گروه دفاعی امنیتی دفاعپرس ـ رحیم محمدی؛ هر ساله ششم تا ۱۲ تیر به نام هفته حقوق بشر آمریکایی نامیده میشود؛ هفتهای که قرار است در آن به موضوع حقوق بشر از دیدگاه دولتمردان آمریکایی نگاهی ویژه صورت گیرد و اقدامات دوگانه دولتمردان این کشور در استفاده از واژه حقوق بشر بازخوانی شود.
اما چرا حقوق بشر؟ بنا به تعریفی که از این عبارت وجود دارد، حقوق بشر، اساسیترین و ابتداییترین حقوقی است که هر فرد بهطور ذاتی، فطری، به صِرف انسان بودن از آن بهرهمند میشود و همه افراد فارغ از عواملی چون نژاد، ملیت، جنسیت، مذهب، گرایش جنسی، رنگ، زبان و... در برخورداری از این حقوق با هم برابرند و هیچگونه تمایز، ارجحیت، محدودیت و محرومیت در بهرهمندی از این حقوق ندارند و حتی این حقوق قابل نقض هم نیست.
بر این اساس، اگر به مجموعه اقدامات دولتمردان آمریکایی در برابر واژه حقوق بشر نگاهی گذرا بیندازیم به نکات بسیاری پی میبریم که حاکی از استفاده ابزاری از عبارت «حقوق بشر» است؛ به چه معنی؛ به این معنی که هرگاه آمریکا قصد انجام اقدامی در راستای منافع خود داشته باشد، دفاع از حقوق بشر را دستآویز قرار داده و هرآنچه میخواهد را تحت همین عنوان انجام میدهد که در ادامه به نمونههایی از آن اشاره خواهد شد.
بهعنوان مثال چنانچه نخواهیم خیلی گذشتههای دور را مرور کنیم به چند مورد در سده اخیر تیتروار اشاره میکنیم؛ آمریکا در ویتنام، لائوس و کامبوج بیش از ۲۰ میلیون بشکه عامل نارنجی علیه مردم این کشورها استفاده کرد که باعث افزایش شدید بیماریهای سرطان و تغییرات ژنتیکی در نسلهای آتی شد.
در دوران جنگ تحمیلی عراق علیه ایران نیز که ارتش عراق از انواع بمبهای شیمیایی ساخت کارخانههای شیمیایی هلند و آلمان غربی استفاده کرد، آمریکا به عنوان کشور عضو دایم شورای امنیت سازمان ملل نهتنها در قبال چنین جنایت عراق سکوت اختیار کرد، بلکه بهصورت پنهان و غیرمستقیم از اقدامات صدام حمایت به عمل آورد. چگونه؟ آمریکا با سوء استفاده از دلار بهعنوان پول بینالمللی همواره دیگر کشورها را مورد تهدید و تحریم قرار داده تا بدینوسیله خواستههای نامشروع خود را به همگان تحمیل کند؛ لذا در رابطه با ایران نیز به دلیل اعمال تحریمهای متعدد اقتصادی و سیاسی از دستیابی کشورمان به برخی کالاهای استراتژیک و حیاتی همچون مواد غذایی و دارو مانعهایی ایجاد کرده است.
این نوع رفتار آمریکا باعث شد تا با استفاده مکرر عراق از سلاحهای شیمیایی بیش از ۲۰ هزار نفر از رزمندگان کشورمان بر اثر استنشاق گازهای شیمیایی به شهادت برسند و حدود ۴۰۰ هزار نفر هم در معرض استنشاق اینگونه گازها قرار گیرند؛ در آن دوران که ریگان رئیس جمهور آمریکا بود با حمایتهایی که از صدام به عمل آورد، باعث شد این کشور از سلاحهای شیمیایی علیه مردم بی دفاع سردشت در ایران و حلبچه در عراق نیز استفاده کند که فقط در حلبچه پنج هزار نفر در یک روز جان خود را از دست دادند؛ ولی با وجود این، هیچ صدایی نهتنها از سوی آمریکا بلکه از هیچ مجمع بینالمللی هم بلند نشد.
آمریکاییها در مواجهه با مردم عراق در جریان اشغال این کشور نیز خود از سلاحهای ممنوعه حاوی بمبهای شیمیایی فسفر سفید و اورانیوم ضعیفشده استفاده کردند که نتایج آن همانند نتایجی بود که در آسیای جنوب شرقی بعدها خود را نشان داد.
اینگونه رفتارها فقط در حمایت از استفادهکنندگان سلاحهای شیمیایی محدود نمیشود؛ زیرا در اواخر جنگ تحمیلی ناو نیروی دریایی ارتش ایالات متحده در اقدامی جنایتکارانه با شلیک دو فروند موشک، هواپیمای مسافربری کشورمان را بر فراز خلیج فارس با ۲۹۰ سرنشین آن ساقط کرد و همگی را به شهادت رساند و بعد از آن به جای تنبیه و دادگاهی کردن عوامل این اقدام جنایتگارانه، به فرمانده ناو مورد اشاره مدال اعطا و از اقدام آن تقدیر به عمل آورد.
همچنین زمانی که سازمان منافقین در کشورمان حضور داشتند، آمریکاییها با حمایتهای خود، آنها را پشتیبانی میکردند که نتیجه آن به شهادت رسیدن ۱۷ هزار نفر به واسطه ترورهای عوامل تروریستی این گروهک است؛ از سوی دیگر آمریکا هم در شکلگیری و هم در تغذیه مالی، پشتیبانیهای تسلیحاتی و اطلاعاتی داعش نقش مستقیم دارد و این هم مطلبی است که مسئولان آمریکایی خود به صراحت به آن اقرار کردند.
البته لیست اقدامات آمریکا در نقض اولیه حقوق بشر بسیار بلند بالاست؛ چون مثالهای بسیاری را میتوان ذکر کرد که اگر بخواهیم تمام آنها را ذکر کنیم، شاید از حوصله این مطلب خارج باشد؛ زیرا فقط جنایاتی که آمریکاییها در زندان گوانتانامو با نقض حقوق اولیه زندانیان انجام دادند، جای نگارش مطالب بسیاری را دارد.
حال با توجه به آنچه اشاره شد، اگر بازگردیم به تعریف حقوق بشر، متوجه میشویم کشوری که خود را مدافع حقوق بشر معرفی میکند تا چه اندازه به مفاهیم اولیه حقوق انسانی یعنی همان برابری از حقوق انسانی فارغ از هرگونه نژاد، ملیت و مذهب است، پایبند است!
انتهای پیام/ 231