به گزارش گروه بین الملل دفاع پرس ، اقدام روز گذشته دو جنگنده ترکیه در هدف قرار دادن بمبافکن سوخوی 24 روسی را می توان از زوایای مختلفی مورد تحلیل و بررسی قرار داد.
پاسخ به اینکه چرا ترکیه در این مقطع زمانی تلاش میکند تا با اقدامات اینچنینی روسها را در عملیات ضد گروه های تروریستی - تکفیری حاضر در خاک سوریه منفعل کند را باید در تحولات میدانی این کشور جستجو کرد.
در بازه زمانی آغاز عملیات نظامی روسها علیه مواضع تروریستها در سوریه تاکنون، جنگ کاملا به نفع دولت مرکزی این کشور جلو می رود؛ تا جایی که مواضع تروریستها در مناطق مهمی از شمال و شرق این کشور کاملا تضعیف شده و تلاش غربیها برای تغییر سرنوشت جنگ با اهرم دیپلماسی نیز تاکنون با شکست مواجه شده است.
ترکها با همراهی ارتجاع عرب، رژیم صهیونیستی، آمریکا و اروپا بیش از چهار سال است که تلاش می کنند تا این بخش حساس از منطقه غرب آسیا را از دست محور مقاومت خارج کنند اما چندین میلیارد دلار سرمایه گذاری برای تحقق این هدف نه تنها تاکنون با موفقیت چشمگیری روبرو نبوده بلکه رقیب دیرینه غرب یعنی روس ها را بیش از پیش به مرزهای ناتو نزدیک کرده است.
تنش میان ناتو و روس ها که سابقا در اروپای شرقی افزایش یافته بود امروز در منطقه حساس غرب آسیا تشدید می شود.
از سویی تعامل میان ایران به عنوان مهمترین بازیگر منطقهای خاورمیانه و روسها به عنوان مهمترین رقیب استراتژیک غرب در ماجرای سوریه محور غربی - عربی را با چالشی جدی تر از گذشته مواجه کرده است.
امروز روس ها در مرزهای آبی اروپا در مدیترانه اقدام به عملیات نظامی می کنند؛ عملا به رژیم صهیونیستی درخصوص نقض حریم هوایی سوریه هشدار میدهند و هواپیماهای ناتو را که سالهاست به صورت لجام گسیخته فضای خاورمیانه را اشغال کرده اند را تهدید می کنند.
زمانی که جنگ گسترده علیه دولت سوریه با عناوین مختلفی چون انقلاب مردمی، آزادی خواهی و جنگ با تروریسم آغاز شد کسی حدس نمیزد که روسها با چنین وسعت و گستردگی وارد میدان حمایت از نظام حکومتی مردمی سوریه شود.
روس ها پس از دخالت غرب در اوکراین بخوبی دریافتهاند که سیاست انفعال در قبال زیاده خواهی اروپا و آمریکا نه تنها تاثیری بر تغییر سیاست خصمانه این کشورها ندارد بلکه روز به روز زمینه را برای مداخلات در کشورهای موسوم به حیات خلوت روسیه افزایش می دهد.
سیاست گسترش ناتو به شرق که در طول بیست گذشته در زمان انفعال ناشی از تجزیه شوروی سابق اتفاق افتاد امروز به حد خطرناکی رسیده است و سکوت روس ها در این مقطع زمانی نه تنها تاثیری بر این سیاست ندارد بلکه شیب مداخلات نظامی در مرزهای استراتژیک روس ها را افزایش خواهد داد.
رفتار ترکیه پس از هدف قرار دادن بمب افکن نه چندان پیشرفته روسی نشان می دهد که این کشور شدیدا در قبال واکنش احتمالی روس ها نگران است.
ترک ها پیش از هرگونه اعلام موضع کرملین سریعا پای ناتو را به داستان باز کردند و نیروهای نظامی خود را به حالت آماده باش در آوردند و با این اقدام شتاب زده نشان دادند که از اعتماد به نفس کافی در قبال انجام چنین مأموریتهایی از سوی ناتو برخوردار نیستند.
دولت ترکیه بخوبی میداند که هرگونه رویارویی مستقیم نظامی با روسیه حتی با حمایت دست و پا شکسته ناتو حیات سیاسی این کشور را به خطر خواهد انداخت لذا بیش از آنکه روسها در قبال سقوط جنگنده خود شتاب زده عمل کنند دولت ترکیه هیجان و ترس خود را ظهور و بروز داد.
از سویی می توان اقدام تحریک آمیز ترکیه در سرنگون کردن بمب افکن روسی بر فراز خاک سوریه را نوعی حساسیت سنجی در قبال واکنش روس ها از سوی ناتو دانست.
در واقع گسترش تنش نظامی و نقض حریم هوایی متقابل روس ها و ناتو در مناطق شرق اروپا، اقیانوس آرام و گسترش تنش روسیه و آمریکا در آبهای قطب شمال شدیدا قابل گسترش در منطقه غرب آسیا و شمال آفریقاست.
اگر مورد اصابت قرار گرفتن بمب افکن روسی بر فراز خاک سوریه را در کنار سقوط مشکوک دو فروند هواپیمای مسافربری این کشور در شمال آفریقا قرار دهیم بخوبی متوجه خواهیم شد که عدهای از گسترش حضور روس ها در این منطقه چندان خوشحال نیستند لذا تلاش می کنند به هر شیوه ممکن روس ها را از گسترش حضور نظامی در این منطقه منصرف کنند.
از سویی دیگر این اقدام ناتو درست زمانی صورت گرفت که روسها در عالیترین سطح به تهران آمدند و از گسترش و تعمیق همه جانبه رابطه با ایران یعنی رقیب ایدئولوژیک غرب در خاورمیانه سخن گفتند.
هر چند اقدام شتاب زده ترکیه بخوبی از سراسیمگی غرب در قبال اوضاع روبه بهبود سوریه به نفع دولت مرکزی این کشور خبر می دهد اما سکوت روسیه در قبال اقدام خصمانه ترکیه می تواند زمینه را برای گسترش اقدامات اینچنینی فراهم آورد لذا لازم است کرملین حداقل در موضع سیاسی واکنش قاطعی را در قبال ترکیه اتخاذ کند.
ورود غرب به سه عرصه دیپلماسی برای اثرگذاری در تحولات میدانی جنگ سوریه، خودزنی با المانهای حادثه پاریس به منظور همراه کردن جامعه جهانی برای اقدام شتاب زده علیه دولت سوریه و افزایش تنش نظامی به شیوه بزن در رو نشان میدهد که همکاری روسیه، ایران، سوریه و حزب الله لبنان برای حل این بحران منطقهای کاملا موثر بوده است و غرب شدیدا از گسترش دامنه این همکاری به سایر کشورهای شرقی و در موضوعات منطقهای و بینالمللی دیگر نگران است.
