضه دارم، لطفا به جسم من توجه کنید. این موضوع مصداق آیه کریمه قرآن است که می‌فرماید بعضی از انسان‌ها آنقدر تنزل پیدا می‌کنند که مانند حیوانات و بلکه پایین‌تر و پست‌تر آن‌ها می‌شوند.

بدترین توهین هم به یک زن این است که مردم نه به عنوان یک انسان بلکه به عنوان یک سوژه جنسی به آن نگاه کنند. برهنگی و بی حجابی و یا بد پوششی از معضلات فرهتگی و اجتماعی است که راهکار‌های حل این مسئله نیز می‌بایست از جنس فرهنگی و اجتماعی باشد. از جمله یکی از راه کار‌ها ترویج پوشش و حجاب اسلامی، پیروی از الگو‌های وارسته است. از این رو، وظیفه نهاد‌های فرهنگی است که در معرفی این الگو‌ها بکوشند.

یکی از امتیاز‌های ادیان الهی این است که نه تنها الگو معرفی کرده اند، بلکه الگوهایشان در جنسیت‌های مختلف است. خدای متعال حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام را آفرید تا هم الگوی زنان باشد و هم مردان، چنان که علی ابن ابی طالب علیه السلام نیز هم الگوی مردان است و هم زنان؛ زیرا این دو جنس، مکمل یکدیگرند. بی شک، پیروی از الگو‌های کامل اسلامی، سرمشقی نیکو در تنظیم رفتار و منش و پوشش جامعه دینی است. از دیگر راهکارها، افزایش تولیدات فرهنگی درعرصه عفاف و حجاب که دارای جذابیت‌های سرگرم کننده و شاداب باشد و جوانان و نوجوانان را به سمت استفاده ار این محصولات تشویق نماید مانند عرصه‌های فیلم و بازی رایانه‌ای و انیمیشن‌های جذاب که ضمن افزایش شادی و نشاط درجامعه، بتواند نقش الگوسازی‌های اسلامی و ایرانی را به بهترین وجه ایفا نماید.

از جمله راهکار‌های دیگر، افزایش نقش بیشتر نهاد‌های تربیتی است که مهمترین آن‌ها آموزش و پرورش و دانشگاه‌ها هستند که صرفا به امور آموزشی نپردازند بلکه بتوانند با افزایش برنامه‌های تربیتی جذاب فرهنگ عفاف و حجاب را در جامعه ترویج نمایند و مهمترین نکته در این فعالیت‌ها پرهیز ار کلیشه‌های کسل کننده و تکراری است که فقط هزینه بر و بی فایده هستند مانند همایش‌ها و سخنرانی‌ها و تولید بنر و.

از دیگر راهکار‌های مهم تشکیل پایگاه‌های محله محور است که به عقیده نگارنده درحل بسیاری از معضلات فرهنگی و اجتماعی نظیر بی حجابی، برهنگی و بدپوششی بسیار راهگشا هستند به این معنی که شهرداری می‌تواند با مشارکت اهالی محله‌های مختلف نسبت به تشکیل پایگاه‌ها یا انجمن‌های محلی اقدام نمایند و خانواده‌هایی که در درون آن‌ها عضو یا اعضایی دچار این معضل هستند با یکدیگر آشنا شوند و تجارب موفق یا ناموفق خود را با یکدیگر مطرح نمایند و این کار ضمن این که می‌تواند خانواده‌های مختلف را با هم آشنا نماید و از درد‌های مشترک همدیگر در این زمینه آگاه شوند می‌تواند زمینه مشارکت اجتماعی و همکاری با نهاد ها‌ی فرهنگی را افزایش دهد و به جای تنش میان افراد مذهبی و غیر مذهبی در محله، مشارکت فرهنگی در ریشه کن کردن این معضل را افزایش دهد و یادمان نرود که کسانی که در جامعه دچار بی حجابی یا پوشش غیر متعارف هستند فرزندان این آب و خاک اند که باید به دادشان رسید.

انتهای پیام/ 241