گروه استان‌های دفاع‌پرس‌ـ «سید محمد طالبیان» پژوهشگر دفاع مقدس؛ گناهان واقعاً به وجودمان آسیب می‌زنند؛ اما چون بدان‌ها عادت کرده‌ایم، صدمات و جراحاتی که به روحمان وارد می‌کنند، احساس نمی‌کنیم.
برای خیلی از ما دروغ گفتن، غیبت کردن، سخن ناروا شنیدن و گفتن، حق را زیرپا نهادن و چیزهایی از این قبیل، کارهای عادی شده و قبحشان در نظرمان زایل گشته است. به همین جهت این اعمال را تکرار می‌کنیم و تأثیر بد آنها را احساس نمی‌نماییم.
فقط یک انسان پاکدل می‌تواند تیرگی روح را در برابر یک گناه درک کند. ولی وقتی تاریکی، دل را فرا گرفت و گناه مستمراً جراحاتی بر شخصیت انسان وارد کرد؛ دیگر پس از مدتی روح مجروح و خونین، غافلانه خود را سالم می‌انگارند. (۱) لذا در توبه آن چه ما از خداوند باید بخواهیم این است که به ما بصیرتی بدهد تا واقعیت و ماهیت گناهان را مشاهده کنیم. تا زمانی که ما معنای گناه و تأثیر آن را بدرستی نمی‌دانیم. توبه صوری فایده‌ای ندارد (هرچند باز بهتر از توبه نکردن است؛ زیرا آدمی به هر دلیلی به سوی خدا برود، نیکوست؛ خواه برای نان و گوشت، خواه رفع بیماری و خلاصه برای هر حاجت کوچک و بزرگی روی آوردن به او مطلوب است.
همین حاجات شاید کمندی گردد و آدمی را به سطوح بالا بکشاند. همین اندازه که گناهکار نام پاک خداوند را بر زبان آورد، باز بهره‌ای، ولو ناچیز، خواهد برد.) اما برای کاملان و محققان، قناعت به این مراتب مادون، شرط عقل نیست.
ما از خداوند بصیرت می‌خواهیم تا چشم دل‌مان حقایق را وارونه جلوه ندهد و این دنیای دارالغرور برای ما تزیین نشود. شیطان نیز از سوی دیگر در کار است و کار اصلی‌اش تزیین کردن است؛ یعنی بد را خوب جلوه دادن. او در فجر خلقت به خدا گفت: «رب بما اغویتنی لازینن لهم فی الارض ولاغوینهم اجمعین»(۲) خدایا حال که مرا فروافکندی، فرزندان آدم را به تزیین مبتلا خواهم کرد، بدی‌ها را در چشمشان خواهم آراست و آنان را گمراه خواهم ساخت.
با این همه تاریکی و تاریکی‌افزایان، آنچه بدان نیازمندیم، چشم بینا و روشن است. دعایی که ملائک می‌کنند و ما نیز باید تکرار کنیم، این است که: «خداوندا به ما چشم روشن بده و دشمنان و شیاطین را که می‌خواهند این چراغ خاموش شود از ما دور کن!»
پی‌نوشت:
۱.رک: بحارالانوار ج۷۰,ص۳۲۴,۳۲۷,۳۳۴،اصول کافی ج۲ص،۲۷۲،انوارالتنزیل،ص۴۱۷.
۲.سوره حجر،آیه ۴۰.
انتهای پیام/
