به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، مداخله‌گرایی مزمن واشنگتن در شرق آسیا طی ماه‌های اخیر شکل جدی‌تری به خود گرفته و بسیاری از تحلیلگران تحرکات خطرناک آمریکا و انگلیس در تایوان، شبه جزیره کره، دریای چین جنوبی و فیلیپین را ذیل راهبرد کلان «مهار چین» مورد ارزیابی قرار می‌دهند.
پکن، اما این بار قصد ندارد با محافظه‌کاری یا مصالحه، با این مداخله‌گرایی پرهزینه مواجهه نماید. این قاعده در خصوص کره شمالی نیز صادق است، کشوری که دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان آمریکا در دکترین خود همواره آن را تهدیدی ثابت قلمداد می‌کنند.
در این میان؛ دو متحد منطقه‌ای آمریکا در شرق آسیا یعنی کره جنوبی و ژاپن، تاکنون به جای تمرکز بر مذاکرات منطقه‌ای با پیونگ یانگ، به تابعی از تقابل مطلق واشینگتن با همسایه خود تبدیل شده‌اند.
آمریکا و کره جنوبی در حالی از پنج‌شنبه ۲۵ ماه مه رزمایش مشترکی را در نزدیکی مرز کره شمالی آغاز کرده‌اند که کره شمالی پیش‌تر از آن به عنوان یک «تمرین تهاجمی» یاد کرده بود.
به گزارش آسوشیتدپرس، این رزمایش به مناسبت هفتاد سالگی اتحاد نظامی سئول و واشینگتن در پنج مرحله اجرا می‌شود و تا ماه ژوئن ادامه خواهد داشت.
کره شمالی معمولا به چنین رخداد‌هایی با آزمایش موشکی یا برنامه‌های آزمایشی نظامی واکنش نشان می‌دهد.
پیش‌تر وزارت دفاع آمریکا در بیانیه‌ای درباره همین رزمایش گفته بود که این برنامه‌ها برای تقویت قابلیت‌های عملیاتی مشترک بین متحدان آمریکا انجام می‌شود. همچنین تاکید شده بود که ایالات متحده و کره جنوبی با اجرای چنین برنامه‌هایی به دنبال جلوگیری از «تهدید‌های هسته‌ای و موشکی کره شمالی» هستند!
با این حال روایت‌سازی مشترک واشینگتن و سئول از این رزمایش، نمی‌تواند توجیه‌گر رویکرد منطقه‌ای آمریکا در شرق آسیا باشد.
بنابر اطلاعات منتشر شده توسط وزارت دفاع کره جنوبی، از سال ۱۹۷۷ تاکنون یازده تمرین نظامی مشترک بین این کشور و ایالات متحده آمریکا اجرا شده و بنابر اعلام طرفین، قرار است در این رزمایش مشترک مجموعه‌ای از جت‌های جنگنده، بالگرد‌های شکاری، تانک و سیستم‌های پرتاب موشکی از هر دو طرف شرکت کنند.
جزئیات بیشتری از تسلیحاتی که قرار است در این عملیات مورد استفاده قرار بگیرد، منتشر نشده، اما در آخرین رزمایش مشترک دو کشور که در سال ۲۰۱۷ میلادی برگزار شد، از دست‌کم ۲ هزار سرباز و ۲۵۰ نوع از انواع سلاح و مهمات از هر دو کشور بهره گرفته شده بود.
با توجه به فرامتنی به نام «سیاست مهار منطقه‌ای چین» از طریق خلق تنش‌های دنباله‌دار در شبه جزیره کره و تایوان، پکن نیز احتمالا از تاکتیک سکوت در برابر این اقدامات عبور خواهد کرد.
این موضوعی است که حتی برخی راهبردنویسان آمریکایی مانند «هنری کیسینجر» درباره آن به مقامات کاخ سفید هشدار داده‌اند.
در هر حال، نشانه‌های بحران در شبه جزیره کره دیگر قرار نیست صرفا خود را در مناسبات دوجانبه سئول -پیوینگ یانگ متبلور کند. این بدترین خبر ممکن برای غرب است که احتمال بر هم خوردن سناریوی آن‌ها را تقویت می‌کند.
منبع: نورنیوز
انتهای پیام/ ۱۳۴
