به گزارش دفاع‌پرس از آذربایجان شرقی، حجت‌الاسلام «سعید علیزاده» عضو هیئت علمی و معاون فرهنگی و اجتماعی دانشگاه تبریز، امروز در اجتماع خانوادگی دانشگاهیان دانشگاه تبریز با اشاره به اینکه کسانی می‌خواستند امام کاظم (ع) را در شرایط سخت تحت‌الشعاع مسائل علمی قرار دهند و تبلیغ منفی علیه ایشان انجام دهند، اظهار داشت: مناظرات امام (ع) باعث شد علم امامت علنی شود و مناظره‌هایی هم که خلفای جور و ستم ترتیب می‌دادند تا حیثیت امام را زیر سؤال ببرند، همیشه ناکام می‌ماند.
وی با بیان اینکه امام کاظم (ع) مانند امامان دیگر در شرایطی زندگی می‌کرد که به خاطر حاکمیت جور و ستم، علم بی‌‌بدیل ایشان پنهان مانده بود، تصریح کرد: حضرت همیشه دچار مظلومیت علمی قرار می‌گرفت لذا امامان به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم مناظره‌هایی ترتیب می‌دادند تا علمشان را به مردم ثابت کنند.
علیزاده ابراز داشت: حضرت به پرسش‌های علمای یهودی و مسیحی پاسخ می‌دادند و آنها نیز قانع شده و به دین اسلام روی می‌آوردند.
این استاد حوزه و دانشگاه اضافه کرد: امام کاظم (ع) در سال ۱۴۸ قمری پس از شهادت پدر بزرگوار خود امام صادق(ع) در ۲۰ سالگی به امامت نائل شدند، دوران امامت حضرت با خلافت چهار تن از خلفای عباسی همزمان بود، ۱۰ سال خلافت منصور، ۱۱ سال خلافت مهدی عباسی، یک سال در خلافت هادی عباسی و ۱۳ سال در خلافت هارون سپری شد که مدت امامت حضرت ۳۵ سال بود، شهادت ایشان در سال ۱۸۳ قمری اتفاق افتاد و بعد ایشان امامت به فرزندش امام رضا(ع) تعلق گرفت.
وی با اشاره به اینکه دوران امامت امام کاظم (ع) دوره‌ای بود که شیعیان منشعب می‌شدند، افزود: زمینه این انشعاب در دوران امام صادق (ع) نیز وجود داشت اما اتفاق نیافتاده بود، این انشعابات باعث شدند دوران امامت امام کاظم (ع) به نوعی خاص باشد، امام با کسانی که دین را شعبه کرده و از آن منحرف شده بودند مواجه می‌شدند و به شعبات آنان پاسخ می‌دادند.
معاون فرهنگی و اجتماعی دانشگاه تبریز ادامه داد: امام در دوران امامت خود برای اینکه خلفای عباسی اصل دین را با کشتن ایشان از بین نبرند مجبور بودند رازداری و مبارزه منفی انجام دهند، ایشان در رابطه با رازداری، «تقیه مداراتی» انجام می‌دادند که یکی از روش‌های مبارزه ائمه اطهار (ع) علیه حکومت در زمان بنی امیه و بنی عباس بود.
وی با اشاره به اینکه اصل تقیه این بود که به ظاهر خود را اهل تسنن نشان دهند اما در واقع اهل شیعه بودند، گفت: تقیه موجب شده بود که به ظاهر امام در خیلی از مسائل ورود نکنند و خود را سازگار با حاکم وقت نشان دهند تا شیعیانش در جای جای سرزمین‌های اسلامی تحت فشار نباشند این امر باعث سازماندهی نیروها شده و امام به یاران خود دستور می‌دادند که به وظیفه تقیه عمل کنند.
انتهای پیام/
