به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از فارس، این روزها شیراز علاوه بر عزاداری حسینی، داغدار سالروز ایام شهادت یکی از فرزندان حسینی‌اش است که 41 سال قبل با آخرین پروازش سرنوشت آسمان جنگ، این دفاع مقدس را تا مدت‌ها به نام ایران اسلامی ثبت کرد.
عروج و پرواز ابدی عباس دوران که به حق عباس تمام دوران‌ها و یاری‌گر حسین زمانه بود امسال با حماسه حسینی و ایام محرم همراه شده و بار دیگر این حماسه عظیم و انقلاب درونی که از انقلاب اسلامی ایران نشات گرفته بود بر سر زبانها انداخت.
صدام، خاک عراق را برای خلبانان ایرانی همچون دژی تسخیرناپذیر کرده بود و نهر علقمه‌ای دیگر به پا کرده بود اما عباس دوران دل به دریا زده و امنیت بصره و بغداد را به چالش کشید و هیمنه و شکوه ایرانی را که با اسلام تلفیق شده بود به رخ بعثیان کشید.
آخرین پرواز عباس دوران در واقع شروع جاودانگی وی بود و این خلبان شجاع توانست روحیه و غرور و اراده رزمندگان ایرانی را بار دیگر به آنها بازگرداند و این سرباز حقیقی روح‌الله و پرورش یافته مکتب خمینی و حسینی، هیمنه صدام را شکست و او را تحقیر کرد.
آری انگار جز مرگ هیچکس نمی‌توانست جلوی پرواز او را بگیرد؛ آن هم مرگی زیبا که با اسارت او بیگانه بود و پسر رشید ایرانی و کاکوی 31 ساله شیرازی، آنچنان بر سر دشمن فرود آمد که شهد شیرین شهادت را به این خلبان دلیر نوشاند؛ شهادتی که گوارای وجود نازنینش باد.
درباره عباس دوران
عباس دوران در ۲۰ مهر ۱۳۲۹ در محله تاریخی سردزک در شیراز متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در دبستان صدرا و دبیرستان را در مدرسه سلطانی پشت سر گذاشت و در سال ۱۳۴۸ مدرک دیپلم طبیعی خود را اخذ کرد و سپس در مرکز فرماندهی آموزش هوایی شیراز استخدام شد و یک سال بعد به دانشکده خلبانی نیروی هوایی رفت و با پشت سرنهادن دوره مقدماتی پرواز در ایران در ۱۳۵۱ برای تکمیل دوره خلبانی خود عازم آمریکا شد و در پایگاه لکلند دوره تکمیلی زبان انگلیسی خود را گذراند.
وی سپس برای آموختن خلبانی به پایگاه کلمبوس در ایالت می‌سی‌سی‌پی رفت و پس از پشت سرگذراندن موفقیت‌آمیز این دوره توانست نشان و مدرک خلبانی به دست آورد.
عباس دوران در سال ۱۳۵۲ به ایران بازگشت و ابتدا با درجه ستوان دومی به عنوان خلبان هواپیمای اف ۴ در پایگاه شکاری تهران انجام وظیفه کرد و پس از مدتی به پایگاه سوم شکاری که امروزه با نام پایگاه شهید نوژه همدان شناخته می‌شود اعزام شد و در آنجا خدمت کرد.
سال ۱۳۵۸ و همزمان با تحرکات رژیم بعثی عراق در مرز‌های ایران عباس دوران که مدتی از پرواز دور بود پس از موافقت با تقاضای بازگشت وی و سپس با شروع جنگ تحمیلی در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ و حمله هواپیما‌های نظامی نیرو‌های بعثی به تعدادی از پایگاه‌های هوایی و تأسیسات کشور، عباس دوران به عنوان افسر خلبان شکاری و معاون عملیات ستاد فرماندهی پایگاه سوم شکاری شهید نوژه همدان مشغول به خدمت شده و به قلب دشمن بعثی می‌زند و پس از پروازهای پیروزمندانه متعدد نوبت به فتح سنگر آخر یعنی سنگر شهادت می‌رسد.
تیر ۱۳۶۱ خورشیدی صدام حسین برای وجهه بخشیدن به جایگاه عراق و سو استفاده ابزاری از کشورهای جنبش غیرمتعهدها برای اجماع‌سازی علیه ایران، بغداد را برای میزبانی از کشورهای غیرمتعهد معرفی می‌کند. عباس دوران ماموریت می‌یابد که هیمنه بغداد را در هم شکسته و عملیاتی برای جلوگیری از تشکیل کنفرانس سران غیرمتعهدها در عراق انجام دهد.
بمباران پالایشگاه الدوره بغداد، نیروگاه اتمی بغداد و پایگاه الرشید یا ساختمان هتل اجلاس عدم تعهد اهداف این عملیات بود که با موفقیت انجام شد و هواپیمای شهید دوران مورد اصابت چند گلوله ضدهوایی قرار گرفت و با اصابت این گلوله‌ها، موتور سمت راست هواپیمای شهید دوران از کار می‌افتد ولی او باز هم تصمیم به ادامه عملیات می‌گیرد.
محمد اسکندری خلبان کابین عقب دستگیره خروج اضطراری را کشید و از جنگنده خارج شد، اما عباس با هدف ناامن جلوه دادن شهر بغداد، جنگنده خود را نزدیک هتل محل برگزاری هفتمین دوره اجلاس سران جنبش غیرمتعهدها به زمین کوبید و مانع از برگزاری این اجلاس در عراق شد و خودش به دیدار معبود شتافت؛ اما شکست سیاسی بزرگی را برای عراق رقم زد.
پس از سال‌ها انتظار، تیر ۱۳۸۱ بقایای پیکر شهید عباس دوران توسط کمیته جستجوی مفقودان به کشور منتقل و در گلزاری شهدای شیراز به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/
