به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، موشک هایپرسونیک مانورپذیر «فتاح» سپاه پاسداران انقلاب اسلامی صبح امروز با حضو رئیس جمهور رونمایی شد.
این موشک که جدیدترین دستاورد نیروی هوافضای سپاه است، ایران را در زمره معدود کشور‌های دارنده چنین فناروی موشکی قرار می‌دهد و به همین جهت قابلیت چشمگیری به توان موشکی کشورمان می‌افزاید.
موشک فتاح در فاز نهایی به سرعتی در حدود ۱۳ تا ۱۵ برابر سرعت صوت دست می‌یابد که سرعت بسیار بالایی برای یک موشک در فاز نهایی است و به این ترتیب موشک فتاح در رده موشک‌های هایپرسونیک دسته بندی می‌شود.
اما قابلیت دیگری که این موشک را به یک دستاورد راهبردی برای ایران تبدیل کرده است، قدرت مانوردهی این موشک در خارج و داخل جو است. همین قابلیت موجب می‌شود تا سامانه‌های پدافندی ضد موشکی قادر به پیش بینی بردار حرکتی آن نبوده و به همین دلیل نمی‌توانند آن را رهگیری کرده و مورد هدف قرار دهند.
این ویژگی‌های موشک فتاح در حقیقت آن را به راهگشایی برای سایر موشک‌های نیروی هوافضای سپاه بدل کرده است. به این صورت که با این موشک می‌توان سامانه‌های پدافندی دشمن در فاصله ۱۴۰۰ کیلومتری را منهدم کرده و به این ترتیب راه برای سایر موشک‌ها جهت هدف قرار دادن اهداف راهبردی دشمن باز می‌شود.
در چند کشور معدود نوع دیگری از موشک هایپرسونیک نیز وجود دارد که در اصطلاح به آن HGV یا موشک با کلاهک گلاید کننده می‌گویند. این نوع پرتابه تنها در طراحی ظاهری و مسیر پروازی متفاوت با سرجنگی‌های مانور دهنده است و سرعت آن از ۵ تا ۲۰ ماخ بسته به طراحی و نظر سازنده متفاوت است.
پرتابه‌های HGV به جای ارتفاع گرفتن همانند شیوه پرتابه‌های بالستیک، در ارتفاع بسیار کمتری به همراه امکان تغییر مسیر مکرر سمت هدف طی مسیر کرده و در نتیجه رادار‌های هشدار زودهنگام پدافند دشمن در شناسایی آنها دچار مشکل می‌شوند و احتمال غافلگیر کردن مجموعه دفاع موشکی دشمن بسیار بیشتر می‌شود.
نحوه عملکرد موشک‌های HGV
این تغییر مسیر می‌تواند بسته به توان پیمایش مسافت HGV، شامل تغییر سمت حمله هم باشد. این توان پیمایشی علاوه بر داشتن موتور مجزا از موتور موشک، به طراحی بدنه سرجنگی گلاید کننده هم باز می‌گردد.
اما قابلیتی که «فتاح» را به یک دستاورد راهبردی برای ایران تبدیل کرده و آن را از نمونه‌های خارجی متمایز می‌کند قدرت مانوردهی این موشک در خارج و داخل جو است. همین قابلیت موجب می‌شود تا سامانه‌های پدافندی ضدموشکی قادر به پیش بینی بردار حرکتی آن نبوده و به همین دلیل نمی‌توانند آن را رهگیری کرده و مورد هدف قرار دهند.
سرجنگی موشک فتاح به یک پیشران کروی سوخت جامد با نازل متحرک مجهز است که موجب می‌شود بتوان تراست خروجی آن را کنترل کرده و در جهات مختلف به آن فرمان حرکت داد. به این ترتیب کلاهک موشک فتاح با بالک‌های کنترلی که روی آن تعبیه شده و همچنین موتور با فناوری نازل متحرک، قابلیت اجرای مانور به طرفین، مانور‌های ارتفاعی و مانور‌های دایروی را پیدا کرده و این قابلیت به علاوه سرعت هایپرسونیک آن، امکان رهگیری و مقابله سامانه‌های موشکی با آن را تقریبا غیر ممکن می‌سازد.
سرجنگی و پیشران کروی موشک فتاح
اما دستیابی به چنین موشکی از آن جهت حایز اهمیت است که به ایران قدرت مقابله با شبکه یکپارچه پدافندی که آمریکایی‌ها برنامه ایجاد آن در منطقه را داشتند، می‌دهد.
تیرماه سال گذشته جان کربی سخنگوی شورای امنیت ملی کاخ سفید اعلام کرده بود که «واشنگتن به‌دنبال یکپارچه‌سازی پدافند هوایی منطقه است. ما کار به‌روی قابلیت‌های پدافندی یکپارچه را ادامه می‌دهیم، چون همان‌طور که می‌دانید کل منطقه درباره ایران و قابلیت‌های موشکی فزاینده آنها، علاوه بر حمایت آنها از تروریسم در سراسر منطقه نگران است.»
آقای کربی در حالی این موضوع را اعلام می‌کرد که پیش از آن، ژنرال مکنزی فرمانده سابق سنتکام نیز در گزارش خود به کمیته دفاعی کنگره آمریکا با اعتراف به توانمندی پهپاد‌های ایرانی گفته بود: «استفاده گسترده ایران از پهپاد‌های کوچک و متوسط برای عملیات‌های شناسایی و هجومی بدین معناست که برای اولین بار از زمان جنگ شبه‌جزیره کره [اوایل دهه ۱۹۵۰ میلادی]بدون برتری کامل هوایی، عملیات انجام می‌دهیم.»
چندی بعد، خبرگزاری رویترز در گزارشی اعلام کرد که این ایده بر فناوری اسرائیلی استوار است و آمریکا به‌دنبال آن است با ایجاد یک پیمان دفاعی بین برخی کشور‌های منطقه و اسرائیل (در حقیقت تشکیل ناتوی عربی) و متصل کردن سامانه‌های دفاع هوایی آنها با یکدیگر، با آنچه تهدیدات راکتی، موشکی و پهپادی می‌خواند، مقابله کند.
منبع: تسنیم
انتهای پیام/ ۱۳۴
