گروه اجتماعی دفاع‌پرس: امام خمینی (ره) مبارزات خود را از سال ۱۳۴۲ هجری شمسی با رژیم استبدادی شاه و مداخلات آمریکا در ایران آغاز کردند و سرانجام توسط رژیم شاه به ترکیه و سپس به عراق تبعید شدند.
امام خمینی (ره) در مدت سیزده سال تبعید در عراق، علاوه بر تربیت شاگردان بسیار، به افشاگری ماهیت فاسد رژیم شاه و مطامع نامشروع آمریکا در ایران پرداختند و با صدور اعلامیه‌های روشنگر، زمینه‌های پیروزی انقلاب اسلامی را فراهم کردند.
سرانجام پس از اوج‌گیری مبارزه و هجرت امام به فرانسه و سپس بازگشت شکوهمندانه ایشان به ایران، انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ هجری شمسی به پیروزی نهایی رسید.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، با وجود توطئه‌های قدرت‌ها و دشمنان داخلی و خارجی انقلاب از جمله جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران، امام خمینی (ره) در شرایط سخت و دشوار آن دوره، مردم ایران را با درایت و شجاعت، رهبری کردند.
امام خمینى هدف‌ها و آرمان‌ها و هر آنچه را که مى‌بایست ابلاغ کند، گفته بود و در عمل نیز تمام هستیش را بـراى تحقق همان هدف‌ها بکار گرفته بـود.
اینک در آستانه نیمه خرداد سال ۱۳۶۸ خود را آماده ملاقات عزیزى مى کرد که تمام عمرش را براى جلب رضاى او صرف کرده بود و قامتش جز در برابر او، در مقابل هیچ قدرتى خم نشده، و چشمانش جز براى او گریه نکرده بود.
حبیب به محبوب رسید
سروده‌هاى عارفانه‌اش همه حاکى از درد فراق و بیان عطش لحظه وصال محبوب بود؛ و اینک این لحظه شکوهمند براى او، و جانکاه و تحمل ناپذیر براى پیروانش، فرا مى رسید. او خـود در وصیتنامه اش نوشـته است: با دلى آرام و قلبى مطمئن و روحى شاد و ضمیرى امیدوار به فضل خدا از خدمت خواهران و برادران مرخص و به سوى جایگاه ابدى سفر مى کنم و به دعاى خیر شما احتیاج مبرم دارم و از خداى رحمن و رحیم مى‌خواهم که عذرم را در کوتاهى خدمت و قصور و تقصیر بپذیرد و از ملت امیدوارم که عذرم را در کوتاهى‌ها و قصور و تقصیرها بپذیرند و با قدرت و تصمیم و اراده به پیش بروند.
ساعت ۲۰ / ۲۲ بعداز ظهر روز شنبه سیزدهم خرداد ماه سال ۱۳۶۸ لحظه وصال بود. قلبى از کار ایستاد که میلیون‌ها قلب را به نور خدا و معنویت احیا کرده بود.
به وسیله دوربین مخفى‌اى که توسط دوستان امام در بیمارستان نصب شده بود روزهاى بیمارى و جریان عمل و لحظه لقاى حق ضبط شده است. وقتى که گوشه‌هایـى از حالات معنوى و آرامش امام در این ایام از تلویزیون پخش شد غوغایى در دل‌ها بر افکند که وصف آن جز با بودن در آن فضا ممکن نیست. لب‌ها دائما به ذکـر خدا در حرکت بود.
در آخرین شب زندگى و در حالى که چند عمل جراحى سخت و طولانى درسن ۸۷ سالگى تحمل کرده بود و در حالیکه چندین سرم به دست‌هاى مبارکش وصل بود نافله شب مى‌خواند و قرآن تلاوت مى‌کرد. در ساعات آخر، طمانینه و آرامشى ملکوتـى داشت و مرتبا شهادت به وحدانیت خدا و رسالت پیامبر اکرم (ص) را زمزمه مى‌کرد و با چنین حالتى بـود که روحش به ملکوت اعلى پرواز کرد. وقتى که خبر رحلت امام منتشر شد، گویى زلزله‌اى عظیم رخ داده است، بغض‌ها ترکید و سرتاسر ایران و همه کانون‌هایى که در جهان با نام و پیام امام خمینى آشـنا بودند یکپارچه گریستند و بر سر و سینه زدند. هیچ قلم و بیانـى قادر نیست ابعاد حادثه را و امواج احساسات غیر قابل کنترل مردم را در آن روز‌ها توصیف کند.
انتهای پیام/ 241
