شهید «عباس کریمی»؛ از نبرد با صهیونیست‌ها تا تقابل با بعثی‌ها در خیبر

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «عباس کریمی» پس از فرماندهی شهید «ابراهیم همت» فرمانده لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص) شد. او شایستگی عهده‌دار بودن فرماندهی را قبلا در عمل ثابت کرده بود. عباس زمان شهادتش تنها ۲۷ سال سن داشت. فهمیدن همین موضوع که یک جوان ۲۰ و چند ساله توانسته مسئولیت لشکر بزرگ محمد رسول الله (ص) تهران را برعهده بگیرد، کافی‌ است که توجه ما به‌سوی توانمندی‌های یک فرد خودساخته معطوف شود.

تنها چند روز از اولین سالگرد شهادت فرمانده پیشین لشکر محمد رسول الله (ص) در عملیات خیبر می‌گذشت که «عباس کریمی قهرودی» به‌عنوان چهارمین فرمانده لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص) انتخاب شد.

عباس، سال ۱۳۳۶ در قهرود کاشان چشم به جهان گشود. دوران ابتدایی را در این روستا به پایان رساند و وارد هنرستان شد. بعد از اخذ دیپلم در رشته نساجی، به سربازی رفت. دوران سربازی او با مبارزات انقلابی امت اسلامی ایران همزمان بود. او که در فعالیت‌های انقلابی از جمله پخش اعلامیه‌های امام خمینی (ره) شرکت می‌کرد، پس از فرمان حضرت امام (ره) به سربازان برای پیوستن به صف مبارزین انقلاب اسلامی، خدمت سربازی را رها کرد.

در دوران خفقان نظام شاهنشاهی، اعلامیه‌های حضرت امام را مخفیانه به پادگان عباس‌آباد تهران منتقل و آن‌ها را پخش می‌کرد. در جریان تشریف‌فرمایی حضرت امام (ره) نیز جزء نیرو‌های انتظامی کمیته استقبال بود.

در بهار سال ۱۳۵۸ هنگام تأسیس سپاه به عضویت آن درآمد و در قسمت اطلاعات مشغول به خدمت شد.

با شروع غائله کردستان، با توجه به مسئولیتش در سپاه کاشان، راهی کردستان شد و بعد از مدتی در سپاه پیرانشهر مسئولیت واحد اطلاعات را برعهده گرفت. با آغاز جنگ تحمیلی و تجاوز عراق به ایران، همراه با سردار حاج احمد متوسلیان و شهید چراغی به جبهه‌های جنوب رفت و مسئول واحد اطلاعات عملیات تیپ محمد رسول الله (ص) شد.

در عملیات فتح‌المبین از ناحیه پا به‌شدت مجروح شد و در سال ۱۳۶۱ با اوج‌گیری حملات اسرائیل به لبنان، همراه برخی از نیرو‌های سپاه پاسداران به سوریه و لبنان اعزام شد. عباس کریمی در عملیات والفجر مقدماتی به‌عنوان مسئول اطلاعات سپاه ۱۱ قدر که تازه تشکیل شده بود، معرفی شد و مدتی به مسئولیت فرماندهی تیپ سوم سلمان از لشکر ۲۷ حضرت رسول (ص) منصوب شد و در کنار بسیجیان دریادل به نبردی بی‌امان علیه دشمن بعثی پرداخت و تا عملیات خیبر در این مسئولیت انجام وظیفه کرد.

سرانجام این شهید در روز پنج‌شنبه (۲۴ اسفند ۱۳۶۳) در حالی که آخرین دستور ابلاغی از جانب قرارگاه در عملیات بدر (منطقه شرق دجله و شمال القرنه) را اجرا می‌کرد، بر اثر اصابت ترکش خمپاره به ناحیه سرش مجروح شد و به معشوق پیوست.

از او تنها یک فرزند پسر به نام «داود» به یادگار مانده است.

انتهای پیام/ 118